Lecquares Academy

LA- Twenty Four

LA- TWENTY FOUR [Where it starts.]

AUDRIE

"Where the heck are we going?! Why are you dragging us!"

"Audrie! San ba tayo pupunta? Bakit tayo umalis? Nakapag usap na ba kayo ni Emeran? Ano ba sabi nya? Bakit tayo tumatakbo?"

"Audrie!"

"Hell! Just run okay! Run for your lives! Kung hindi tayo aalis don at inabutan nila tayo, sigurado, papatayin nila tayong lahat!"

Kanina pa kami tumatakbo, at kanina pa kami hinahabol ng mga hindi ko malaman kung anong creatures. They're like shadows that appears everywhere. Magugulat ka nalang malapit na sila sayo, what the heck are they. Marami na rin kaming mga sugat sa iba't ibang parte ng katawan. Kanina pa nila kami binabato ng mga matatalim na bagay, shurekins to be exact, hindi namin sila malalabanan sa kaso namin ngayon, marami na kaming sugat, nung sinubukan namin silang labanan, mas dumami pa sila, kaya wala kaming ibang choice kung hindi ang tumakbo muna gaya ng sinabi ni Emeran.

Gaano ba kalayo ang exit ng gubat na to?! Bakit hindi kami makaalis? Nung pumasok naman kami hindi ganon kalayo, o talagang hindi ko lang maalala? Hindi nagsasalita ang mga kasama ko, tumatakbo lang sila, kanina puro tanong at puro mura, pero ngayon, paghingal nalang nila ang naririnig ko.

"Isuot mo yan. Mabilis na kagalingan ang dulot nyan,iingatan ka nyan na hindi ka nila makuha agad. Asahan mo na may dadating na tulong galing sakin, dahil malalaman agad nyan ang panganib."

I mentally cursed myself.

Stupid Audrie! Bakit ngayon mo lang naisip yan? Eh, pano ko naman aabutin? Nasa paa ko kaya! Aish! I sighed heavy atska tumigil, kaya napatigil din sila at kunot noo na tinignan ako.

"Audrie! Bakit ka tumigil?! Let's go!"

"Stupid! Come on! They're here!"

"Drieee! Let's go! Akala ko ba hindi tayo pwede abutan ng mga panget na yon!"

"Let her be! Just continue running! She knows what to do!"

I nod "Tama si Casper! Sundin nyo sya! Go! I know what to do!" Pero hindi parin sila gumagalaw at nakatingin sakin. "Hell! Go!" Sigaw ko, nagulat sila kaya mabilis naman silang tumakbo, kasabay non ang pagkatanggal ng lock ng anklet ko.

Paano ba to gamitin?!

Kahit hindi ko alam kung paano gamitin--pumikit nalang ako at hinawakan ng mahigpit ang anklet.

"Emeran. I need you know. Please."

Dumilat ako pagkatapos kong sabihin yon, i saw them, coming towards on my direction.

Ano nang gagawin ko?!

Few inches from me, and i closed my eyes, akala ko ba, tutulungan nya 'ko? Narinig ko ang mga parehas ng paa na papalapit sa pwesto ko, narinig ko na rin ang mga gamit nila, at hinanda na ang sarili ko para sa opensya nila, pero masyado silang marami!

Huh?

"As i promise dear." I heard a familiar voice echoing on my head.

Emeran.

"I will be always with you. Just believe."

Kitang kita ng dalawang mata ko ang pagdating ng isang nag aapoy na ibon. Para syang malaking version ng peacock, na kulay green, pinalibutan sya ng mga shadows na kanina pa humahabol sakin at agad na hinagisan ng mga shurekins at bumerangs, pero parang wala lang ang pag iwas ng ginagawa ng ibon, pagkatapos nyang iwasan ang lahat ng tira nila, binuksan nya ang bibig nya at nagpalabas ng fire balls, na hindi nila naiwasan, kaya marami ang natamaan, pero imbis na maubos, lalo lang silang dumami. Gumawa ng malaking shield ang ibon--at humarap sakin at ngumiti, kaya kunot noo na tinignan at tinanguan sya.