Kül - Kerem Aktürkoğlu

0.8* Dükkan

Yaşananların üzerinden 1 hafta geçmişti. O gece eve girer girmez odama gidip kapıyı kapatmış ve abimle asla konuşmamıştım. Hala daha konuşmuyorduk. Hareketleri gittikçe sinirimi bozmaya başlamıştı -Melek'i eve getiriyordu mesela- ve ben başka bir eve bile çıkmayı düşünüyordum tek sıkıntı bunu annem ve babama nasıl açıklayacak olmamdı.

Kerem ile de 1 haftadır görüşememiştik sadece bir kaç kez mesajlaşmıştık. O da hala abimle konuşmuyordu ve herkes olanların farkına varmaya da başlamıştı yani en azından birbirlerinin dibinden ayrılmayan ikili antrenmanlarda yan yana gelmiyordu, taraftarlara açık antrenmanlarda bu halleri dikkat çekiyordu tabi. Telefonda gezinirken karşıma videoları çıkıyordu.

Kerem'i çok özlemiştim ve görmek istiyordum. İlk kez u kadar uzun süre görmemiştim. Mesaj atmaya karar verdiğim sırada üstten gelen bildirimle gülümsedim.

kerry potter-kızıl

kızıl naber? 

iyiyim kerem sen?

iyi bende ne olsun
şey dicektim
antrenmana gelmek ister misin?
belki çıkışta yemek yeriz
dersin varsa tabi bütün plan iptal 
sakın dersi ekme

AĞAĞAĞAĞĞĞAĞAĞAĞĞAĞAĞAĞAĞA|

SEN İSTE HER YERE GELİRİM|
AĞLAMAK İSTİYORUM|

kızıl?

ne çok yazıp sildin

olur olur 

dersim iptal olmuştu bugün

antrenman kaçta

taraftara açık olan 3te

tamamdır
ben hazırlanıyorum

tamamdır görüşürüz kızıl

görüşürüz HAYATIM|

görüşürüz Kerem

Heyecanla telefonumu yatağıma atıp kıyafet seçmek için dolabın önüne geldim. Abartı olmayan ve çokta konudan sapmayan bir kombin yapmak istediğim için altıma bol siyah pantolonumu giyip üstüme de forma giyecektim. Elime aldığım iki formayla bakışmaya başladım. Biri abimin numarası olan formaydı benim için imzalamıştı haspam. Diğeri de Kerem'in formasıydı onun imzası yoktu ama atacağını söylüyordu. 

"Senin formanı Melek giysin uyuz herif." abimin formasını geri koyup Kerem'in numarası olan formayı geçirdim başımdan. Saçlarıma şekil verip hafif bir makyaj yaptığımda çantamı alıp üstüme de peluş ceketimi geçirdim ve evden çıktım.

-----

Tesise geldiğimde antrenman çoktan başladığı için direkt taraftarın arasına geçmiştim. Gözlerim Kerem'i arıyordu. Kafamı biraz sağa çevirdiğimde Yunus ve Halil ile birlikte birbirlerine pas attıklarını gördüm. Onunda gözleri tribünde dolanıyordu muhtemelen beni arıyordu. Elimi hafifçe kaldırdım çokta dikkat çekmek istemiyordum açıkçası. Sonunda gözleri beni bulduğunda kocaman gülümsedi. Öyle gülme be adam öyle gülme. Yanıma gelemese de ara ara bakıp gülüyordu. Bende uzun bir süre sadece onu izledim biraz geçtikten sonra takımlara ayrıldılar ve abim ile Kerem farklı takımdaydılar. 

Derin bir iç çektim. Onların böyle olması canımı sıkıyordu.

-Kerem'le Barış neden birbirlerini dövecek gibi bakıyorlar ya?