Badboys

Hoofdstuk 67

P.O.V. Lena

Ik zit rustig in de refter met mijn vrienden aan een tafel.

Ik heb mijn lunch nog niet aangeraakt.
Ik heb er niet zo veel zin in.
Wat vreemd is, want ik heb altijd honger.

Alice is aan het vertellen hoe Stefan haar naar het prom heeft gevraagd.
Het was heel lief, toch zoals ze het verteld.

Ze waren gisterenavond samen afhaal Chinees gaan halen.
Ze waren naar een park gereden en hij had zijn pick-up veranderd zodat ze er achterop konden eten.

Bij het eten waren ook gelukskoekjes.
Toen dat Alice dat van haar had geopend zat er een kaartje in met: "wil je samen met mijn naar het bal gaan, mijn allerliefste zonnestraal"

Alice was natuurlijk beginnen te gillen en had natuurlijk "ja" gezegd.

Het was een mooi verhaal, echt het is zo romantisch. Ik wou dat ik ook zo een vriendje had.

Alleen vraagt hij het niet eens.

Ik kan er net voor zorgen dat er geen zucht aan mijn lippen ontsnapt.

'En Lena, heb je gisteren nu toch nog een jurk gevonden?' Vraagt Emily aan me.
Ik kijk verrast op en schud dan mijn hoofd.

'Ik denk dat ik een simpel kleedje ga dragen en met jullie ga meekomen.' Zeg ik met een glimlach.
Zo lijkt het misschien dat ik veel zelfvertrouwen heb.
Wat ik dus niet echt heb.

'Dat vind ik een goed idee, dat van dat je dan gewoon met ons meekomt. Over dat kleedje moeten we nog discuteren.' Zegt Cynthia grijnzend.
Ik lach.

'En waarom dan we-' ik draai mijn hoofd als ik op mijn schouder word getikt.

Er staat een jongen met een paar rozen in zijn hand.

Ik kijk heb vragend aan. Het is een jongen die samen met mij in Frans zit. We praten soms wel met elkaar, hij is heel erg aardig.

'Aiden, hoi.' Zeg ik fronsend.
Hij kijkt me met een kleine lach aan, ik zie pretlichtjes in zijn bruine ogen schijnen.

'He Lena, ik heb een vraag.' Begint hij en hij gaat door één knie.
Oh nee, hij gaat toch niet doen wat ik denk dat hij gaat doen.

'Zou je misschien met mij naar het bal willen.' Vraagt hij snel en steekt de rozen vooruit.

Het is heel erg schattig, hoe hij hier staat. Zo veel starende ogen die zich afvragen wat ik ga antwoorden.

Ik wil ja zeggen, gewoon als vrienden en omdat hij het zo lief vraagt, maar ik kan het niet.

Jasper is er nog, ik hou van Jasper en ik kan niet zomaar met iemand anders gaan.

Dan hoor ik van ver snelle voetstappen om me af komen.

Dan word ik ruw van mijn plek getrokken en tegen de warme borst van Jasper gedrukt.

'Van mij, Lena is van mij dus durf haar nog eens zoiets te vragen en ik draai die verrekte strot van je om.' Dreigt hij tegen Aiden.

Ik heb medelijden voor hem. Hij wou gewoon aardig zijn en nu is hij aan het vrezen voor zijn leven.

'Weet je als je nog maar naar haar kijkt dan ben je dood begrepen! Lena, is van mij en níemand raakt haar ook maar met een vinger aan.' Roept hij kwaad door de refter.

Aiden is zo bang dat hij een paar stappen achteruit heeft gezet en zijn handen beschermend voor zijn gezicht houd.

'Sorry, ik wou gewoon...' Stamelt Aiden.

'Hou je klep dicht en ik zei dat je niet meer tegen haar mocht spreken.'
Ik leg mijn hand rustig op Jasper zijn borst en probeer hem te kalmeren.