Badboys

Hoofdstuk 51

P.O.V. Jasper

Lena voelt zo geweldig tegen me aan.

Haar handen dat door mijn haar woelen en haar lippen die samen met de mijne zijn gesmolten tot een grote pasta.

Ik kus haar overal waar ik kan.
Haar neus, haar wangen, haar voorhoofd, haar nek, haar kin en ook haar lippen.

Ze weet echt perfect wat ze moet doen om me naar meer te doen verlangen.

Daarnet toen ze zo verleidelijk aan het dansen was. Ik moest moeite doen om me te concentreren op onze opdracht.

Ik als we dan klaar waren ging ik direct naar haar toe.

Eerlijk gezegd, vind ik dansen maar niks.
Ik sta meestal aan de kant met Dylan te praten over van alles.
Maar vandaag, ik moest naar haar toe komen en, mijn goede heer, dat was een van mijn beste keuzes van vandaag.

Ik was eerst wat gestrest toen Lena met de andere meiden ging dansen. Je kent dat soort mensen wel die hier kunnen rondwandelen.

'Jasper, stop met zo irritant te doen. Denk je echt dat ik mijn meisje hier nog mee naartoe neem als ik weet dat het hier gevaarlijk voor haar kan zijn?' Zei Ian en schudde met zijn hoofd.
Ik zuchtte en richtte me met tegenzin op het werk.

Ik lig nu over haar heen en haar handen zijn afgedwaald tot onder mijn shirt.

Ik ben nog volop bezig met haar te kussen en andere manieren te vinden om dit nu leuker te maken.

'Jasper, je moet niet nadenken. Je moet nu vergeten.' Zegt ze met een grijns en legt een hand op mijn kaak.

'Ik wil niet alles vergeten. Ik wil bijvoorbeeld nooit vergeten hoe het is om jou in mijn armen te houden. Of met jou in één bed te liggen. Of jou lippen, ik wil jou lippen zeker niet vergeten.  Omdat het het gene is waar ik het meeste naar verlang.' Zeg ik met een hese stem.

Ze giechelt en ik krijg er onwillig een glimlach van op mijn gezicht.

Ik kus haar neus.

'Zeg je dat bij elk meisje waar je je aandacht aan schenkt?' Vraagt ze met een grijns.

'Nooit, die ben ik toch na een dag beu.' Antwoord ik naar waarheid.

'Maar we gaan nu niet denken aan al die domme meisjes, ik wil nu aan jou denken, goed?' Vraag ik en breng mijn hoofd dicht naar de hare toe.

Ze knikt en overbrugt de laatste centimeters tussen ons in.

Al haar aanrakingen lijken in mijn huid gebrand te worden.
Maar het voelt prettig.
Het doet geen pijn, het heerlijk.

Ik ga met mijn handen naar haar zij en strijk over haar blote huid.

Ze begint onder mij te kronkelen en ik grijns.
Het gewoonlijke effect op meisjes.
Het verlangen dat ze krijgen. Ik had heel eerlijk niet gedacht dat ze zo snel zou toezeggen.

Maar dan neemt ze mijn handen vast en verplaatst ze naar haar rug.

'Het kietelde.' Zegt ze lachend.

'Kun jij niet tegen kietelen?' Vraag ik en haal mijn schouders op.

'Pffff, tuurlijk wel.' Zegt ze snel.

Mijn grijns word groter en ik begin aan een kietel aanval.

Zij krijgt een lachbui en probeert stop te zeggen, maar ze krijgt het net niet gezegd.

'Niet kietelen.'zegt ze lachend en duwt me wat van haar af en ik val van de zetel.

En Lena valt op me.