Aşkım.. You're Mine

Aşkım 22

"What is my next appointment?" he ask his secretary in front of him.

"You have an appointment with Mr. Lucio sir before lunch, meeting with Mr. Buenaflor at 2 in the afternoon and a meeting with the department heads at 4 pm." Jules, his secretary inform him.

Napahilot siya sa kanyang sentido. Nandito siya ngayon sa Hotel ng kanyang pamilya. At dahil nandito siya sa Pilipinas ay siya ang inatasan ng kanyang ama na mamahala dito. Wala siyang magawa kahit ayaw niya na hawakan ito ay wala siyang nagawa dahil kung hindi ay kukulitin lang siya ng kanyang mga magulang na umuwi sa Istanbul na ayaw naman niyang gawin. Dalawang taon na siyang namamahala sa Hotel na kanilang pamilya kasabay ng pamamahala rin niya sa kanyang mga bars. Sumasakit na ang kanyang ulo sa mga kabilaang meetings. Gusto na niyang magpahinga sa totoo lang. 

"Ok. Thank you. You may go now." he said dismissing his secretary. He inhaled deep before he goes back on what he is doing. Reading the reports of department heads and signing some important papers. He busied his self to finish his work loads early before he go to his next appointment. He didn't notice the time because he was focus on his work. But he was disturbed by the ringtone of his phone when it rings. Wala sana siyang balak na sagutin ito ng makita niyang si Berke ang tumatawag dahil sigurado siyang mangungulit o di naman ay makikitsismis lang naman ito sa kanya. He let the phone ring until the call died. But it rings again for another call that's why he forced himself to answer his idiot friend's call.

"What?" he answer annoyed.

"Mainit yata ulo mo dude?" natatawang sagot nito sa kanya.

"Sinung hindi iinit ang ulo kung may istorbo na tumatawag?" patuya niyang sagot dito.

"Grabe sya oh. I thought you are so happy right now because your Aşkım is here.?" nanunuksong sagot nito sa kanya.

Napakunot naman ang noo niya sa sinabi nito. "What do you mean idiot?" Aşkım is here? are you fooling me?" he asked again. He was not able to text Nihle last night because of too many meetings. Hindi na rin nga siya nakapaghapunan kagabi dahil sa sobrang pagod at nakatulog kaagad siya pagkalapat ng likod niya sa kama. Maaga rin siyang pumasok kanina kaya hindi na niya ito na tawagan pa. Kaya naman nagtataka siya sa sinasabi ng kanyang kaibigan.

"Hindi mo alam dude? Akala ko alam mo? Nakita ko lang din sa my day ni bansot. Tingnan mo na lang friend naman kayu ni bansot sa facebook diba. Thank me later bye dude." tuloy-tuloy na sabi ng kaibigan niya sa kabilang linya at bigla na lang pinatay ang tawag.

Napailing siya sa ginawa ng kanyang kaibigan "Idiot." Dahil sa sinabi ng kaibigan ay nawala ang isip niya sa tambak na trabaho sa kanyang mesa. He open his facebook application and there he saw Giselle's my day. Naging friend na rin niya ito sa Facebook. Hindi naman siya mahilig gumamit ng kahit anung app sa cellphone niya maliban na lang sa messenger. Konti lang din ang friends niya ang mga kakilala lang talga niya. At kasama na roon si Nihle at kaibigan nito.

His heart beats faster when he saw the photo of the two woman. Giselle and her bestfriend who is smiling in front of the camera. The caption caught his attention. "Welcome to Manila" yun ang nakalagay. Muli niyang pinagmasdan ang larawan ng magkaibigan ngunit ang pokus niya ay nasa babaeng nagpapabilis ng tibok ng puso niya.

Hindi na siya nag-aksaya pa ng minuto. He dialed Nihle's number and wait for her to answer his call. He suck hid breath when he heard her sweet voice on the other line. Mukhang kakagising lang nito. Her voice sounds sexy to him that he felt his buddy twitch. "Kahretsin! bu sadece onun sesi, sakin ol." he hissed to himself. He ignore the effect of her voice and forced to focus.

" Aşkım" he call her lovingly.

NAALIMPUNGATAN siya ng marinig na tumutunog ang kanyang cellphone. Kinapa niya ito sa ilalim ng kanyang unan at nang makuha niya ito ay hindi na niya inabala pang tingnan kung sino ang tumatawag. Naisip niyang ang kanyang mga magulang marahil ang tumatawag dahil hindi na siya nakatawag sa mga ito ng makarating sila sa apartment ng kanyang kuya dahil sa sobrang puyat.

