Badboys

Hoofdstuk 1

In mijn kamer ben ik de laatste dozen aan het sluiten voor de verhuizing.
Waarom moest papa nu helemaal in Amerika een nieuwe baan aangeboden krijgen.
Ook al is het best handig nu ik er alles aan wil doen om deze plek te verlaten.

'Lena je moet blij kijken dat je hier eindelijk weg kunt.' zegt Ellen met een zucht.
Ik kijk mijn zusje vragend aan.

'Hij heeft jou bedrogen dus hij verdient jou medelijden niet.' zegt ze.

'Maar ik zie hen straks niet meer en dan heb ik het nooit kunnen goedmaken. Dat lijkt me ook weer zo stom, dan ben ik niet beter dan hen.' antwoord ik en ga op mijn bed liggen.

'Lena, ik zeg die nu niet als jonger zus van jou maar als een volledige buitenstaander.' begint ze.
Ik grijns omdat ik het al voel aankomen.

'Hij mag blij zijn dat je zijn nek niet hebt omgedraaid.' zegt ze bloedserieus.
Daar begin ik om te grinniken.

'Wat wou ik dat toch graag doen. Het kwam alleen niet direct bij me op.' antwoord ik met een lach.

Ellen komt ook op mijn bed liggen.

'Ik meen het, als dat mijn vriendje was geweest stond ik nu met een glimlach op zijn begrafenis.'

'Ellen, ik moet zeggen, je peptalks zijn geweldig.'

Haar ogen vinden de mijne en we beginnen beide te lachen. Dan kruipt ze recht en slaat op mijn knie.

'Kom we moeten verder doen. Anders vertrekken we nooit uit deze saaie stad.' ik knik en begin weer in te pakken.

Ellen is echt de beste zus van heel de wereld. Ook al is ze maar een jaar jonger ze is helemaal verschillend. Ze gaat niet graag uit en leest liever, zelfs nu dat ze zestien is geworden nog steeds niet. Ze is stoerder dan ik, ze draagt ook band t-shirts en gescheurde broeken. Wat haar ook nog is geweldig staat met haar bruine steile haar en blauwe ogen. En ze is veel strenger over jongens. En ik dus, zoals blijkt, niet.

'Lena, stop met me aan het staren met die grijze wolven ogen.' zegt Ellen en daarmee haalt ze me uit mijn dagdroom.

Er verschijnt een grijns op mijn gezicht en begin terug de laatste spullen weg te stoppen.

Nadat we alles in de containers hadden gestoken en die hadden uitgezwaaid komen we vermoeid terug thuis.

'Nog twee dagen.' zeg ik zuchtend.

Ellen knikte en kijkt voor zich uit.

'Meisjes komen jullie eten? We hebben pizza besteld.' roept mijn moeder vanuit de keuken.

We kruipen beide recht uit de zetel en slepen ons vermoeid tot de tafel. De rest van die avond blijft het best saai en ik ga vermoeid in mijn bed liggen.

De dag erna steek ik mijn laatste kleren nog in een koffer en neem mijn iPod in mijn hand en zet mijn muziek op.
Er staan veel AMV op daar verschil ik wel in met mijn zus, ik luister meer verschillende muziekstijlen.
Ik open mijn laptop en kijk nog een keer op mijn Facebook. Maar daar stond al snel niets interessants op dus zocht ik onze toekomstige school nog een keer op.

Het zag er uit zoals iedere Amerikaanse school, lockers, football team, grote kantine enzovoort.
Ik begrijp dat mijn papa die baan moest aannemen, maar dat het helemaal in Oklahoma City moest zijn begrijp ik niet.
Met een zucht sluit ik dan ook die pagina.
Het is gewoon een idiote timing. Ik ga naar het laatste jaar en dat is het meest irritante jaar om er als nieuwe leerling bij te komen. Iedereen heeft al zijn vriendengroep en ik heb niemand.
Maar die deprimerende gedachten zet ik snel van me af. Ik ga veranderen. Ik ga mijn laatste jaar goed afmaken en ga ik naar een goede universiteit. Ik ga me niet later afleiden door stomme jongens die toch geen zak geven om gevoelens. Ik ga hard worden en geen schrik hebben van wat ze denken. Ik ga vriendinnen maken en ik ga het leuk hebben.
Dat belofte aan mezelf en ik zal hem houden.