Özgürlüğe Yolculuk ( GxGxG) (GxG)

63

Aslı: Olur. Ama ben artık anlaşılmak, sohbet etmek istiyorum. Çok yoruldum. Kavga etmek istemiyorum. Sakin sakin anlaşmak istiyorum. Yasemin ile bunun üzerinde çalışıyoruz Valentina. Lütfen seninle de böyle olmak istiyorum ben.

Aslı ağlamaya başladı arkadaşlar. Ben bu gecenin bipolarlığını tahmin etmekte zorlanıyorum şu andan itibaren. Hadi bakalım, hayırlısı.  

...

Aslı, bir saate yakın ağladı. Ağlarken aynı zamanda da Valentina'ya olan bütün sinirini kustu sanırım. Sadece ağlamaktan hıçkırdığı zamanlarda konuşmaya mola verdi diyebilirim, gerisini de siz hayal edin artık. 

Bu sırada ne benim sesim çıktı, ne de Valentina'nın sesi... Valentina'nın böyle sakince dinlemesi beni biraz şaşırttı. Ama sanırım hepimiz biraz değiştik. Yani en azından ben böyle düşünmek istiyorum. 

Valentina bu esnada karşımızda oturmaya devam etti. Yanımıza gelme teşebbüsünde hiç bulunmadı. Aslı'ya sarılmaya hiç çalışmadı. Sadece Aslı'nın gözlerine bakıp onu dinledi. Bazen de gözlerini yere doğru sabitledi. Kafasını yukarı kaldırdığında gözlerinin dolduğunu fark ettim. Ahhhh bee! Sevişken karılardan ağlak karılara döndük. 

Valentina: Söylediğin her şey de haklısın. Herhangi bir savunmam ya da herhangi bir bahanem yok. Özür dilemekten başka yapabileceğim bir şey de yok. Geriye dönüp olanları değiştiremem. Keşke değiştirebilsem seni, Yasemin'i, bizi bu hale getirmek asla ama asla istemezdim. Sizi böyle kırmak, üzmek... Sizi kaybettikten sonra olanlar iyice yaktı yıktı beni. Sizsiz zaten hiçbir şeyin üstesinden gelecek gücüm yok. Sen, ben ve Yasemin... Sonunda üçümüz böyle tamamlanmışken bu şekilde olmak... Yıllardır aradığım mutluluğu böyle ikinizle yakalamışken... Neyse işte... Geçmişte yediğim bir bok yüzünden ikinizi de kırdım, üzdüm ve kaybettim. İşime ne kadar bağlı olduğumu ikiniz de biliyorsunuz. Ama şunu da itiraf etmek istiyorum size. Sizle aramız böyle olmasaydı, bundan çok eminim, işimi gücümü kaybetmek bu kadar koymazdı. Hayatımda en çok değer verdiğim şeyler sizlersiniz çünkü. Geri kalanların gerçekten de o kadar önemi yok. Bütün olanlara rağmen siz yine de benim yanımda oldunuz. Benim için bir şeyler yağmaya çalıştınız ve bu ilerlemeler; annem, finansal destek, yer bulma vesaire, sizin sayenizde oldu. Bunların hepsini farkındayım. Yaptıklarımdan sonra beni tamamen silebilirdiniz. Ama yine de... Ahhhh! Sizi çok seviyorum. Özür diliyorum. Teşekkür ediyorum. Binlerce kere iyi ki siz, iyi ki biz... Elimden geleni yapacağım. Bu süreçte gerçekten bir sürü ders aldım, hatalarımı farkındayım. Sizi de dinlemeye, dediklerinize kulak kesilmeye, 'Ben böyleyim.' deyip kafama göre davranmamaya ekstra dikkat edeceğim. Aslı ile yarım hissettiğimiz için onunla farklı evrildik. Ama şu an tamamlandık ve baştan hep beraber üçümüze göre yapacağız her şeyi. Bunun için elimden gelen her şeyi yapacağım. Kendimi affettirmek için zaten her şeyi yaparım. Yeter ki gitmeyin benden. Ben peşinizden koşarım o sorun değil. 

Ben de mi ağlayayım şimdi? Onu mu istiyorsun Valentina? Ağlayınca dayak yemişim gibi her yerim ağrıyor. Gözlerim balon gibi şişiyor. Uykum geliyor. Çok hoşlanmıyorum o histen ama al işte. Offfff! Gözyaşlarım bağımsızlılığını ilan etti bile. Ulan size de bir güvenilmiyor be!

Hiç kimse birbirine karışmadı. Herkes yere baka baka kendi başına ağladı. Sadece birbirimizin hıçkırıklarını ve burnunu çekme seslerini duyduk. Allahım, ne kadar aşk dolu, romantik bir ortam!

Valentina'yı ve Aslı'yı affetmem aslında, aynı zamanda da, kendimi de affetmem demekti sanırım. Tabi, bu dediğim de onlar için de geçerli olacak büyük ihtimalle. Şu ana kadar hepimizin suçlu olduğu noktalar var. Hiçbirimiz sütten çıkmış ak kaşık değiliz. Benim de hatalarım oldu. Asla olmadı diyemem. Peki onları affedebilecek miyim? Kendimi affedebilecek miyim? Daha yeni yeni tanışmaya başladığım duygularla baş edebilecek miyim? Yoksa korkak olmaya devam mı edeceksin Yasemin?