Badboys

hoofdstuk 22

Ik leun tegen een kluisje aan terwijl Jasper lacht met zijn vrienden.
Dan komt Jade naast me staan.

'He, lena.' Zegt ze met een glimlach.

'Hallo.' Zeg ik kil.

'Oké, ik weet dat je ons niet moet omdat Jasper zich gedraagt als een eikel, maar je kent ons niet eens. Je kunt ons toch een kans geven.' Zegt ze er klink ergernis in haar stem.

'Waarom zou ik jullie een kans geven. Wat jullie doen zijn slechte dingen. Daar wil ik niet mee te maken hebben.' Reageer ik fel.
Ze kijkt me vragend aan.

'Ach hou je niet van de domme, ik weet dat jullie in de-'

'In de maffia zitten. Ik weet dat Jasper het je verteld heeft, maar waarom zou ik erin zitten?'

'Dus jij zit niet in de maffia, maar hoe?'

'Ik ben gewoon het vriendinnetje van iemand die in de maffia zit, maar dat betekent niet dat ik er ook in zit. Ik vind de manier dat zij handelen niet de beste en Alex is heel loyaal aan Jasper.'

'Waarom blijf je dan bij hem?'
Ze schudt lachend met haar bruine haren.

'Omdat ik van hem hou.' Zegt ze dan en loopt terug naar hem.

Ik blijf een beetje verdwaasd achter.

Als de bel gaat wil ik vertrekken, maar voordat ik dat kan doen staat Jasper voor me.

'Jasper ik heb nu een hele pauze verspilt aan met je meelopen als een schoothondje. Nu moet ik naar mijn les.'

'Je moet me nog wel naar mijn volgende les lopen, dat weet je toch.' Zijn grijns zou zo idioot zijn bij elke andere jongen, maar hem maakt het sexy.
Toch blijf ik koppig en ik ga hem niet laten winnen.

'Waarom zou ik dat doen?' Ik kijk hem kwaad aan.

'Om dezelfde reden dat je een hele pauze bij me bent gebleven.'
Ik kijk hem vuil aan, maar ga toch met hem mee.

Hij legt weer een arm over mijn schouder.
Ik kijk snel naar Jasper en zie hem lachen.

Wat is hier nu grappig aan?

Ik voel me opnieuw vernederd.

Jasper stopt en ik kijk op we staat in het midden van een gang.

'Is je klas hier?' Vraag ik.
Hij lacht, het is een lach dat ik nog niet vaak heb gezien bij hem.

'Nee, ik kwam er net achter dat ik niet echt zin heb in les.' Zegt hij en gaat voor mij staan.

'Maar ik moet wel naar míjn les.' Zeg ik duidelijk.

'Jaja, direct mag je naar je les. Ik moet alleen nog iets regelen.' Kalmeert hij me glimlachend.
Er is hier iets aan de hand en ik wil weten wat.

'Wat is er aan de hand?'
Er zijn nog wel een groot aantal leerlingen in de gangen, maar die zouden normaal ook direct vertrekken.

'Niets, maak je geen zorgen Lena.' Zegt hij en kijkt snel over mijn schouder en de glimlach verschijnt weer op zijn gezicht.
Ik wil me omdraaien om te zien wat hij zag, maar voordat ik dat kan doen heeft hij me al omhelst.

'Wat?' Zeg ik verbaasd.
Zijn ene hand ligt om mijn zij en zijn andere om mijn nek. Zijn hoofd ligt op mijn hoofd.

'Ik wil dat je me knuffelt.' Zegt hij dan bij mijn oor.

Hij zegt niet waarom.

Toch doe ik het.

Ik weet niet waarom.

Maar het voelt goed.

Dan voel ik lippen op mijn slaap, wang, voorhoofd.
Misschien moet ik hem wegduwen.
Misschien moet ik hem kussen.

Alleen kan ik me niet bewegen.
Ik kan niets doen.
Ik ben versteend.

Ik sta daar, met mijn armen om een jongen die ik zo hard haat dat ik van hem hou.

Ik ben geschokt dat ik zo machteloos ben tegen mijn eigen gevoelens.

Als hij me loslaat vallen mijn armen direct naast mijn zij.

'Wel ik heb een kwartier van je les in beslag genomen, maar bedank me later pas.' Zegt hij met een knipoog en loopt weg.

Ik ga dan naar de klas. Ik heb geen idee wat ik moet zeggen tegen mijn leerkracht.

Als ik mijn lokaal wiskunde binnen ga, kijkt de leerkracht me kwaad aan en wacht op een uitleg.

'Ik... Jasper vond het nodig om.' Stamel ik. De lerares kijkt me meelevend aan en zegt dat ik mag gaan zitten.
Ik snel naar mijn plaats naast Cynthia.

'Waar was je? Ik heb je nog geprobeerd te zoeken, maar ik vond je niet.' Fluistert ze.

'Ik moest bij Jasper blijven van hem.' Leg ik uit.
Ze aait me over mijn arm.

'Pssssst.'
Ik kijk achterom en zie Max zitten.

Ik zucht en draai met mijn ogen.

De hele les probeert hij mijn aandacht te krijgen.
Dat doet hij met propjes gooien of met irritante geluidjes te maken.

Bij het einde van de les ga ik naar hem toe.

'Wat is je probleem.' Zeg ik kwaad.

'Hoe was het met Jasper.' Vraagt hij en wiebelt met zijn wenkbrauwen.

'Serieus? Moet je me voor zo een belachelijke vraag heem de les irriteren?' Zeg ik kwaad.

'Ja.' Zegt hij lachend.

'Jij bent zo een irritant ventje.'

'Dat heb ik al eerder gehoord.'

'Maar vertel eens hoe was het? Graag gedetailleerd.'

'Er is niets gebeurd, hij moest zo nodig mijn tijd verspillen met zijn idiote gedrag.' Zeg ik fel.

'Dus er is helemaal niets gebeurd?' Hij kijkt sip.

'Er is inderdaad helemaal niets gebeurd.' Zeg ik en loop weg.

De les erna is interessant maar ik ben er, opnieuw, niet met mijn gedachte bij.

Wat is er mis met Jasper?
Dan is hij de kille maffiabaas opvolger en op een ander moment knuffelt hij me.

Kan hij nu niet voor een keer zijn wie hij echt is.
En laat het dan alsjeblieft de kille maffiabaas opvolger zijn.

Als de bel gaat loop ik naar mijn kluisje.
Ik ben van plan om aan Jasper te vragen wat er was tijdens de pauze.

En dan hebben we die droom nog.
Zou er een diepere betekenis bij zijn of was het maar gewoon een droom.

Ik word uit mijn gedachte gehaald door een schreeuwend gezicht en scherpe nagels.
Die recht op me af komen.

'Jíj!'' Krijst de stem bij het lichaam.
De bruine haren en de diepe decotte komen me bekend voor.
En voor ik een gil uit mijn keel heb gekregen boren de nagels al in mijn vel.