Lecquares Academy

Real: Twenty Seven

                        X A N D E R

"Mel? Bakit kanina ka pa paikot ikot dyan? Anyare sayo?" Hindi 'ko na mapigilan na magtanong. Simula kasi kanina pag gising 'ko, Melody na paikot ikot ang naabutan 'ko, habang nakatingin sya sa tracking device na binigay samin ni Damian bago kami umalis sa mortal world.

"Of all places Xander! Bakit 'don pa? Hindi pwedeng bumalik si Zylie don. Baka pag naalala nya lahat, Ewan. Hindi 'ko alam kung anong mangyayari. Natatakot ako."

Nataranta 'ko nung feeling ko iiyak sya. Kaya mabilis ako'ng tumayo at niyakap sya. Pero I doubt it kung iiyak talaga sya. Never syang umiyak pag may ibang tao. Kahit sobrang close nya 'yan.

"Xander, I don't want to lose Zylie again. I can't bear it for the second time." Niyakap 'ko lang sya at hinagod ang likod nya.

"I don't know how to comfort. But atleast I can lessen what you feel right now." Naramdaman 'ko naman ang pag ganti nya ng yakap.

Ilang minuto kami sa ganon na posisyon, at sya na mismo ang humiwalay sakin.

"Thank you Xander. I really don't know what to do, but you're right. You lessen what I feel earlier." She gave me a half smile.

Nakatingin lang ako sakanya. Hindi 'ko na napigilan ang sarili 'ko, hinila 'ko sya at niyakap ulit. Yumakap naman sya ulit, that makes me feel comforted.

"I missed this Mel. I missed you."

"I missed you too Xander."

Magkabata kasi kami ni Mel. Simula nung mapunta sya sa Academy, kami muna ang naging close. Kami ang unang naging magkaibigan. Pero nung mga panahon na 'yon, kahit masaya kami bigla nalang sya malulungkot, she keeps on blabbering that: "I really missed Zylie." Tapos mag iiba na ang atmosphere namin. Haay.

Hanggang sa Ilang minuto kami'ng ganon. Hanggang sa naramdaman 'ko ang marahas na kamay na humila sa braso 'ko, at naramdaman 'ko ang ang malakas na kung ano na tumama sa kaliwang pisngi 'ko.

"Xander!"I heard Mel.

"What the hell do you think you're doing Xander?!"

Nalasahan 'ko ang dugo na kumawala sa labi 'ko. Huminga ako ng malalim bago tumayo.

"I'm just trying to comfort her Casper. Alam mo'ng hindi 'ko gagawin ang kung ano mang laman ng utak mo ngayon."

"Comfort?! Do you really need to hug her just to comfort her?! The fvck Xander!"

Marahas 'ko syang tinignan, at humarap sakanya.

"Because you're not doing it! You should be the one whose comforting her! But you didn't! Tapos ngayon, bigla ka nalang manununtok dyan?! What's your problem man?!" Hindi 'ko na napigilan na sumigaw.

"You know why I can't do that Xander! Of all people! You know better except Senri and Zamira!" Nakita 'ko na ang pagbabago ng kulay ng Mata nya mula sa pagiging brown hanggang sa unti unting naging violet.

"And you know me better than them too! Kaya hindi ka dapat nagagalit sakin! Ginagawa 'ko ang hindi mo kayang gawin ngayon!" Dinuro 'ko na sya sa sobrang inis 'ko. Why can't he get my point?!

"Ha! You think I will buy that sht?!"

"Great. Just great! Asshole!" Naglakad ako palapit sakanya at inambaan ng suntok. Papatayin 'ko ang isang to!