The fear that I am expecting to feel when we go back to the villa did not happen. Hindi ko iyon naramdaman dahil may mas nangibabaw sa isipan ko at dahil iyon sa mga sinabi ni Kiyu.
Pipiliin niya ako kaysa sa fans niya? Is he out of his mind? Isa lang ako samantalang ang fans niya ay milyon-milyon.
He is just saying it, Suzy, kasi alam mo na.
I still can't believe it na magagawa iyon ng mga fans niya. They adored him so much. Nababaliw na nga ang ilan.
Kaya nga they can do all of those things kasi nga baliw sila sa idolo nila.
Bumuntong-hininga ako.
Sino ba kasing hindi mababaliw kay Kiyu Valdroa?
That's why, Suzy, huwag mong hahayaan na mabaliw ka.
Of course not. I am not even his fan. Duh!
Nauna na siyang lumabas ng sasakyan at marahas na hinubad ang glasses niya. Sumunod naman ako sa kanya. Sinalubong niya ako sa paglabas ko at kaagad na hinawakan ang kamay ko. Umakyat na kami sa hagdanan.
Medyo mabilis ang mga yapak niya na tila nagmamadali na makapasok kami.
Napatingin ako sa paligid bago kami nakapasok sa loob at nakita kong walang ibang nakatayong villa bukod sa tinutuluyan namin tsaka wala rin akong nakikitang ibang tao. Malayo ang kalsada na maraming dumadaan na sasakyan.
He closed the door thoroughly and then he got his cellphone out from his pocket. Seryoso siyang may tinitingnan sa screen niya.
Is this serious ba talaga?
I stared at him at nakita kong nakakunot na ang noo niya while walking back and forth malapit sa sofa.
I am starting to worry.
"Sige lang kung i-stalk nila ako. Wala naman akong ibang account kundi youtube lang," pampalubag loob ko since he looked so stressed na.
I felt that I was making this hard for him.
He put down his phone and looked at me.
"You don't know how far they can go, Suzy. They are heartless. Your youtube account is enough para pahirapan ka."
Hilaw akong ngimiti. "They will not know me thru it since hindi ko naman nilagay ang full name ko. Tsaka wala rin akong mukha doon kaya it's impossible for them to invade my personal life."
"We can't be sure of that."
Hindi ko alam kung bakit hindi ako nag-ooverthink ngayon. All I think about is him being worried about the situation. Ayokong nag-aalala siya.
"Don't worry about it, Kiyu. I am sure hindi nila tayo nakita."
"I can't help myself not to worry."
Nalpalunok ako. Paano ba 'to? Paano ko ba maiibsan ang pag-aalala niya?
"Mabuti pa umuwi na lang tayo. We go back to Voada na lang. I'm sure hindi na nila tayo masusundan doon." Humakbang na ako papalapit sa kwarto.
"No!" medyo napataas ang boses niya kaya napatigil ako at bumaling sa kanya.
Why? Hindi ba kami pwedeng lumabas?
"It's okay. Nacelebrate na naman natin ang birthday ko at memorable ito para sa akin. I will not forget this," kalmado kong sabi.
Nagulat ako nang itapon niya ang cellphone niya sa sofa bed. Maayos naman itong lumapat kaya hindi nahulog sa sahig.
Malalaki at mabibilis ang mga hakbang niya palapit sa akin.
