I Fell Inlove With A Ghost (COMPLETED)

Chapter 39: "I'm Sorry Woobin"

Siera's POV

"Who's that?" Tanong ko sakanya

"She's Roi's mother, why did you ask?"
Tanong nito sakin.
Umayos ako sa pagkakaupo at naramdaman ko bigla yung sakit sa pagitan ng hita ko.

"Are you okay?" Tumango tango ako.
Nagulat ako ng buhatin Niya ako in a bridal style at inayos yung upo ko.

"I know your not feeling well.. it's my fault." He said. Arghhh Woobin bakit ka ba ganyan.
I feel like my cheeks was about to explode as I looked away.

"Now you can tell me." He said, habang hawak ang kamay ko.
Jusq, para akong kakapanganak lang ganito pala ang pakiramdam.

"Siya yung babaeng nag kidnapped saakin." Banggit ko dito.

"What?? Bakit??."

"I don't know, binantaan niya pa ako na wag na daw ako makealam sa buhay ng pamilya mo dahil kapag ginawa ko pa. Papatayin Niya daw ang pamilya ko."

" I don't understand.. why would she do that?, she's my 2nd mother.. ever since my mom died siya yung nag alaga saakin at Kay Wooyoung na baby palang. 2 years din kaming inalagaan, until pinauwi sila ng papa ni Roi sa Japan."
Kwento ni Woobin.

"Roi is hiding something so important about your death."
I said to him.

"I don't know.. or I just don't want to know." Yumuko ito, ramdam ko ang biglaang pagkalungkot ni Woobin.

I touched his cheek.

WOOBIN's POV

Hinawakan ni Siera ang pisnge ko as she looked into my eyes.

"Hindi lahat ng taong nasa paligid mo, ay kakampi mo.. Pero lagi mong tatandaan na kahit na anong mangyari hinding hindi kita tatalikuran." I smiled at her and gave her a peck of kiss.

"Thank you." I said.

Napahawak ako sa ulo ko ng may mag Flash back na boses sa isip ko.

("Wag kang masyadong pakampante. Dahil sa laban na to.. naniniwala akong wala kang kakampi!." - CHAPTER 8 )

Arghhh bakit boses lang naririnig?. Who the hell was that?.

"May naaalala ka ba?" Tanong ni Siera.

"Just a voice of a man." I answered.

Bumukas ang pinto at nagulat ako sa nakita Kong pumasok.
Ang daming sunod sunod na Ala-ala ang pumasok sa isipan ko..

"Wooyeon..." Bulong ni Siera.

Nakapamulsa ito at lumapit Kay Siera.

"How you doing?" Tanong nito at umupo sa upuan kaharap si Siera.
Napakunot yung noo ko.

"B-bakit ka nandito?" Takot na Sabi ni Siera.

"Bawal ba? Nag aalala lang ako." Nagbuntong hininga ito at tumingin Kay Siera.

"Btw nabalitaan Kong nakidnapped ka daw, hmmm mukhang okay ka naman na.." he said as he put his hand on Siera's forehead.

"Okay ka na nga "

"Wag ka ng magpasikot sikot pa, ano bang kailangan mo?" Galit na tanong ni Siera.

"Alam ko na kilala mo kung sino yung taong dumukot sayo." Makahulugan na Sabi ni Wooyeon.

Tumingin si Siera saakin, agad naman akong umiling iling Kay Siera na wag niyang sabihin ang tungkol kay Sonoko.

"Who's you looking at?" Tanong ni Wooyeon.

"Hindi ko alam, at hindi ko kilala yung dumukot saken."

"Oh c'mon Siera, I'm not a fool.. I'm here to ask you. WHO.IS.THAT.PERSON.."
may diin at galit nitong banggit.

"Pwede ba umalis ka na?!, hindi ko alam umalis ka na dito."

"You bitch.." he's about to slap Siera Pero hinawakan ko ang pulse nito sa kamay.
I was shocked too na nahawakan ko si Wooyeon.

"W-whats happening?" Gulat at takot nitong Sabi.
Mas diniinan ko pa yung hawak sa pulso Niya.

"S-siera what is happening?" Siera smiled at him and she just shrugged.

Bumaba ako ng higaan habang hawak padin yung braso Niya.

Walang sino man ang pwedeng manakit sa taong mahal ko.

I took the slipper.

"S-siera! Help! Lumulutang yung slipper! A-anong nangyayari?!."

Sinampal sampal ko siya sa mukha gamit yung slipper.

Siera keeps laughing.
At agad kong sinikmuraan ito.

"Y-you monster bitch!" Galit na sigaw nito kay Siera as I let go of him.
Agad itong tumakbo palabas ng kwarto na halata mong takot na takot.

"What the hell Woobin, that was so funny!" She said while laughing. Tumabi ako sakanya.

"I won't let anyone harm you again."

I was about to kiss her ng bumukas nanaman yung pinto.

Siera's POV

"Darling, How was your feeling?.. pasensya na at ngayon lang kami nakabalik ng Daddy mo inasikaso kase namin ng Daddy mo yung ticket pa amerika, lilipat na tayo ng bansa."

Para akong nabuhusan ng malamig na tubig sa narinig ko.

"WHAT MOM?! Hindi niyo man lang ako sinabihan?!"

Umupo si Mommy sa harap ko she's about to hold my hand Pero nilayo ko kaagad kamay ko.

"I'm not going anywhere mom." I said habang di nakatingin sakanya. Sobrang sama ng loob ko, bakit hindi man lang nila ako tinanong kung gusto ko bang umalis?

"Darling .. were just so so worried about you, since Woobin died.. nag iba ka na.. hindi ka na namin makausap o makasama man lang. Andaming gumugulo sa isip mo, all we want is best for you."

"Mom.. I'm not going anywhere." I said as I looked at her.
Tumalikod ako at humiga, di ko na mapigilang mapaiyak.

"Ididischarge ka na din ni Doc today, we have to go home, you still have a month para makapag isip isip. Next month pa ang flight natin."

Hindi ako sumagot at tuluyan na talaga akong napaiyak.
I don't wanna leave this place..

Inikot ko yung paningin ko.
Woobin is gone.
Maya maya pa pumasok na si Doc sa loob ng kwarto, kausap siya ni Mommy.

"Thank you so much doc." Mommy said, pumasok naman si Daddy ng kwarto habang tulak tulak ang wheelchair.

Nang makalapit si Daddy sa higaan ko ay tinapik Niya ako sa balikat.
I looked at him while my eyes still crying.
Binuhat ako ni Daddy at iniupo sa wheelchair.

"We'll go ahead hon" daddy said to mommy.
Parang lumulutang ang isip ko.
Si Woobin... Nasaan si Woobin.

Nang makarating kami sa bahay ay iniakayat ako ni Daddy sa kwarto ko.

"Dadalhan kita ng makakain, magpahinga ka muna."

"Dad." Tawag ko kay daddy, bumalik siya saakin at tumabi sa kama.

Agad akong napayakap Kay Daddy at duon humagulhol.

He didn't say anything at hinagod hagod lang Niya ang likod ko.

"I love Woobin so much Dad, I love him that I couldn't live without him." I cried my lungs out while hugging daddy.

"My princess is already in love." He simply said I can feel his smiling and my dad started to sniff.

He's crying..

"My daughter I'm really sorry for what happened, I'm really sorry for not being able to meet this man. I know you deserves him so much.. but sometimes there are people will just come to your life to give you a lesson."

"Dad.." I called while crying so hard.
I saw mommy outside my room, she's crying while looking at us.