Badboys

Hoofdstuk 39

P.O.V. Lena

Ik staar Taylor aan.
Waar komt hij nu weer plots vandaan?

'Taylor, ga weg. Ik wil je niet meer zien. Stop met plots overal te voorschijn te komen.' Zeg ik kwaad.

'Schatje, stop met je zo op te winden. Ik loop hier maar toevallig.' Zegt hij grijnzend.

'Taylor, dit is al de tweede keer dat we ontmoeten. En opnieuw maak je mijn liefje kwaad. Ik denk dat het tijd word dat we elkaar beter leren kennen. Denk je niet?' Zegt Jasper intimiderend.
Ik zucht.
Ik heb me voorbereid op 1 jongen tegen te gaan, maar niet de twee meest irritantste van de planeet!

'Taylor verdwijn gewoon, niemand wil je hier. Ga maar terug naar één van je hoertjes in België.' Zeg ik fronsend.

'Moet jij veel zeggen, was jij het niet doe het heeft gedaan met Stef of was het Jonas. Of allebei.' Zegt hij sluw.

'Ja tuurlijk, je ben niet zo goed in verhaaltjes te verzinnen. En ik zou nooit mijn vriendje bedriegen omdat ik om hem geef. Gelukkig ben je mijn vriendje niet.' Antwoord ik fel.

'Dat is die nietsnut die naast je staat zeker.'

Ik kijk Jasper kort aan, en ik zie dat hij zijn kiezen stevig op elkaar heeft gezet.

Ik wou dat hij mijn vriendje was, maar dat weet in nu ook niet meer.

'Waarom wil je dat weten?' Zeg ik dan maar.

'Omdat je van mij bent. Jij verdient niet zo een loser als hem.' Zegt Taylor.

'Ik ben van niemand en al helemaal niet van jou.' Zeg ik duidelijk.

'Je bent zo een teleurstelling, jij moet de zoon van een van de rijkste Belgen voorstellen? Dat is echt zo een schande. Schaamt je vader zich niet met zo een zoon. Je durft je niet eens te binden aan een meisje. Dat zegt veel over hoe jij bent.' Zegt Jasper hoofdschuddend.

'Ik ben geen schande, en waar zit jij over te zagen. Jij hebt nog niet eens een serieuze relatie gehad.'

'Wat, is daar een probleem mee. Wil je me advies geven of zoiets?' Zegt Jasper sarcastisch.
Ik zucht, waar loopt dit gesprek naartoe. Ik ben alleen naar buiten gegaan om Jasper gewoon te zeggen dat hij een lelijke loser is en hem zijn excuses te horen zeggen.
En nu zit ik in een strijd tussen twee mannetjes gorilla's.
Ik zucht luider zodat er weer op mij word gelet.

'Taylor, niemand wilt je hier. Als je onder een bus spring ga ik heel blij zijn. Jasper, ga naar huis. Als je zo nodig je mannelijkheid wilt tonen. Zet een tatoeage.' Zeg ik en wil weg lopen.

'Lena, ik wil je alleen helpen. Anders raak je nooit van die stomme stalker af. Ik weet dat je me haat, maar ik wil het goed maken. Toch zo goed als het kan.' Fluistert Jasper dan tegen mij.

'Laat me dan alsjeblieft nu doen, ik ben moe en ik wil dolgraag op mijn bed gaan liggen.' Zeg ik en sluit vermoeit mijn ogen.

'He, wat zijn jullie daar aan het fluisteren? Weet je hoe onbeleefd dat is? Maar je zult vast geen etiketten hebben geleerd.'
Ik zucht en draai met mij ogen.

'Hou gewoon je mond, lelijke buitenlander. Dat idee van onder een bus lopen vind ik ook goed klinken.' Zegt Jasper boos.

'Kijk Lena, ik ben hier eigenlijk om je iets te vertellen. Ik weet dat je me haat en misschien is dat wel het beste. Maat toch wil ik het kwijt.' Zegt Jasper dan terug rustig tegen mij.

'Alles wat je tegen mijn schatje zegt kun je ook tegen mij zeggen.' Taylor komt aanlopen en klemt een arm om mijn nek.

'Verdomme, kun je haar nu niet voor vijf minuutjes met rust laten. Ik wil gewoon met haar praten. En jij hebt hier echt niets te zoeken. Dus rot op!' Roep Jasper kwaad tegen Taylor.
Ik kijk hem verbaasd aan.
Wel Taylor is echt wel super irritant bezig en ik ben hem liever kwijt dan rijk.
Maar dan had ik dat nog steeds niet van hem verwacht.