Badboys

Hoofdstuk 3

Ik word wakker van het luidruchtigste geluid op de hele wereld, mijn wekker.
Ik kreun en probeer met mijn hand op de wekker te slaan zodat die zou ophouden.
Het werkt niet, ik rol uit mijn bed en neem uit mijn kast mijn kleren.
Een simpele jeans met een wit los topje zal het moeten doen voor vandaag.
Ik ga naar de badkamer en kleed me daar aan.
Als ik beneden kom zit Ellen haar tas in te laden.

'Je bent er, doe je een beetje door, ik wil niet te laat komen op mijn eerste dag.' zegt ze, ik knik en neem mijn tas met boeken.

'Moet je niet eten Lena?' vraagt mijn mama die me een boterham met choco aangeeft.

Papa komt ook naar beneden en zegt: 'Zijn de meisjes klaar voor hun eerste schooldag?'

Nog niet helemaal wakker knik ik en neem de boterham mee naar de auto, Ellen komt naast me zitten.
Tijdens de autorit kijk ik of ik alles bij heb. Ik heb mijn pennenzak, boeken, lege kaften met papier, rekentoestel en standaard maandverband. Je weet maar nooit.

De rit duurt ongeveer een kwartiertje en dan komen we aan op school. Papa zet ons af bij de hoofdingang. We geven hem nog een afscheidskus en vertrekken dan naar de ingang.

'We blijven bij elkaar tot we allebei vrienden hebben, begrepen.' zeg ik tegen Ellen voor we de deur openen.

Ze knikt en we gaan naar de receptie.

'Naam?' vraagt de vrouw achter de balie zonder op te kijken.

'Ellen en Lena Rosiers.' antwoord ik.
De vrouw typt iets in en knikt dan.
Ze staat op en loopt naar een kast en haalt er twee formulieren uit.

'Hier zit een plan van de school in, je lessenrooster, de namen van leerkrachten en de namen van leerkrachten die voor je zullen zorgen.' zegt de vrouw nog steeds zonder op te kijken.
We nemen de papieren aan en we willen ons omdraaien als de vrouw nog iets zegt: 'De lessen beginnen over een kwartier je kunt nog even naar buiten gaan. We hebben twee kleine binnenplaatsen en je kunt ook naar de parking gaan of weet ik veel waar jullie heen gaan.'

Ellen kijkt vragend naar mij en ik haal niet begrijpend mijn schouders op.

Samen lopen we, met behulp van het plan, naar de parking en gaan daar op een bankje zitten.

'Welke les heb je vandaag, Ellen?'

'Geschiedenis, biologie, Engels, wiskunde en l.o. Jij?'
Ik neem mijn papiertje.

'Engels, wiskunde, muziek en esthetica.'

Zo zitten we er nog een tijdje tot er zeker tien minuten voorbij zijn gegaan en dan komen er vijf auto's op de parking gereden. En ze zijn waarschijnlijk ook bij de duurste auto's van de wereld.

De mooiste auto's van de wereld en die komen op deze school aan. Dat kan niets goeds zijn.
Eerst rijdt een zwarte range rover sport erachter een lage zwarte Mercedes met rood in verwerkt. Achter de Mercedes rijdt een witte Lamborghini met zwart dak. En daarachter rijdt een mat zwarte maserati en als laatste een zwart Ford mustang.
Met mijn mond openhangend staar ik naar de auto's, je moet niet slim zijn om te weten dat die auto's ongelooflijk duur zijn.
Als de bestuurders uitstappen, valt ook de mond van Ellen ook tien centimeter naar beneden.

'Om mijn lieve god, is dit een droom of zijn dat de leden van 5 seconds of summer?' Zegt ze met grote ogen.
Ik bekijk ze is allemaal en stel vast dat ze er inderdaad op lijken, maar er toch wel heel verschillen zijn.
Bijvoorbeeld degene die op Ashton lijkt heeft een moedervlek op zijn slaap en degene die op Luke lijkt heeft geen piercing en heeft een klein verschil van gezichtsvorm dat hem eigenlijk nog knapper maakt. Calum kan hier zijn broer hebben gevonden, want daarbij is echt bijna heen verschil misschien een iets ronder hoofd en is dat een litteken boven zijn linkerslaap? En de laatste persoon heeft scherpe kaaklijnen en licht blond haar, maar niet bepaald te vergelijken met Micheal.
Maar er is nog iemand. Degene die de Ford reed, hij is een god of zo ziet hij er toch uit. Zwart haar, blauwe ogen, heerlijke kaaklijnen, donkere kledingstijl.
Ik moet even slikken.
En dan komt mijn gezond verstand weer boven.
Ik kijk om me heen en zie hoe de rest naar hen kijkt. Sommige met verlangen om ook zo te worden. Meisjes met gretige ogen die langs die lekkere lichamen gaan. Bange ogen van mensen die hersenen hebben.
Ik zucht verveeld en ik ga van de bank af.

