Tranen en vreugde..

...

Eindelijk kwam ik aan bij die gevangenis. Ik parkeerde de auto en liep naar binnen, met lood in m'n schoenen. Na de controle mocht ik de zaal binnen. Wat een eng gebouw. Ik ging zitten aan een tafeltje en wachtte daar op Amin. Niet veel later kwam hij binnen lopen. Wat was hij veranderd. Dat al in die twee dagen dat hij hier vast zat. Waar zijn z'n mooie stralende ogen gebleven, zijn shinende gezicht die warme uitstraling? Hij zag er nu zo onverzorgd uit. Zo snel al een verandering.. laatstaan als hij maanden, jaren moet zitten. Afhankelijk van wat hij gedaan heeft. En dat wilde ik wel heel snel weten nu.