Badboys

Hoofdstuk 34

P.O.V. Lena

Ik word wakker van zachte lippen op mijn voorhoofd.
Dan op mijn slaap.
Op mijn wang.
En op mijn lippen.

Ik kreun en strek me uit.

'Goede morgen engel.' Zegt de stem.
Ik giechel.
Er is maar één iemand die me zo wakker maakt.

'Hè Taylor.' Antwoord ik nog in een waas.

De zachte lippen verdwijnen meteen.

En ik weet wat ik verkeerd heb gedaan.

'Over een half uur moet je vertrekken anders kun je helpen opkuisen.' Zegt Jasper kwaad.

Ik open mijn ogen en kijk hem verdrietig aan.

'Jasper het spijt me, het was helemaal niet mijn bedoeling om zijn naam te zeggen.' Stamel ik snel.

'Lena, denk je nu echt dat mij dat iets kan schelen. Ik heb wel betere dingen te doen dan schoolmeisjes die niet over hun ex heen kunnen gaan op te vangen.' Zegt hij kwaad en doet snel een zwarte broek en wit T-shirt aan.

Ik kijk hem gekwetst aan.

'Ik ben wel over hem heen. Hij betekend niets voor mij.' Mompel ik.
Ik wil recht staan en vertrekken als ik merk dat ik mijn kleed niet meer aan heb.

Wat is er gisteren gebeurd?
Ik herinner me niets meer.
Behalve het drank en Jasper heel veel Jasper.

'Maak je geen zorgen er is niets gebeurd. Ik vind het leuker als mijn overwinningen het kunnen herinneren als we samen seks hebben.' Zegt Jasper voor hij de kamer verlaat.

Wat is zijn probleem nu weer.
Het enige wat ik verkeerd heb gedaan is per ongeluk Taylor zijn naam noemen.

Ik beteken toch niets voor hem.
Dat is toch waarom ik naar hem toe ben gegaan.

Omdat ik niemand ben, gewoon een overwinning. Niets meer.

Ik zucht.
Ik neem mijn kleed van de vloer en zoek mijn hakken.

Ik doe het allemaal snel terug aan en loop het huis uit.

Ik moet een taxi bellen, want ik kan nogsteeds  niet auto rijden.
Wat op dit soort momenten best stom is.

Als ik thuis aankom kan ik een half maandloon afgeven om de taxi te betalen en ik ga direct naar mijn kamer.

Mijn ouders zitten aan de tafel rustig te praten.

Ik zeg hun gedag en ga naar mijn kamer.

Ik laat me op mijn bed vallen.

Ik krijg de herinnering van de vorige nacht terug.

Handen over mijn lichaam die me tintelingen bezorgde.
Heerlijke stroomstoten die me deed verlangen naar meer.

Lippen die me behaagde.
Waar ik steeds in aanraking mee wou zijn.

Een hele avond.
Een hele nacht.

Tot ik uitgeput was en in slaap sukkelde.

Stevige armen die me omhelsde.
Die me beschermde.

Ik wil er terug heen.
Ik wil in een auto stappen en naar hem rijden.
Ik wil in zijn armen springen en mijn lippen vastlijmen met de zijne.
Ik wil met mijn handen door zijn zwarte haren gaan.

Maar hij haat me en opnieuw is het de schuld van Taylor.
Zijn naam.
Alleen zijn naam.
Het sprong plots in mijn hersenen.

Het was de eerste keer dat ik met een jongen had geslapen na Taylor.