"Top gelecek üstüne, uzak dursana kızım şu sahanın kenarından." küçük kız omuz silkti.
"Bana ne. Ben sizi burdan izlicem işte." büyük olan üstüne doğru gelen arkadaşına bir çalım atıp topu karşı tarafa attı ve atak yönünü değiştirdi.
"Vay bee. Nasıl yaptın onu öyle?" küçük olanın şaşkınlığı güldürmüştü büyüğü.
"Senin yüzünden burdan ilerleyemiyorum. Bari biraz uzaklaş, bak sana bir şey olursa abin bütün çocukları döver e bende." küçük kız güldü.
"Tamam üzülme, şuraya oturuyorum." biraz uzaktaki yükseliğin üstüne oturup ayaklarını sallamaya başladı.
Önünde çok heyecanlı bir mahalle maçı dönüyordu. O da her zamanki gibi abisi ve arkadaşına annesinin gönderdiği salçalı ekmekleri getirmiş sonrasında da oturup onları seyretmeye başlamıştı.
"Kerem tut." abisinin yüksek sesini duyduğunda heyecanla ayağa kalktı, hissetmişti sanki büyük olanın gol atacağını.
"Goooooooolllll." abisinin attığı topu kaleye gönderen çocukla yerinde zıpladı ve yine heyecanla sarılan ikilinin arasına gidip onlarla sevindi.
"Asist Barış Alper gol Kerem." minik kız sevinçle bağırırken ikili güldü.
"Abisinin gülü hadi sen öteye git, top gelmesin." Barış küçük olanı alnından öpüp eski yerine yolladı.
Sonunda maç bittiğinde ikisi de çimlerde oturan ufaklığın -aralarında sadece 2 yaş vardı, Kerem ile 4- iki yanına oturdular.
"Ekmeklerimiz nerede?" Barış kardeşine yorgunca sorduğunda hemen çıkartmıştı çantasındaki kabı ufak olan.
"Fındık vardı ondanda koydum biraz." ekmekleri almadan önce birbirlerine bakıp göz kırptı Barış ve Kerem.
"E, al bakalım bu da bizden." bir anda arkalarında sakladıkları papatyaları çıkarınca çok sevinmişti küçük kız.
"Bana mı?" Barış yanağını sıktı kardeşinin.
"Tabi sana."
"Eee bizi her gün yemekleri ile doyuran küçük hanıma hediye verelim dedik." Kerem konuştuğunda ayaklanıp önce abisine sonra ise Kerem'e bir öpücük kondurmuştu yanaklarından.
"Teşekkür ederim."
"Pişt buraya bakın, fotoğraf çekiyorum." takım arkadaşlarından biriydi seslenen, yeni bir fotoğraf makinesi almıştı ve sürekli etrafı çekiyordu.
"Gülümseyiin."
-------
bu aslında yoktu öyle bi içimden geldi (moralim 0)
diğer kurgularım sanki bitmişcesine yeni bir Kerem kurgusu ile geldim
yorumlarınızı bekliyoruum -çünkü aşırı yazma motivasyonu oluyor ncjdlsş-
sizleri seviyor ve fazlaca öpüyorum ❤🔥
YOU ARE READING
Kül - Kerem Aktürkoğlu
Fanfiction-Kerem abim. Abimin arkadaşı. Ya da aile dostumuzun oğlu. Tüm bu vasıflardan sıyrılıp "aşık olduğum adam" vasfını aldığından beri her şey başkalaştı.-