"Hello?" inaantok pa niyang sagot tawag. Nakapikit pa rin siya dahil inaantok pa rin siya hanggang sa mga oras na iyon. Hindi agad sumagot ang sa kabilang linya kaya pinilit niyang iminulat ang kanyang mata upang makita kung anung oras na ba. Nahagip ng mata niya ang orasan sa dingding at nakitang 10 AM na pala.

"Aşkım" sagot ng malambing na boses sa kabilang linya.

Bigla siyang napaupo at napamulat ng mata ng marinig ang boses na iyon. Tiningnan ang kanyang cellphone at nakunpirma nga niyang ang binata ang tumatawag. Ramdam na naman niya ang pagtibok ng puso niya. His voice is so gentle and full of emotion while saying that one word. Aşkım. Mas lalong bumilis ang tibok ng puso niya dahil sa endearment na ginagamit nita sa pagtawag sa kanya. Lalo pa at nalaman na niya ang ibig sabihin ng salitang iyon. Nang sabihin sa kanya ng binata na half Turks ito ay naisip niyang tanungin si Mr. Google kung ano nga ba ang ibig sabihin ng salitang iyon. At halos mamatay siya sa kilig ng malaman na My Love" pala ang ibig sabihin nito. Kaya naman mas lalong nag-iiba ang tibok ng puso niya kapag tinatawag siya ng binata sa pangalang iyon. She compose herself first before she answer Oguz.

"Oguz?"

"Aşkım, why didn't you tell me?" he ask in a low voice

"Tell you what?" nagtatakang tanong niya.

"You. Here in Manila." maiksi nitong sagot.

Nagulat siya sa sinabi nito. Paano nito nalaman? Alangan naman na ang mga kuya niya ang nagsabi na imposibleng mangyari. "How did you know?" she ask curiously.

"Berke."

"How did he know?" tanung ulit niya dito. Nagtataka siya kung bakit ang iiksi ng mga sagot nito sa kanya. Galit ba ito sa kanya dahil hindi niya sinabi na luluwas siya?

"He saw Giselle's my day and he told me to check it out."

Naalala na niya na nagpicture nga pala silang dalawa ni Giselle kahapon. Yun siguro ang sinasabi nitong my day ng kaibigan niya. Napabuntong-hininga siya bago sumagot.

"Kagabi lang kami dumating. Hindi ko na nabanggit sayo kasi hindi ka naman nagtext nung isang gabi at naging excited ako dahil may tumawag na sa amin for interview. Naging busy rin ako sa pag-iempake ng mga gamit na dadalhin ko. At alam kung busy ka sa mga negosyo mo kaya hindi na kita inabala pa." pagpapaliwanag niya sa binata.

"Kahit kailan hindi ka abala Aşkım. Please don't ever think that way." he said as she heard him sigh. "Sinabi mo sana sa akin para nasundo kita." dagdag pa nito.

"Hindi mo naman kailangang gawin yun Oguz. I know that you're a busy person besides Kuya Tanner already volunteered to fetch us in the terminal, so no worries." saad niya rito upang mapanatag ito.

"No matter how busy I am, I will always have and make time for you Aşkım always remember that hmm?" malambing nitong sagot sa kanya.

Hindi siya makasagot. Hindi rin niya alam kung ano ba ang dapat niyang isagot dito. Gusto niyang tumili dahil sa kilig na nararamdaman niya dahil sa mga sinabi ng binata. Ramdam niya ang pag-init ng kanyang mga pisngi. Masyado nitong nilulunod ang puso niya. Kinalma niya ang kanyang sarili. Mas lalong lumakas ang kaba niya sa sumunod na sinabi ng binata.

" Can we meet later? dinner?" Oguz asks her with his tender voice.

"Si-sige, magpapaalam ako sa mga kuya ko mamaya." nauutal niyang sagot dito. Sana lang payagan siya ng mga kuya niya.

"Thank you Aşkım. See you later. Just text me your address later." he now sounded happy.

"Okey." she said. She was expecting him to drop the call already.

"Okey. I'll get back to my work to finish early. Bye... You may go back to sleep Aşkım." He said happily.

" Yeah, babye." he bid but oguz didn't end the call yet.

"Seni özledim aşkım." Oguz said before ending the call.