Λίστα Συναισθημάτων

52. Αγιάτρευτος πόνος

     Μετά από δεκαπέντε μέρες στα εδάφη της Αφρικής, έλαβα ένα μήνυμα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο από τον Τζέρεμι. Εκείνη την περίοδο είχε βρεθεί σε ένα κράτος της Αφρικής όπου είχε ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος. Τον είχαν αποσπάσει σε επαρχιακές περιοχές σε χωριά που είχαν χτυπηθεί από τα εναλλασσόμενα πυρά του στρατού και των ανταρτών.

Τα πράγματα που μου έγραφε δεν ήταν καλά. Αντίθετα, υπήρχε χάος, πόλεμος και απόγνωση. Δεν έμπαινε σε λεπτομέρειες αλλά καταλάβαινα ότι ήταν πικραμένος καθώς έπρεπε να ακρωτηριάζει γυναικόπαιδα ή να τα βλέπει να πεθαίνουν μπροστά του, από εκτενή αιμορραγία.

Του έστειλα πίσω ένα ακόμη μήνυμα στο οποίο του ζητούσα να είναι προσεχτικός και να μένει δυνατός. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να είμαι δυνατή στη θέση του. Εδώ στον πολιτισμένο κόσμο και μια άθλια μέρα στα επείγοντα ήταν ικανή να με καταρρακώσει.

-«Έλαβες νέα από τον Δρ. Νόρμαν;» ρώτησε η Στέισι και έγνεψα θετικά. Κάπως έτσι ξεκίνησε μία κουβέντα περί ηρώων και Σαμαρείτων γιατρών.

Ο Τζέρεμι ήταν ένας από τους ελάχιστους γιατρούς που πήγαιναν εθελοντικά σε εκείνα τα μέρη προκειμένου να προσφέρουν τις ικανότητές τους σε εκείνους που τις χρειάζονταν. Ήταν ένας αξιοθαύμαστος και όμορφος εσωτερικά άνθρωπος.

Σε λίγο όσοι γιατροί βρίσκονταν στα γραφεία παρόντες και άκουσαν τη συζήτησή μας, άρχισαν να παίρνουν μέρος στη συζήτηση και να επαινούν τον Τζέρεμι. Όμως κανένας τους δεν ήταν πρόθυμος να γίνει ήρωας γιατρός. Παρόλο όμως που άκουγα ένα σωρό επαίνους και καλά λόγια για τον αρραβωνιαστικό μου, δεν ένιωθα καλά. Αντίθετα, μου σφιγγόταν το στομάχι και δεν ήξερα το λόγο.

Μέσα στην αίθουσα των γιατρών, η Εύα έμενε σιωπηλή. Δεν πήρε μέρος στη συζήτηση περί ηρώων γιατρών. Ο ευθύς χαρακτήρας της δεν της επέτρεπε να έχει γνώμη από τη στιγμή μάλιστα που δεν ήθελε να ζήσει κάτι τέτοιο. Το θεωρούσε υποκρισία να παινεύει άλλους και να λέει μεγάλα λόγια που τελικά δεν έχουν ουσία.

Όμως μπορούσα να καταλάβω ότι υπήρχε ένας ακόμη λόγος που δεν έπαιρνε μέρος στη συζήτηση και μπορούσα να μαντέψω ότι σχετιζόταν με εμένα και τη σχέση μου μαζί του. Δεν ήμασταν πια μαλωμένες. Παρόλα αυτά, κάθε τόσο με κοιτούσε και αναστέναζε, ειδικά όταν τύχαινε να έχει βάρδια στο νοσοκομείο ο Λόγκαν και προσπερνούσαμε ο ένας τον άλλο σιωπηλοί.

Άφησα την αίθουσα των γιατρών καθώς η συζήτηση εκείνη είχε γίνει άβολη για κάποιο λόγο. Μέχρι το τέλος της βάρδιας μου, έκανα επισκέψεις στα δωμάτια των ασθενών μου.