Badboys

hoofdstuk 18

Ik blijf als verdoofd op de stoep staan.

Wat is zijn probleem nu?

Ik loop naar mijn huis en ga direct naar mijn kamer.

Wat was er in het restaurant gebeurd?

Waarom wou hij me niets vertellen?

Hoe komt hij aan die snee?

Ik ga met een zucht op mijn bed liggen.

De volgende dag st ik vroeg op.
Ik neem een bordeaux topje met witte bloemetjes op de bandjes aan.
Het is een jeans short dat ik eronder aan doe en een witte lange vest.
Ik ga naar de keuken en mama en papa kijken me vragend aan.

'Heb je koorts?' Vragt mama bezorgd.

'Nee, ik wil gewoon op tijd op school zijn.' Antwoord ik geïrriteerd.

'Weet je het zeker?' Vraagt papa terwijl hij zijn mok koffie vast neemt.

'Ja ik weet het heel zeker.'
Ik eet mijn cornflakes op doe mijn schoenen aan.
Zwarte sneaker die Ellen met me is gaan kopen.

'Lena, zo vroeg is er iets?' Vraagt Ellen met een lach.

'Nee, ik wou een keer jullie niet laten wachten zeker omdat het vrijdag is he.' Zei ik met een knipoog.

We weten allemaal dat dit maar eenmalig gaat zijn.

'Meisjes zijn jullie klaar om te vertrekken?' Vraagt papa terwijl hij de autosleutel neemt.

Ik knikt en Ellen gaat met haar tas naar de deur.
Het is zo stom dat ik mijn tas niet heb, kon Jasper hem niet komen afzetten?

Ik ga achteraan in de auto zitten en Ellen komt naast me zitten.

'Waar is je tas?'

'Die heeft Jasper nog.' Ik trek een geïrriteerd gezicht.

'Waarom heeft hij je tas nog?'

'We gingen iets halen om te eten en toen zagen we hoe laat het was en hij heeft me thuis gezet, we waren in de buurt.'
Het is de waarheid, alleen niet de volledige.

'Okè.' Ze neemt een boek uit haar zwarte rugzak en begint te lezen.

Ik ga hoe dan ook te weten komen wat er gebeurd is in dat restaurant.
Denk ik bij mezelf.

Aan de school stap ik uit en ga naar mijn bankje.
Ellen komt naast me zitten.

'Is het een goed boek?' Vraag ik.

'Ja echt, geweldig.' Zegt ze enthousiast.
Dan legt ze heel heet verhaal uit, en ik ben na twee zinnen de draad al kwijt.
Dus knik ik maar en maak soms geluidjes zoals 'ah ja.' Of 'echt?'.

'Je kunt zeker niet meer volgen he.' Zegt ze lachend.
Ik knik een beetje beschaamd.

'Ach, het is een goed boek dat is alles dat je moet onthouden.' Zegt ze grinnikend.

Dan hoor ik de motoren van dure auto's en ik kijk op.

Hier heb ik op gewacht.

Eerst komt de maserati van Ian, dan de range rover van Dylan, daarachter de lamborghini van Max. De mercedes van Alex komt dan en als laatste.
De auto van Jasper komt er niet achter.
Ik kijk verrast op.
Hij kan niet nu spijbelen.
Hij heeft mijn tas nog.
Ik kan moeilijk zonder spullen naar mijn lessen gaan.
Ik ga rechter zitten en sla mijn armen over elkaar.
Dat hij nu maar niet denkt dat ik het hier bij laat.
De klootzak.

Dan als uit het niets komt de Ford Mustang van Jasper de parking op gereden.
En dan komt hij toch nog opdagen, ik hoop voor hem dat hij mijn tas bij heeft.

Ik sta recht en ga naar zijn auto toe, ondertussen stapt hij eruit.

'He Jasper.' Zeg ik als ik voor hem ben.

'Ah liefje,wou je me zo graag zien?' Zegt hij met en grijns.

'Nee, je wou mijn tas gisteren niet brengen dus nu kom ik hem halen.' Zeg ik en draai met mijn ogen.
Hij neemt mijn tas uit zijn auto en steek hem naar me uit.

'Bedankt.' Ik wil mijn tas pakken, maar hij trekt hem terug.

'Ik wil er wel iets voor terug.' Zegt hij meteen.
Ik trek een wenkbrauw op.

'Ik doe al met je een taak samen, is dat niet genoeg?'

'Dat is iets waar je van school verplicht tot bent, ik wil iets waar je van mij verplicht tot bent.'

'Zoals wat?'

'Ik kan wel enkele dingen verzinnen, maar wat dacht je ervan als je gewoon naar een feest komt van mij. Volgende vrijdag?'

'Wat als ik niet naar zo een stom feestje van jou wil komen?'
Hij lacht.

'Wat ben je toch schattig soms, iedereen komt naar mijn feestjes, liefje.'
Ik kijk hem vragend aan.

'Omdat ze zo geweldig zijn.' verklaart hij.

'En waarom zou ik dan komen?'

'Omdat ik je tas heb en omdat al je vrienden er ook heen komen.'

'Wat?'

'Ja, Alice, Cynthia, Emily en die Briann.'

'Ik zal nog zien, maar gisteren bij dat chinees restaurant.'

'Wat, ik heb al verteld dat er niets is gebeurd. Waarom blijf je ernaar vragen.'

'Gewoon we reden deze ochtend naar school en ik zag dat ze daar die chinezen aan het ondervragen waren. De politie bedoel ik.'
Jasper zijn ogen worden groot.

'Ik denk dat we beter er zelf heen kunnen gaan, om ongemakkelijke situaties te vermijden. Ik zou niet op het politie bureau zitten, begrijp je?'

'Weet iemand dat wij daar zijn geweest?'
Ik schud mijn hoofd.

'Dat is goed, je zegt tegen niemand er iets over, begrepen.'
Ik knik.

'Ik meen het geen enkel woord.'
Ik knik.

Dan gooit hij mijn tas in mijn armen en beent weg.
Als ik zeker weet dat hij het niet zou zien grijns ik breed.
Plan gelukt.
Nog maar zeven uur vol te houden en dan sla ik toe.
Dan verteld hij me wat er daar is gebeurd.
Hij zal wel moeten.

Ik loop naar mijn kluisje.
Lessen gaan voorbij en als ik een les samen heb met Jasper probeer ik zo geconcentreerd op het bord te letten.
En dat lukt me best goed.
Aangezien Jasper de hele tijd met zijn vrienden druk aan het praten zijn.
Ik lach in mezelf, het plan werkt perfect.