BERDEL.
.
.
Hikayede cinsel ve yetişkin içerik, küfür, dövüş ve bol bol klişe sahneleri vardır. Bunu bilerek okuyun lütfen, sebebsiz linç yemek istemiyorum. Bölüm sayısı sizi korkutmasın, bölümler kısadır.
.
17.05.2024✨
.
(8) yaş farkı vard...
Emeye saygı, oy verelim lütfen.❤️ _______________________________________ _______________________________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
╭── ⋅ ⋅ ── ✩ ── ⋅ ⋅ ──╮ .
Azizan konağı.
Kız çocuğunun dışlandığı bir ailede büyüdüm ben. Abim ilk göz ağrılarıydı. Erkek diye, soyun devamçısı, konağın ağası diye hep el üstünde tuttular. Yirmi üç yaşında bir abim vardı. Babama gobi değildi, beni severdi, kollardı. Bunadan hiçbir zaman şüphe duymamıştım.
Sevdiğini de tanıyordum. Kaç yıldır o kızı seviyordu zaten, evde bilmeyen yoktu. Ama babamlar 'kızı sana vermezler, çıkar aklından' derlerdi hep. Babamları dinlemediğini dün gece konağı basan iki adamla öğrenmiştim.
Ben Helin Azizan. On sekiz yaşında, kendi halinde yaşayan genç kızdım. Okul hariç hiçbir yerde okuyamadım. Babam izin vermedi çünkü. Annem de arkamda durmadı. Babamın önünde söz söylüyemezdi. Ve ben öylece mapusane gibi konakta yaşamaya başladım.
Sadece yaşadım. Evim bile diyemediğim bu konak bana kötü hatıralardan başka hiçbir şey vermedi. Sıcaklığı yoktu bir kere. Ev ya da yuva değildi benim için.
Bu sabah babamın 'berdele rızamı vereceğim' dediğinde daha iyi anladım ki, bu konak taş duvarlardan başka hiçbir şey değildi.
Annem karşı gelemiyordu çünkü töreyi hepimiz biliyorduk. Aklımıza, zihnime kazımıştık töreyi.
Töre, yazılmamış bir kanundu.
Yazılmış bir kanuna bile insanlar uymazken, aşiret ağalarının çıkardığı bu töreye insanlar canlarını verirlerdi, ama töreyi bozmazlardı.
Babam abimleri bulmuştu. Zaten eninde sonunda bulunucaklarını bildikleri için bilinmedik bir yere değil, bizim yazlığa gitmişlerdi. Babam abimi arayıp on ikiye kadar KARA konağın da olmaları gerektiğini söylemişti. Aksi halde neler olacağını hepimiz biliyorduk.
"Ferman ağa, ne olacak bu işin sonu. Azad'ımı öldürecekler." dedi annem kısık sesle. Dün geceden beri o kadar ağlamıştı ki, gözleri şişmiş, kaç kere bayılmıştı.
"Hanım, ne öldürmesi. Bir oğlum var, sence izin verir miyim." dedi sert sesle. "O kadar da değil."
"Ya ne olacak? Töreyi bilirsin."
"Töremizde berdel de vardır hanım." dedi babam eminlikle.
Bir korku vücudumu sardı. İliklerime kadar titrediğimi hissettim. Annem hızla bana bakınca ben tepki bile veremedim. Berdel demek, Arjin'nin erkek kardeşlerinin biriyle evlenmem demekti.
