Tranen en vreugde..

perpectief Amal

Perspectief Amal (vrouw van Amin)

Ik word gek van die telefoontjes van m'n zus en vriendin. Alleen zij weten er van. Waarom moest ik zonodig die auto-ongeluk hebben?! Waarom!
Ik zak weer in mekaar en tranen vloeien naar beneden.
Ik weet dat Amin nog een kindje wilde. Hij wilde er 4.. Hoeveel krijgt hij er nu van me? 1! Ik had hem zo blij gemaakt. Ik ben zwanger! Nou nee dus niet meer. Je hebt te vroeg gejuicht mogool. Ik begon mezelf weer te slaan en trok aan mijn eigen haren. Je bent laf! Amin hoeft je al niet meer. Zodra je zei Amin ga weg. Laat me alleen. Is hij ook meteen gegaan. Hij wilt je niet meer. Hier je lijkt wel een gestoorde gek! Tranen stroomde over mijn wangen. Ik huilde als een kind. Ik ontving een sms. Ik hoopte zo dat het Amin zou zijn. Ik pakte m'n telefoon en opende het berichtje.

Mijn liefje
Is dit wat je wil?
ontvangen op 13.55uur

Ik gooide m'n telefoon weg. Het was de zoveelste sms van hem. Maar terug reageren kon ik niet. Ik weet dat ik het allemaal zelf veroorzaak, maar ik heb pijn van binnen. Ik wil niet meer. Ik weet dat dit het einde is met Amin. Ik weet het gewoon.

Ik raakte mijn buik aan en voelde. Sorry mn kindje sorry!

De deurbel ging. Nee ik doe niet open. Ik heb geen medelijden nodig..

De bel bleef gaan en toen hoorde ik de stem van Noura. 'Noura, ik weet dat je thuis bent. Doe open.'

Langzaam stond ik op en liep naar de deur.
'Ik wil niet praten Noura.'

'Dat weet ik. Maar ik wel. Je hoeft alleen maar te luisteren. Doe open alsjeblieft.'

Ik veegde m'n tranen op en probeerde mijn haren recht te zetten. Toch zag ik er niet uit.

Ik deed de deur open en direct vloog Noura in mijn armen. Ze knuffelde me en bleef me zo vasthouden. Ik liet mijn verdriet gaan en huilde nog steeds als een kind. 'Waarom Noura waarom?'

'Lieverd, kom we gaan zitten.' Zei ze.

Ze nam me mee naar de bank en ging naast me zitten met mijn hand in haar hand.

'Amal. Het is niet erg. Echt niet. Alles is mekteb. Alles gebeurt met een reden. Probeer het te laten gaan. Dat is makkelijker gezegd, dan gedaan. Maar je moet niet vergeten dat je gezegend bent met een pracht van een zoontje. Een heerlijk kindje.'

'Ja die ik heb gedumpt bij Amin. Wat voor een moeder ben ik Noura?'

'Hchouma Amal. Je bent een hele goede moeder. Ik heb altijd veel respect voor je gehad. Je bent goed Amin. Je bent goed voor je zoontje wollah. Die auto-ongeluk is nooit jouw schuld geweest amal, nooit!
Hoor je mij???'

Ze schud me wakker. Toch raakt het me niet. Ik blijf mezelf een waardeloze moeder vinden door de fout die ik heb gemaakt.

'Noura. Je bedoelt het allemaal goed. Maar echt. Ik wil alleen zijn.'

'Amal. Nee ik blijf hier. Al moet ik hier blijven overnachten. Wij gaan samen goed praten. Weet je wat ik wil amal?
Ik wil dat je beseft hoeveel Amin om jou geeft. Hij was net bij mij thuis. En ik ken mijn broer. Ik zei meteen van hey d'r is wat met jou. Maar hij ontkende het. Hij ging later de deur uit met Ilias. En weet je hoeveel geduld Amin heeft? Hij zal net zolang wachten op je, totdat jij zegt lieverd kom thuis. Dan kunnen jullie weer met z'n drie verder. Dank Allah voor alles wat Hij ons alle elke dag schenkt. Elhamdolilah.'

'Ik weet het Noura. Maar weet je wat het is. Ik durf hem niet aan te kijken. Ik heb z'n kindje vermoord. En hij zal ook geen andere kind er voor in de plaats krijgen. Hij wilde meerdere kinderen. Dat kan ik hem nu niet geven.'

'Amal het zit 'm niet in 2-3 of 4 kinderen. Wat hij wil is een gelukkig leventje. Dat heeft hij gevonden bij jou. Je gaat niet ontkennen dat dat niet zo is. Jullie waren dolgelukkig. Dat zijn jullie nog steeds. Accepteer wat er is gebeurd, laat het verleden gaan en heb vertrouwen in wat komen zal. God is altijd bij jullie. Hij houd van je. God test jou. Je kan het aan lieverd. Er zijn ergere dingen. Zeg elhamdolilah en maak er het beste van. Jij je mannetje en je schatje. Denk aan deze twee.'

Ik werd nu zo geraakt door haar woorden. Ze inspireerde me op dat moment. Ik weet dat ze gelijk heeft. Het is moeilijk, maar ik moet het gaan accepteren voor m'n man en voor m'n kind.

Een traan rolde over mijn wang. Ze veegde het weg en vertelde me tot slot dat ze er altijd voor me zal zijn.

Ik bedankte haar voor alles. Zij heeft me zojuist geholpen. Dat had nog geen therapeut voor me kunnen doen, als het Amin ook niet gelukt is.

Ik gaf haar een knuffel.

'Oke, gauw je liefje bellen heh. Het gaat goed komen schatje. Ik vertrouw er op. Laat gaan en geniet lieverd alsjeblieft. Ik ben er voor je oke?! Zei ze.

Ik bedankte haar nogmaals en nam afscheid.

Ik pakte met trillende handen mijn telefoon en wilde bellen naar Amin.

Hoe zal hij reageren na hoe ik hem heb behandelt?
""