'Hè, wat ga je doen, Lena?' Vraagt Ellen verbaasd als ze merkt dat ik vertrek.

'Dat zijn ze, zij hebben het hier voor te zeggen. Dat zijn de bad boys.'

'Dus waarom vertrek je?'

'Ik heb geen zin in hun soort.' antwoord ik serieus.

'Ik vind ze anders wel leuk zeker die Ashton.' zegt ze en werpt een speelse blik op de jongen.

'Doe alsjeblieft niets dom, ik vertrouw hen niet.'

'Maak je geen zorgen.' zegt ze met een knipoog.
Ik draai lachend met mijn ogen en vertrek terug naar binnen.
Ik ga op zoek naar mijn kluisje, maar daarvoor moet ik eerst drie trappen op.
Ik zucht en begin aan de beklimming.
Als ik boven ben heb ik mijn kluisje snel gevonden en ik doe het open. Het is proper en leeg.
Ik haal mijn boeken uit mijn tas en zet ze er netjes in. Omdat het kluisje zo groot is kan ik ook mijn tas erin hangen.
Ik leg mijn papieren er ook ik, maar neem mijn plan er toch mee uit.
Ondertussen hoor ik lawaai vanaf de trap. Ik moet niet gaan kijken om te weten dat "het groepje" aan kwam. Dus daarom blijf staan bij mijn kluisje en haal nog wat uit mijn tas en zet het op een lade.
Ze zijn al boven want het lawaai is nu nog harder. Ik kijk, heel even om te zien of ik gelijk had en zag dat de jongen uit de Mercedes, de Luke look-a-like, zijn arm over een bruin harig meisje had liggen en dat zij haar hand losjes rond zijn zij had liggen. Hij was niet alleen de jongen uit de maserati, die met de scherpe kaaklijnen, houdt de hand vast van een blond meisje.
De groep begint plots hard te lachen, blijkbaar had er iemand een grap gemaakt.

Ik kijk terug weg en order verder mijn kluisje.
Dan is het stil en hoor ik een bonk tegen het kluisje naast me.
Ik kijk langs mijn kluisdeurtje en kijk fronsend naar de jongen die daar staat.
De jongen uit de mustang kijkt me met een scheve grijns aan.
Ik haal één wenkbrauw op.

'Wat is je naam?' vraagt hij.
Ik moet wel toegeven hij was wel echt extreem knap.
Een reden te meer om op te passen. Zegt een stemmetje in mijn achterhoofd.

'Waarom wil je mijn naam weten?' vraag ik.

'Omdat ik het vraag.' is zijn antwoord.
Ik rol met mijn ogen en begin weer verder te werken aan mijn kluisje.

'Hè.' zegt hij geïrriteerd.

'Wat?' vraag ik met een zucht.

'Als ik iets vraag moet je antwoorden, begrepen.' zijn ogen boren in de mijne en zijn grijns is al van zijn gezicht gevallen.

'Ik ben geen pop.' antwoord ik nu ook kwaad. Vragend kijkt hij me aan.

'Je kunt me niet tot iets verplichten, ik heb rechten hoor. Dit is de 21ste eeuw, vrouwen worden gelijk behandeld.' zeg ik en pak mijn boeken voor de volgende les.

'Ik weet niet hoe het in jou stad was, groentje, maar hier luisteren mensen als ik iets zeg. Dat is het slimste.' zegt hij met mijn pols in zijn stevige hand. Ik kijk hem aan zonder enige emotie te tonen en hij vernauwt zijn ogen.

Ik snuif en trek mij pols uit zijn greep.

'Daar hebben ze een reden voor.' roept hij nog na terwijl ik naar beneden ga voor mij lokaal te zoeken.