Badboys

hoofdstuk 15

'Ah, Jasper, op tijd zoals altijd.' zegt Meneer Wood.

'Meneer, hoe is het?' Jasper komt nonchalant de klas in gelopen.

Dan laat hij zijn blik op mij vallen.

'En Lena, liefje, kon je me nu al niet meer missen.' zegt hij met een grijns.

'Dat hoop je. Ik ben hier omdat ik les heb.' zeg ik en ga terug op mijn plaats zitten.

'Dus jullie kennen elkaar al dat is goed.' zegt meneer Wood enthousiast.

Ik kijk hem vragend aan.

'Ja, we kunnen het heel erg goed vinden, zelfs.' Jasper geeft me een sexy knipoog.

'Dat is geweldig.' zegt meneer Wood.

'En waarom is dat geweldig?' vraagt Jasper fronsend.

'Wel ik heb een idee. Wat als-' begon hij ik hoor Jasper zuchten.

'Wat als jullie nu een keer samen zouden zingen?' zegt meneer Wood blij.

Ik kijk hem met geschrokken ogen aan.

'Ik zing niet met andere.' zegt Jasper en kijkt weg.

'Ik zing niet voor andere.' zeg ik en kijk ook weg.

Meneer Wood kijkt verdrietig naar beneden.

'Dat is jammer, maar als jullie er klaar voor zijn laat het maar weten.' zegt meneer Wood en gaat naar zijn desk.

Ik knik en hoor de bel gaan. De andere leerlingen komen de klas binnen.

Dit is de bij de eerste lessen die ik echt leuk vond. Meneer Wood is echt geweldig, hij is grappig en maakt de lessen leuk.

Jasper heeft niet meer tegen me gepraat, hij zit nu ergens achteraan.

Ik heb soms de neiging om achterom te kijken.

Ik doe het niet omdat ik hem moet zien, maar er is iets anders.

Iets dat ik niet kan beschrijven.

Toch kijk ik niet één keer achterom.

Ik ben te koppig om toe te geven.

Na de les ga ik onmiddellijk naar de volgende klas zodat ik Jasper niet meer hoef te zien.

Totdat de laatste bel gaat en ik naar de auto van papa wandel.

P.O.V. Jasper

Ik scheer met mijn auto door de bochten.

School was echt zo klote vandaag.

Eerst weer naar de directie omdat ik "te laat" was.

Wat ik heb gedaan die voormiddag was veel belangrijker en leuker dan die saaie lessen.

Ik ben voor iets anders in de wieg gelegd.

Ik rij de oprit van mijn grote huis op.

Het is ver van mijn school gelegen. Mijn moeder wou perse dat ik een "normaal" leven zou lijden.

Dat is niet echt geluk.

Het huis waar ik woon is een huwelijkscadeau van mijn vader aan mijn moeder.

Het is niet niets, het is zeker drie miljoen waard.

Alleen zie je wel dat het ingericht is door een vrouw.

Het is in een klassieke stijl ingericht en met veel extra.

Ik zet mijn auto in de garage.

Ik stap uit en ga naar de trappenhal.

Die net zoals de rest van het huis overdreven is.

Ik neem de trap naar de bovenverdieping en gooi mijn rugzak op mijn bed.

Het is even ouderwets ingericht als al de andere kamers, maar hij is ruim en er staat een bed. Dat is alles wat ik nodig heb.

Ik ga terug naar beneden en kom in de keuken Ria tegen.

'He, hoe gaat het?' vraag ik terwijl ik de koelkast ga plunderen.

'Goed, dank u, meneer Jasper.' zegt ze met een glimlach terwijl ze de laatste resten van de vaat in de kast zet.

'Ria, alsjeblieft, zeg gewoon Jasper. Ik ben nog lang geen meneer dan voel ik me oud.' zeg ik met een grijns.

Ik neem een fles canada dry uit de koelkast.

'Sorry Jasper, en hoe was u dag?' vraagt ze.

Ik wil iets brommen, maar Ria doorziet me toch na al die jaren.

'Perfect, eerst moest die idiote directie nog is zagen omdat ik een klus moest doen voor vader. Gelukkig kon ik ze gemakkelijk inpraten. En dan moest Lena, die nieuwe, me direct kunnen uitschelden als ik bij haar kom zitten.' zeg ik kwaad.

'En waarom begon ze je te beledigen?' vraagt ze nog steeds met een glimlach.

Ria is zo kalm, ik bewonder haar echt.

Zeker omdat ze het al achttien jaar met me uithoud.

Ik zucht.

'Ik kan misschien een beetje in haar privé-zone zijn gekomen.' zeg ik zacht.

'Maar dan nog, ze weet wat ik wil en zij wilt. Ze maakt me gek, ik doe nooit moeite om een meisje te krijgen en zij moet er natuurlijk moeilijk over doen. Het ergste is dat als ik bij haar ben er soms iets verandert in haar ogen. Ik weet dan gewoon dat ze naar me verlangt, maar ze wilt het nooit toegeven. Ik ben de controle aan het verliezen, deze middag was ik het al verloren. Ria je moet me helpen.' ik voel me net een klein kind dat gaat wenen bij zijn moeder.

'En wat heb je dan exact gedaan toen je de controle verloor?'

'Ik werd kwaad, ik heb haar ook uitgescholden en dan keek ze beschaamd alsof ze dat wat ze had gezegd wou terug nemen. Dat maakte me nog woedender. Ik heb haar misschien bij haar haar getrokken en haar gedwongen me aan te kijken. Ik moest weten wat ze dacht.' ik probeer het goed te praten. Al heb ik geen idee dat ik het zeg tegen Ria of tegen mezelf.

'Ach, Jasper, ik weet zeker als je haar laat zien hoe aardig en leuk je kunt zijn alles zeker goed zal komen.' zegt ze vriendelijk en roert in een pot op het gasvuur.

Met de fles drinken in mijn hand denk ik na.

Ik leun tegen het keukeneiland.

Ik besluit om de fles terug in de koelkast te zetten en draai me terug naar Ria.

'Heb je enig idee waar mijn moeder is?'

'Ja, ze is op een busniss-meeting in Boston dacht ik.' antwoord ze peinzend.

'Heb je enig idee voor hoelang?'

Ik probeer zo serieus mogelijk te zijn.

'Ik denk vier dagen, Waarom?'

'Oh gewoon, niets speciaal.'

Ik loop grijzend weg.

'Jasper, je gaat toch niet weer zo een verrassingsfeestje organiseren. Je ouders hebben gezegd dat ik dat niet meer mocht toelaten.' zegt ze iets luider zodat ik het zeker heb gehoord.

'Maak je geen zorgen, ik laat wel weten hoeveel eten je moet klaarmaken.'

Ik hoor haar nog zuchten.

'Zolang ik je niet moet wakker maken met drie verschillende meisjes aan je lichaam is het voor mij goed.'

Ik lach.

In mijn kamer zet in direct mijn computer aan.

He,

Zorg ervoor dat je morgenavond met me mee naar huis kunt komen.

Dan werken we aan de taak.

grt Jasper.

Dat  wel duidelijk volgens mij en ik druk op verzenden.