TRİA

16 - SARMAŞIK

Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin! Keyifli okumalar ❤

Bölüm şarkısı: Sleep Dealer - Imminence

Uzuvlarım buz kesmiş halde kapının eşiğinde öylece dururken ellerimin titremesine engel olmaya çalışıyordum.

Hakan İhsanoğlu, Poyraz olarak Tria'ya sızmaya başarmıştı ve benim ayağıma kadar gelmişti. Dış dünyayla bütün iletişimini kesmesinin sebebi, kendini ve sevdiklerini korumak için miydi? Amacı neydi ve neden senelerdir ondan bir kez bile haber alamamıştık?

Her şey fazla tesadüftü ve bu işin içinde bir şey vardı. Zihnimdeki yük, günden güne artarken ben izlemekten başka bir şey yapamıyor gibi hissediyordum artık. Cebimdeki sigara kutusunun yüreğime verdiği ağırlık artık dayanılmaz bir hal almıştı. Ondan kurtulmak istiyordum ve bunun sonucunda ne olursa olsun artık yüzleşmem gerekiyor gibi hissediyordum.

Gözlerim kızıl kahvelere dikilirken odada sadece ikimiz kalmıştık. Bakışlarındaki öfke ve intikam ateşi, gözlerimi delip geçerken derin bir nefes aldım. Geçmişteki sakin, verdiği kararlardan emin Ateş, yoktu artık sanki. Az önceki konuşmaların dışında bilerek mi tutulmuştum yoksa beni korumaya çalışmak gibi bir görev mi biçmişti kendi benliğine?

Aralık kapıyı yavaşça kapattım ve kapıya sırtımı yasladım. Kollarımı göğsümde kavuştururken gözlerim, onunkilerden ayrılmadı. Jasmine, Hydrangea, Artem ve Gece. Bilmediğim onca olay ve kişi, benim yaralanmamla ortama dahil olmuştu ve ben bunların hiçbirini bilmiyordum. Beraber ortak yola çıktığımız adamın gözlerinin içine bakarak bunlara cevap bekledim resmen.

Ama onun bu sessizliği bozmaya hiç niyeti yoktu.

"Neden içeri gelmemi istemedin?" Karnımdaki dikişlerin ağrısını göstermemek için dişlerimi sıkarak sormak durumunda kalmıştım. Aceleyle evden çıkarken sargıyı değiştirmek hiçbirimizin aklına gelmemişti. "Bir şeyleri öğrenmemi istemiyor gibisin çünkü şu an." Ateş'in kaşları cümlemi bitirmemle daha da çatılırken koltuğun yanından bana doğru yaklaştı. "Daha yeni iyileşmeye başladın. Kendini yormanı istemedim sadece." Sesindeki ton, bir şeyleri örtbas istediğini gösteriyordu aslında. Müzayedenin üzerinden günler geçmişti ve bana o günle ilgili hiçbir şey anlatmamıştı.

Evin içerisinde geçirdiğimiz saatler boyunca yaşadığımız şeyleri bozmamak için miydi yoksa bana hala güvenmiyor muydu? Gözlerinin altındaki morluklar, onun için de bu günlerin rahat geçmediğinin kanıtıydı.

Yeni kesilmiş siyah saçlarımın uçlarıyla oynarken gözlerimdeki ifade, gerçeği duymak istiyordu. "Nereden başlamak istersin? Jasmine'in deşifre olduğu mu yoksa Poyraz'ın Hydrangea ile bağlantısı mı?" Onun yanından geçip koltuğa oturacakken kolumu tuttu yavaşça ve geçmemi engelledi. Gözlerim kolumu tutan eline çevrildi. Sorularımı duymazdan geldi. "Beni neden dinlemedin?" Yeşil hareler, kızıl kahvelere döndü. Soruma karşılık verişi böyle bir soruysa gerçekten sıçmıştık demek ki. Alayla gülerken kolumu onun elinden kurtardım. "Seni dinleseydim sanırım şu an olaylar istediğimiz şekilde gitmeyecekti. İşini kolaylaştırdım. Bir teşekkürü hak ediyorum bence." Bir iki adım geri gidip ondan uzaklaştım. "Sorularım hoşuna gitmediyse başka bir şey sorayım o zaman." Ateş'in gözlerinin rengi daha da koyulaşırken sorgulamamdan kaçamayacağını görmesini istiyordum.

Aptal yerine koyulmaktan nefret ederdim ve madem artık bir şeyler değişti, bunun dışında tutulmayı asla kabul edemezdim.

"Artem ile Gece'yi anlat istersen. Ortadan kaldırmak istediğin tehditler mi onlar yoksa?" Arabadaki lafına ithafen söylediğim cümleyle elleri yumruk oldu nedensizce. Bunlara karşı, hiçbir cevap vermezken sabrımın sonlarına geliyordum. "Müzayedede ne oldu Ateş? Rüzgar'ın bizimle bağlantısının kesilmesinin sebebi anladığım kadarıyla deşifre edilmiş olmamızdı. Sen bir anda oraya nasıl geldin? Ayrıca bize yardım eden çatıdaki kişi kimdi?" Sorduğum her soruyla Ateş bana daha da yaklaşırken sırtım çoktan kapıya yaslanmıştı. Yüzündeki ifade, korkunun kalbimde filizlenmesine neden oluyordu. Sadece bana bakarken dudaklarımın aralanmasına engel olamadım. Karnımdaki ağrı daha da şiddetlenirken sorularıma beklediğim cevap ondan gelmeyecek gibiydi.