I am sitting in front of the door of my house. The stairs are on my left side. I am drinking a milk and eating some slice of bread.
Maaga akong nagising at kasalukuyan akong nakatitig sa unti-unting pagsikat ng araw. Nasa harapan ko ang malawak na palaisdaan na pag-aari ni Mommy. Ang katabi naman na malawak din na palaisdaan ay pag-aari ni Tito. Ito ang habilin sa kanila ng kanilang mga magulang.
The fishpond has no water since hindi na ito naasikaso ni Tito nang nandito pa siya. At kailangan ng malaking halaga if ever palagyan ng tubig at lagyan din ng mga semilya ng isda.
I am planning na palagyan ito pero kapag nanganak na ako. I will definitely do that.
I saw some white birds na lumilipad sa ibabaw ng palaisdaan and two of them are even walking on the dry soil. As if they are playing and the fishpond is their playground.
Ang mga pilapil naman na nakapalibot sa palaisdaan ay may tanim na mangrove trees. There are also mariscus plants that are sword grass kind of plants because of it's sharp edges na nakakasugat.
The view that I am looking at is so calm, peaceful and quiet.
This kind of view is what I crave the most since hindi ko ito na-e-experience noong nasa Voada pa ako. When you lived in the city magigising ka sa ingay ng busina ng mga sasakyan and the fast walking of people.
But here, I woke up because of the sound of birds, chicken and dogs. It is so simple and natural.
I really like it.
Napayakap ako sa aking sarili nang umihip ang malamig na ihip ng hangin.
The air here is so fresh.
Napangiti ako at napahawak sa tiyan ko.
"Baby, ang ganda dito, right? Hindi ako nagsisi na dito ako nagdecide na tumira. We will make beautiful memories here. Okay?"
Napangiti pa ako lalo nang gumalaw siya sa loob ng tiyan ko. It seems like iyon ang sagot niya sa mga sinabi ko.
He is so responsive kapag may sinasabi ako. Hindi pa siya lumalabas pero pinaparamdam na niya sa akin na may kasama ako at hindi ako nag-iisa.
"I love you, my baby," bulong ko habang hinahaplos ang tiyan. "Nanay is so happy because you always listen."
My baby is still inside but he knows what to do to make me feel good.
Kung noon iniimagine ko lang ang lahat ng 'to pero ngayon nararanasan ko na. Hindi pa siya lumalabas pero ang saya-saya ko na, what more kung makikita ko na talaga siya at mayayakap?
I will be the happiest person kung sakali.
Then I remembered Kiyu.
He is the main reason why am I experiencing this now. Siya ang tumulong sa akin para matupad ko ang gusto ko sa buhay.
I owe him.
At hindi mo pa siya napapasalamatan sa huli niyang ginawa, Suzy.
It's true. I didn't tell him my deepest gratitude since ang last naming pag-uusap ang iyong time na nasa Voada pa ako. Noong pinapatigil ko na siya sa pangungumusta sa akin at sa pagpapadeliver sa akin ng pagkain.
I just thank him sa isipan ko.
Hindi ako nagpasalamat sa kanya kahit sa text man lang.
Kaya I decided to text him right now but my message won't delivered.
Maybe, he blocked me? Iyon lang ang naisip kong dahilan.
I tried on his social media.
I tried to message him on instagram but it says that the account can't receive the message because they don't allow new message requests from everyone.
