ondraagbare pijn

1.7K 76 0
                                    

'Soufianne wat is er dat je mij moet uitleggen? Ik snap het niet. Jij doet ook al zo nerveus. Wat is dit?'

'Niks lieverd. Ik zei toch zij spoort niet. Laat haar.'

'Nee Souf.. ik wil nu weten wat er precies speelt. En waarom moet die Saloua zo naar je staren? Is er iets tussen jullie Soufianne? Dan wil ik dat weten.'

Ben je gek Noura! Doe normaal. Zij en ik nooit. Ook nooit gehad! Hoe kan je zoiets zeggen.

Wat is er dan???

Niks. Ik weet niet wat zij allemaal lult.

Oke weet je wat. Ik ga d'r nu achter aan. En ze gaat me precies vertellen waarom ze zo doet. Wat heb ik haar aangedaan? Er is gewoon iets en jij wil het mij niet vertellen. Dan niet.

Ondertussen heb ik mijn vest al aan en zoek mijn autosleutel.

Nee wacht Noura. Ik vertel het je wel.

Ik ga weer zitten op de bank en wacht totdat hij zijn verhaal heeft af gemaakt.

'Noura, vroeger heb ik wel iets gehad met haar. Maar het is echt niet wat je denkt. Ik ben haar allang vergeten. Alleen zij vind me nog leuk.'

Ik kan me oren niet geloven. ik deed mijn ogen dicht, want ik kon het even niet meer aan. Alles wat ik hoor.. waarom. Waarom heeft hij het me niet gewoon eerlijk verteld? Ik bleef even stil..

'Waarom heb je het me niet verteld Souf waarom?!'

Hij loopt naar me toe en wilt me een knuffel geven.

Maar ik hou hem tegen.
'Is zij degene die je een paar keer heeft gebeld snachts. De laatste tijd veel vaker. Je verbergt wat voor me Souf!' snikte ik.

'ja zij belt me. Maar ik hang meteen op. Dat zegt toch genoeg Noura. Wollah ik wil haar niet. Zij blijft me gewoon lastig vallen.'

'Zo moeilijk is het toch niet om je nummer te veranderen! Had het me gewoon gezegd! Je hebt me pijn gedaan. Maar je beseft het niet.'

'Noura, ik wilde het je wel zeggen. Maar ik wilde niet dat je je zorgen zou maken. Er is niks tussen ons echt. Geloof me Noura!!'

'Geef me tijd oke. Ik slaap vandaag ergens anders.'

Zonder verder naar hem te luisteren pakte ik m'n spullen en sloot de deur achter me dicht.

Was dit nou onze eerste ruzie? Waarom voelt het zo klote. Waarom moet je geliefde zoiets verborgen houden en dan ontkennen ook!

Ik liep naar de auto en stapte in. Ik weet niet waar naartoe maar ik reed en reed totdat ik bij het huis van Sabah stopte.

Zal ik eens met haar gaan praten. Laten weten wat voor een shit ze heeft achter gelaten bij mij thuis. Ze moet eens manieren leren. Ik stapte uit en klopte aan bij haar deur. Ik zag er niet uit. Iedere malloot zou begrijpen dat ik heb gehuild.

De deur ging open. Daar stond ze weer. Ik liep langs haar heen richting de woonkamer en wachtte daar op haar. Ze kwam snel naar me toe. En vroeg me zogenaamd wat er aan de hand is.

'Wat er aan de hand is jek? Ik heb je door. Je wil mijn leven kapot maken. Je wil dat ik Soufianne verlaat. Dat Saloua zijn vrouw wordt. Dat is wat je hoopte toch? Nou dat gaat mooi niet gebeuren. We hebben onze eerste ruzie gehad, maar dat betekend niets. Je hebt altijd obstakels. Maar die zullen Souf en ik overwinnen. Dat is alles wat ik je wilde zeggen. Dag. En liep naar de deur om weg te gaan.

Vlak voordat ik de deur open wilde doen voelde ik 1 harde klap van achteren. Alles werd zwart en ik zakte op de grond.
Ik deed de shahada en mijn ogen gingen dicht.

Tranen en vreugde..Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu