Can We Go Back? [ "SINFUL" Series #1 ]

Chapter 7

Chapter 7

Tj

UMALIS ako ng opisina dahil naisipan kong bumili ng cake, dahil birthday ni dave. But i was about to enter on the café, then suddenly i saw sandra. Shit! It's been a long time, still she's pretty. Di ko namalayan na, nakatitig na pala ako sa kanya ng matagal. But i don't care, i really miss her so much even if she really did something wrong, i still like her.

Papasok na sana ako ng bigla nalang may nag abot ng kape sa kanya. Tsk! Same guy huh! So nagkatuluyan nga sila, did sandra fall for him? Are they already married? Fuck!! I want to punch that ugly man, i want to crush his face he's really annoying!.

Umalis nalang ako at umuwi nalang. Di naman siguro magagalit si dave kung di ako pupunta sa celebration nito. Bad mood na ako. Bukod dun pagod na rin ako.

I was about to enter in my room when my phone rang. I accept the call and guess what? It's anton.

"Bro. Where are you? Lasing na kami oh!." 

"Tell dave di ako makakapunta" then i ended the call.

It's that really sandra? Fuck! Why did she chose that man? I will punch his face when i see him again.

...….

GOOD MORNING SIR!. Bati sakin ng guard namin sa company. Tumango lang ako at pinagbuksan ako nito. Wala akong gustong gawin ngayong araw kung hindi ang tapusin ang trabaho. Dahil aatend ako sa private birthday celebration ni dave.

Pinirmahan ko lahat ng kailangan pirmahan. Gusto ko na rin umalis and for sure si dave ay susugudin na ako nito.

After ko matapos ang work ko ay deretso agad ako sa bar kung saan gaganapin ang celebration ni dave.

"Finally bro you fucking came!" Salubong nito sa'kin.

"Leave me alone bastard! And happy birthday!. Wala akong gift mayaman kana."  Sabi ko at sabay kuha ng beer sa table.

"It's ok bud! Mahalaga nandito ka!" Umarte ito na parang naiiyak. Agad ko syang binatukan at nagsitawanan na ang lahat.

"How?, are bro. Seems like you're not ok. Tanong sakin ni ford. Ang pinaka matino kung kaibigan.

"I'm fine what do you mean? Tanong ko dito. Am i look like a shit?" Pabiro kong sabi na ikinatawa nito.

Ford is very good man. Pwede na itong maging santo. He is very calm man at kahit sinong babae mahuhulog dito he's really a boyfriend material.

"If you say so."  Tinapik nya ako sa balikat, Sabay alis.

After kong maibigay ang regalo ko kay dave ay umalis na rin ako. Hindi ko na pinatapos ang party. I just want to rest.

......…

Sandra

MALAS!. Iyan na lang ang lumabas si bibig ko, dahil sa sitwasyon ko ngayon. Talaga ngayon pa talaga ha! Kung kailan nagmamadali ako eh. Paano ko ayusin ito ngayon? Eh hindi naman ako marunong mag-ayos ng sasakyan? Hayss... Kung minamaalis ka nga naman.

Kanina ko pa tinatawagan si path. Pero hindi niya ito sinasagot. Hindi ko rin naman matawagan si grace dahil alam kong busy yun ngayon. My god! paano ito?. Actually madilim dito kung saan tumirik yung sasakyan ko kaya kinakabahan din ako.

Lumabas ako ng sasakyan para sana tawagan si grace pero biglang may humintong sasakyan. Hindi na ako nagdalawang isip nalapitan ito agad para humingi sana ng tulong pero.

"Sir can you please hel- " hindi ko na naituloy ang sinasabi ko dahil sa nabigla ako. It's been 5 years since i saw him and now he's in front of me and i'm asking for help. Ganun ba talaga ako kamalas?.

"Sure! You need my help?"

At bigla nalang itong lumabas ng sasakyan at dire-diretsong lumapit sa sasakyan kong sira. At agad nitong tinignan ang makina para sana i-check kung may problema ba talaga.

Wala akong magawa. Hindi rin ako makakilos dahil siguro sa pagkabigla. Hindi ko alam, Hindi ko maintindihan kung ano ba talaga ang mararamdaman ko. Basta tinitignan ko lang siya habang inaayos niya ang sasakyan ko, nakatitig lang ako sa kanya. Hindi ko alam kung anong gagawin ko, at nanatili lang akong nakatayo at pinagmamasdan lang siya.

Naalala ko limang taon na ang nakalipas. Walang pinagbago sa itsura niya ganun pa rin. Gwapo, mabango, maganda ang gupit. Pero hindi ibig  sabihin nakalimutan ko na ginawa niya sa akin, sa amin ng anak ko. Hindi hindi ko kakalimutan ng araw na yan na tinalikuran niya kaming dalawa.

Gusto kong lumapit sa kanya at gusto kong pagsasampalin ng mukha niya. I really want to push him away right now, but i can't i don't know what to do.

Lumingon siya sa akin pagkatapos nya itong ayusin. Sana nga maayos na dahil gusto ko na umalis, o hindi kaya sagasaan ko na lang siya?

Unti-unti siyang lumalapit sa akin at habang  lumalapit sya ay ganun din ang kabang nararamdaman ko.

"Maayos na." Titig na titig ito sakin at ganon din naman ako.

"H- hi musta na?" Tanong nito.

Kung makapagtanong parang wala syang ginawang masama. Ako? Kamusta? Hahaha kapal talaga.

Hindi ko na hinayaan ang sarili kong kausapin sya. Mabilis kong hinanap ang susi ng kotse ko. At akmang aalis na pero agad nya akong hinawakan sa braso, at pinigilan ako nito.

"Let me go tj kailangan ko na umalis" sabi ko dito at nakatitig lang ito sakin.

Hindi parin nya binibitawan ang braso ko. Hindi na ako komportable, hindi na rin maganda ang pakiramdam ko.

"Can we talk?" Aniya at ang kapal talaga ng mokong na toh! "Please sandra" mahinahon nyang sambit.

"Wala tayong pag uusapan. Bitawan mo ako thank you nalang sa pag tulong mo." Sabi ko at tinalikuran ko na ito.

Akmang bubuksan ko palang ang pinto ng kotse ng biglang nag tanong ito.

"Kamusta sya?"

Napatigil ako dahil sa narinig ko. Shit ito nanaman ako. Ngayon ko pinagsisisihan kung bakit sinabi ko pa sa kanya tungkol sa pagbubuntis ko noon.

Nagmamadaling pumasok ako sa sasakyan. At walang minuto akong sinayang na umalis sa lugar na iyon.

Hindi. Wala kang karapatan mag tanong sa anak ko. Ang tanungin kung kamusta na sya ay malaking kasalanan.

Pasensyahan tayo tj pero gagawin ko lahat wag lang mag krus ang landas nyo...

 hahaha by the way guys i hope you enjoy and please support me thank you!

See you next.....