Kül - Kerem Aktürkoğlu

2.0* Ben Yanlış Bir Şey Yapmadım

"Barış-" sözünü kestim Kerem'in, bu konuyu bahçede konuşamazdık.

"İçeri geçelim." abim kolunu bende kurtarıp Kerem'in yakasına yapıştı.

"Yalan değil mi!? Beni sinirlendirmek için söyledi. Dimi!? Cevap ver lan! Cevap ver!" abim Kerem'i sarsarken Kerem kılını dahi kıpırdatmıyordu.

"Abi dur, sakin-" başını hızla bana çevirdi.

"Sen sus Leyla! Karışma!" yüksek sesi neredeyse tüm mahallede yankılanıyordu.

"Cevap ver bana Kerem! Melek'in söyledikleri doğru mu?" sinirle araya girdim. Kerem sadece susuyordu.

"Ya Melek sana ne söyledi nereden bilelim biz?" bu kez abim derin bir nefes aldı.

"İkinizin sevgili olduğunu ve Kerem'in seni kapımızın önünden alıp arabasıyla bir yere götürdüğünü ve ikinizinde fazlasıyla şık olduğunu." geri adımlayıp ikimizi süzdü.

"Son iki madde doğru olduğuna göre." eliyle yüzünü sıvazladı.

"Doğru mu lan!" tekrar sesi yükseldiğinde gözlerimi kapattım. Başım patlayacak gibi hissediyordum.

"Hayır abi öyle bi-"

"Doğru." lafımı kesen şey Kerem'in sessizliğini bozup araya girmesiydi.

"Ne?" abim anlamaya çalışarak tekrar sordu.

"Leyla ve ben sevgiliyiz." Kerem'in net sesi ve kararlı bakışları ile yutkundum.

"Kerem bak bunun şakası olmaz oğlum, öldürürüm seni!" abim sakin kalmaya çalışıyor olsa da pek beceremiyordu, Kerem ise onun aksine fazla sakindi.

"Şaka yaptığım yok, günlerdir seninle bu konuyu konuşmak istiyordum. Bu şekilde öğrenmeni istemezdim." Kerem'in abime karşı yaptığı ilk resmi ve mesafeli konuşma olabilirdi.

"Ne saçmalıyorsun lan sen!" abim Kerem'i tuttuğu gibi sert bir kafa attı.

"Abi dur." ellerini Kerem'in yakalarından çekmeye çalışırken abim beni geriye itti.

"Kes sesini Leyla!" geriye sendelediğimde dengemi sağlayamayıp geriye düştüm.

"Kıza insan gibi davran, karşındayım vurmak mı istiyorsun vur!" Kerem başından beri ilk kez abime çıkışmıştı. Bana doğru yaklaşıp kaldırmak için elini uzatacakken abim Kerem'i kendine çevirdi.

"Sana ne lan! Sana ne! Benim kardeşim değil mi? İstediğimi yaparım." abim Kerem'e bir yumruk geçirdi. Kerem'de aynı hızla ona karşılık verdi.

"Yapamazsın ulan yapamazsın!" onları nasıl durdurabileciğimi bilmiyordum.

"Yazıklar olsun sana, kardeş dediğim güne yazıklar olsun. Sana güvenen aklımı sikeyim. Nasıl yaparsın böyle bir şeyi lan nasıl kardeşime o gözle bakarsın!" abim bunları söylerken Kerem'i yere düşürmüş hızlı bir şekilde yumruklarını geçiriyordu. Kerem sadece bana söylediği şeylere cevap veriyor, kendisi için söylediği hiçbir şeye tepki vermiyordu abimin. Mesela şu an sadece suratını darmadağın etmesine izin veriyordu.

"Nasıl yaptın lan, bana bunu nasıl yaptın!" abim tekrar vurduğunda
Kerem'in patlayan dudağından sızan kan ile abime arkadan sarılıp Kerem'in üzerinden çektim.

"Yeter!" yüksek sesimle abim derin nefesler alıp gözlerini yerden doğrulmaya çalışan Kerem'den bir an için çekmedi.

"Nasıl yaptın bunu bana, aklım almıyor." abimin ağlar gibi çıkan sesine karşılık Kerem'de ona aynı tonda cevap verdi.