Badboys

Hoofdstuk 46

P.O.V. Jasper

We zitten aan een grote tafel te eten.
Ik zit tegenover Lena.
Ik zie duidelijk dat ze zich ongemakkelijk voelt om zo tegenover mij te zitten. Vooral om dat ik vaak naar haar kijk.
Het is gewoon zo schattig hoe ze probeert zo netjes mogelijk te eten.
Ze lijkt te denken dat dit een diner is met de president.

Ik moet enkele keren een lach onderdrukken als ik een frons in haar mooie voorhoofd zie.

'Jasper, waarom is die tafel zo gedekt heeft je papa een zakelijk diner hier of zo?' Was het eerste wat ze vroeg toen ze binnenkwam.

'Nee, dit is hoe mijn avondmaal eruitziet, maar dan met Ria of alleen.'

'Dus waarom is die tafel dan maar gedekt voor twee.'

'Omdat ze dat speciaal voor ons heeft gedaan.'
Ze zuchtte diep en kneep in haar neusbrug.

'Engel van me, het is mij maar met wie je gaat eten. Niemand meer.'
Ik bood haar een stoel aan en ze plofte keer op de stoel.
Ze staarde vijf minuten naar het bestek.

'Je moet van buiten naar binnen werken, maar als je wilt eet je met je handen.'
Ze lachte.

'Het bestek zal wel voldoen.'

Nu komt Ria aan met het dessert.

'Warm appelgebak met een bol vanille ijs.' Verklaart ze en zet de bordjes voor ons.

'Oh lieve god, het ziet er zo heerlijk uit.' Zegt Lena verrukt.

'Echt? Ik doe wat probeersels.' Zegt ze bescheiden.
Want dat is echt van Ria is.
Bescheiden.
Ze is een van de beste koks op de hele wereld en toch maakt ze alleen iets voor mij.
Ik heb haar al enkele keren voorgesteld om is een keer uit te gaan met een leuke jongen of zo, maar ze vind zich er niet goed genoeg voor. Ze is nu eenmaal een huishoudster he.

Ik zucht en draai met mijn ogen.

'Het is vast heerlijk.' Zegt Lena met een glimlach.

'Wat? Nee, ik moet nog erg veel dingen doen. Dus zal ik jullie tweeën maar laten.' Antwoord ze en loopt terug naar de gang.

'Maak je geen zorgen. Zo is ze meestal, verlegen.' Zeg ik tegen Lena als ik haar beteuterde gezicht zag.
Ze knikt en neemt een hap van haar gebak.

Na het eten wilt ze de borden afruimen en ik kijk haar vreemd aan.

'Wat?' Vraagt ze verward.

'Wat doe jij?' Antwoord ik vragend.

'Ik ruim de tafel op, dat is minder werk voor Ria.' Legt ze uit en doet verder met borden stapelen en glazen bij elkaar zetten.

Waarom heb ik dat nog nooit gedaan? Het is een feit dat het minder werk is voor Ria, dus waarom heb ik het nog nooit gedaan?

Terwijl ze al de glazen nam in haar ene hand en het bestek ik haar andere. Volg ik nauwlettend haar bewegingen.

'Ik kom direct terug voor die borden.' Zegt ze en wilt vertrekken.
Zonder dat ik er eigenlijk wel echt over nadenk neem ik de borden en volg Lena naar de keuken.

'Is het vreemd dat ik dit nog niet gedaan heb.' Vraag ik als Lena water in de wasbak doet en er zeepsop in giet.
Ria was net terug vertrokken toen ze mij en Lena hier had gezien. Lena had verteld dat ze wilde helpen en eerst had Ria tegengestribbeld, maar ze gaf na een tijdje toch toe. Net zoals iedereen.

'Nee, jij bent niet de eerste dit ik ken en nog nooit geholpen heeft in de keuken.' Zegt ze schouderophalend.

'Doe jij dit vaak?'