I Fell Inlove With A Ghost (COMPLETED)

Chapter 16: The Will

Siera's POV

Hindi ako mapakali sa higaan, i look at Wooyoung na tulog na tulog, haysst buti pa to tulog na, samantalang ako hindi makatulog.

Di mawala sa isip ko yung panliligaw ni Woobin kay Ate Suryeon, syempre by now.. sila na.

I smile sadly at naramdaman ko nalang yung pag daloy ng luha ko. I really like him.
Pero sino ba naman ako diba?, isang hamak na transferee lang at nagkataong nakapasok sa buhay nilang magkakaibigan.

Gusto kong humagulhol sa iyak pero nandito ako sa bahay nila, that's why i decided to go outside para duon ko ilabas lahat ng hinanakit ko.

Dahan dahan kong binuksan yung pinto at di ako nakagalaw sa nasaksihan ko.
Malapit lang kase yung room ni Wooyoung sa balcony.
I saw them.
Kissing.
Na parang uhaw na uhaw sila sa isa't isa.
Ate Suryeon is on his top.
Parang piniga yung dibdib ko na halos di ako makahinga.
I stopped looking at them at dali daling bumaba, syempre di na nila ako mapapansin.
Tumakbo ako sa garden at duon humagulhol.

Sh*t this happening, bakit ba ganito nalang ako masaktan?, kakakilala ko palang sakanila , mag iisang linggo ko palang silang nakakasama.

Why am i like this?.

I just continued crying my lungs out.
Hindi ko alam kung ilang minuto akong umiiyak basta hindi padin ako tapos umiyak.

Hindi ko maintindihan yung sarili ko bakit ganito kasakit yung nararamdaman ko.
The scene that i saw keeps running into my mind tapos parang nilalakumos yung puso ko. I opened my phone and sh*t.

Siya nga pala yung Wallpaper ko, habang humihikbi pinalitan ko yung wallpaper ko ng picture ni Roa, yung pusa ko.

I continued crying , i'm hurt.. para akong nabroken ng todo. Bakit ang bilis ko naman atang mafall sakanya?.
Ito talaga nakakainis saken, napahinto ako
when i notice someone, i look up to that person and sh*t, parang gusto ko ng lamunin ng lupa.

Inaabot niya saken yun panyo, and then he sits beside me.

Huminto ako sa pag iyak at yumuko, i couldn't face him.

"Umiyak ka lang, pag hindi pa nawawala yung sakit, iiyak mo lang. Pagtapos non mas magiging okay ka na."

Kung alam mo lang!
Ikaw ang may dahilan nito!.

"I wanted to cry too, pero hindi ko kayang umiyak sa harap ng tao. Gusto kong yakapin si Wooyoung at sabihin kung gaano siya kahalaga sakin, she's my sister and i couldn't imagine leaving her like this."

Dahilan para mapakunot yung noo ko.
Anong ibig niyang sabihin?.

"What do you mean?" I ask without looking at him.

"Tingin ko kase, hindi na ako magtatagal sa mundong to, if that time will come.. please stay by her side, don't leave her... Listen to her and hug her."

Di ko tuloy napigilang mas lalong mapaiyak at humarap na ako sakanya.

"Bakit ka ba nagsasalita ng ganyan?!" Sigaw ko dito at hinampas siya.
Nagulat ako ng tumawa siya pagtingin niya saken. He's laughing so hard.

Ang sakit ng nararamdaman ko dahil sayo tapos tatawanan lang?!.
Tumayo ako at akmang aalis nang hawakan niya ako sa kamay.

Wtf? Two timer ba tong taong to?.
Oo nga pala, gwapo, mayaman, at sikat. Malamang babaero din!.

"Ano nanaman ba?!, pwede ba? Ano sa tingin mong iisipin nila pag may nakakita satin dito?, lalo na si Ate Suryeon." I confronted him.
He's still holding my hands.
Aalisin ko na sana pero mas hinigpitan niya pa.

"Please Siera, look after Wooyoung when i'm gone. I'll owe you for this, thank you so much." He said, at bago ako umalis narinig ko yung pag hikbi niya.
I just leave him there, bumalik ako sa kwarto ni Wooyoung na punong puno ng tanong ang isipan.

Habang papaakyat sa hagdan, halos mapatalon ako nang makita ko si Ate Suryeon na nakapang bahay na.

May nangyari talaga sakanila...
So what Siera?.
Bat ba ganto nararamdaman ko?
Bago pa ako maiyak sa harap niya naglakad na ako ng mabilis.

"Are you ok?" Tanong ni Ate Suryeon ng makalagpas ako.

"O-opo ate, goodmorning po" sabi ko sabay takbo sa kwarto ni Wooyoung.

Suryeon's POV

Nagtaka ako nang makita si Siera, na galing sa labas?.
Ayokong isipin na nakipag kita siya kay Woobin pero mas lalo akong nainis nang sumunod si Woobin sakanya.

Pansin ko din yung magang maga niyang mata na alam kong kaiiyak lang, what the hell is happening?.

"Are you ok?" I ask her

"O-opo Ate, goodmorning po" she replied ng hindi man lang lumilingon.

Pag alis niya sinalubong ko si Woobin.

"Bin, what happen? Nakipagkita ka ba kay Siera?"
Pansin ko yung bakas ng luha sa mata ni Woobin na mas lalong nagpahinala saken, they both cried?, for what reason?!.

He didn't respond bagkos tumingin lang to saken ng walang emosyon.

"What we did earlier , siguro tayo na diba? Bin?" Worried kong tanong.

He smiled at me.

"Goodmorning, at matutulog na ako." Nakangiti nitong sabi, hindi man lang niya sinagot yung tanong ko. At iba yung sinasabi ng mata niya.

Hinarang ko siya.

"No! Bakit ba lagi mo nalang ako iniiwasan pagdating sa ganito?! Bin, just tell me.. kung mahal mo ako!, i did everything for you!."

"I don't know..."

"What the hell Bin?!, pagtapos ng nangyari kanina?! Hindi mo padin alam?!" Galit na sigaw ko, pinipigilan kong umiyak.

"Nothing happened between us, and i didn't mean to respond into everything. Nadala lang ako, and i don't know.. naguguluhan ako sa nararamdaman ko Suryeon."

"Dahil ba kay Siera?"
Nanginginig na yung boses ko.

"No, impossible." He said habang umiiling iling na nakakunot yung noo.

"Or denial ka lang sa nararamdaman mo para sakanya." At tuluyan na ngang tumulo yung luha ko.
He looks at me.

"I really hate seeing you cry Suryeon, please don't cry because of me. Hindi ko deserve yang mga luha mo." And i saw that he's worried.

Now i know... He doesn't love me, he just love me as a friend, he cares for me as a friend. At kinakaaawaan niya ako, kitang kita ko sa mga mata niya ang totoong nararamdaman niya.

Sinampal ko siya ng pagkalakas lakas at tumakbo paakayat habang humahagulhol.
Ayoko pumasok sa kwarto ni Wooyoung. Dumiretso akong storage room at nag lock ng pinto.