BERDEL.
.
.
Hikayede cinsel ve yetişkin içerik, küfür, dövüş ve bol bol klişe sahneleri vardır. Bunu bilerek okuyun lütfen, sebebsiz linç yemek istemiyorum. Bölüm sayısı sizi korkutmasın, bölümler kısadır.
.
17.05.2024✨
.
(8) yaş farkı vard...
Bölüm şarkısı: "Bilge Kotkay - Yürüyorum dikenlerin üstünde."
_______________________________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
╭── ⋅ ⋅ ── ✩ ── ⋅ ⋅ ──╮ .
"Bir mum'u, bağrına bastığı ip eritir."
İnsan sevdiklerinden yara alırdı. Sevdiklerinden incinirdi. İnciten kişi, sevdiği diye incinirdi. Başkasının hiçbir lafı insanı bu denli yaralayamazdı.
✶
Bindallımla yerde oturmuş, bacaklarımı kendime çekmiştim. Yatağıma sırtım yaslı, başım tavana bakıyordu. Ağlamaktan öylesine yorulmuştum ki, sesimi dâhi çıkaramıyordum. Yaşadığım ve yaşayacağımı tahmin ettiğim her şeyi düşünmüştüm.
Gözlerim ağladı, ben ağladım. Umutlarım, kaderim ağladı.
Sevinmeyen bir kalbin ahnı aldılar. Sevinirler miydi bundan böyle?
Kapım yavaşca açılınca yerimden dâhi kıpırdamadım. Kapı kapandı, ağır ağır bana yaklaştı. "Abicim." dedi abim kısık sesle. Öylece tavana baktım. Yanıma, yere oturdu "Yüzüme bakar mısın lütfen." dedi acılı sesle.
Gözlerimi yanımda oturan abime çevirdim. "Bana kızgın mısın?" dedi. Kafamı olumsuz anlamda salladım. Kızgın değildim, kırgındım. Anlaması için gözlerinin içine baktım. Kafasını hafifce salladı "Kırgınsın." dedi ve yüzünü eğdi.
"Evet." dedim kısık sesle.
"Özür dilerim güzelim. Ben ölümümü göze alarak yaptım bunu. Ayaklarına da gittim, söyledim de. Öldürün dedim, sıkın kafama. Ama babamın bunu yapacağını düşünemedim." gözleri dolu doluydu. "Yapamadım Helin. Ama sen yapabilirsin. Nikahda hayır de, istemiyorum de. Kan davası çıksın, ben ödeyim bedelini sen değil." dedi sert sesle. Hem sinirliydi hem üzgün. Kan davasını bile göze alacak kadar öfkeliydi.
Kırgındım, evet bedelini ödemelerini istiyordum ama abimin ölmesini de istemiyordum. Cevap vermedim. İki gündür sadece bunları duyuyordum. Hiçbir şey yapmıyorlardı ama sürekli özür diliyorlardı. Abim pişmanlığını dile getiriyordu ama annem onu bile yapmıyordu. Babam zaten konuşmuyordu benimle. Beni gözden çıkaran kendisiydi, ondan pişmanlık beklemek aptallıktı.
Ben de onlara cevap vermiyordum. Konuşup susacaklardı. Madem hiçbir şey yapmıyorlardı, özürlerini de istemiyordum. Belki de evlendikten sonra bir süre yine onlara aynı cezayı verirdim. En azından kırgınlığım geçene kadar.
