Badboys

Hoofdstuk 74

P.O.V. Jasper

'Godverdomme Max!' Roep ik gefrustreerd als hij samen met Lena uit zijn auto stapt.
Ik had hem nog zo gezegd niet te komen. Alleen is dat nog niet het ergste, nee hij moest Lena ook meenemen. Alsof het niet al gevaarlijk genoeg is voor haar.

'Ik ga jullie niet alleen achter die klootzak zitten. Hij heeft míjn lief en ík ga haar redden. En dan ga ík die lelijke klojo een zijn strot om draaien.' Zegt hij duidelijk kwaad.
Dat is de reden dat hij niet mee mocht. Hij kan van alles gaan doen als hij Ellen gaat zien, maar het zal niet goed zijn.
Hoewel ik zijn reactie begrijp. Ik zou juist hetzelfde doen als het over Lena gaat.

Dus kijk ik naar Lena en wacht op een verklaring waarom zijn in dit hel-hol moet zijn.

'Het is mijn zus en daarbij ik ken Taylor het beste. Ik weet wat er in zijn hoofd omgaat.' Zegt ze zo kalm mogelijk.

'Dus je wist dat hij je zus zo ontvoeren nadat hij jou bedrogen had en jij naar Amerika bent gevlogen?' Ik frons en kijk haar uitdagend aan.

'Wat wil je dat ik doe? Ik ben hier nu toch dus kan ik beter helpen.' Antwoord ze schouderophalend.
Ik wil dat er in mijn auto gaat zitten en zich verstopt tot dit allemaal voorbij is, maar ik weet dat Lena dat niet doet. Ze heeft daarvoor een te groot hart en te veel lef.

Ik zucht en draai me om.
Ik haal het geweer vanachter mijn riem op mijn rug en controleer mijn kogels.
Ik kijk even achterom en die Lena ongemakkelijk staan.

'Lena.' Ik wenk haar dat ze naar me moet komen en ik geef haar een pistool dat ik mijn kofferbak ligt.
Onmiddellijk schud ze haar hoofd.
Daarna neem ik een dolk en bied die ook aan haar aan.
Daar schud ze ook nee op.

'Lena je neemt iets mee. Het is dat of je blijft lekker hier en ik betaal voor je taxi.' Zeg ik streng. De andere jongens zijn ook hun spullen aan het nemen. En ik sta hier met mijn lief dat ik liever ergens aan een paal vastketen dan ze hier mee binnen te laten.

'Nee Jasper ik ga mee. Geef dat mes.' Zegt ze dan geïrriteerd en trekt het mes uit mijn handen.

'Zorg dat het ergens zit dat je het gemakkelijk kunt nemen.' Begin haar te commanderen.
Ze knikt kort en steekt het in haar kleed.

'Je blijft bij mij. Wijk geen seconde van mijn zijde, want ik staak deze inval en ga naar jou opzoek.'

'Ooh, Jasper soms ben je zo ontzettend schattig.' Zegt ze en neemt lachend mijn hand vast.

'Hou je hoofd erbij en ten tweede je zit verkeerd. Ik ben altijd schattig.' Zeg ik grijzend.

'Oké sorry, ga verder.' Zegt ze terug serieus.

'Wij lopen hier met wapens rond dus zorg ervoor dat je nooit in de weg staat. Als we een goed schot hebben, schieten we ook.'
Ik stop even zodat het kan bezinken.

'Er is waarschijnlijk bewaking en daarbij kan het bloederig worden, als ze je aanraken probeer ze in hun piet te raken. Liefst zo hard mogelijk. Je kunt ook met je vlakke hand met al je snelheid langs onder tegen de neus slagen. Als dat niet werkt roep je mij of iemand anders, maar liever mezelf.' Rond ik af.

'We vertrekken direct. Als je toch niet meewilt kon het me even zeggen, oké?' Zeg ik nog en ga terug naar mijn auto.
Ik zie Lena even ronddraaien en naar Dylan stappen.

Ze praten even en ik zie Dylan Lena vragend aankijken.

Ik stuur kort naar mijn vader wat er hier gebeurd. En kort erna stuurt hij terug dat het goed is.

Ik besluit dat het tijd is om te vertrekken en stap er terug uit.

'Jongens kom allemaal hier.' Zeg ik luid.

Mijn vrienden knikken en stromen om me heen.

'We weten niet wat daar binnen is, maar we weten dat we winnen. Zo'n klein zielig Belgisch kind, sorry Lena, heeft geen enkele kansen tegen ons. Dus is iedereen klaar?'

Iedereen knikt en Ian mompelt nog: 'Tijd om die hufter te vermorzelen.'

We staan klaar om het gebouw binnen te vallen. Een oude loods wat vroeger een opslagbedrijf was.

'Jasper.' Zegt Lena zacht en ik kijk verbaasd om.
Waarom klikt ze zo stil.

'Lena wat i-' ze drukt haar lippen op de mijne en uit reflex trek ik haar dichter naar me toe.
Onze lippen aanbidden elkaar net zoals de rest van onze lichamen.
Na een aantal minuten maakt ze zich van me los.

'Het aanbod van daarstraks geld nog steeds. Als je er toch zonder kleerscheuren uit komt.' Fluistert ze verleidelijk in mijn oor.

Er ontstaat onmiddellijk een glimlach op mijn gezicht.

'Je hebt geen idee wat je net hebt veroorzaakt.' Fluister ik terug en ga naar mijn vrienden die al staan te wachten.

'Kom we gaan.'

Ik loop op kop en ik merk dat Lena links van me loopt, precies zoals ik had gevraagd.

Het is donker binnen in het gebouw, maar toch laag ik het licht uit.
De maan die vannacht vol is verlicht het gebouw genoeg.
Op enkele plaatsten flikkert een lamp maar daar is niets aan te zien.

We sluipen de eerste brandtrap op die we tegen komen. Ik heb mijn geweer in mijn hand en in mijn andere hou ik Lena vast.
Haar hand voelt klein in de mijne, maar het past perfect.
Ik adem kalm en spits mijn oren om me te concentreren om geluiden.

Er zijn inderdaad geluiden, en hoe hoger dat we komen hoe harder. Het is momenteel een normaal volume dus ik besluit deze verdieping na te kijken. Het is een lange gang met enkele deuren om. Ik wou ze een voor een nakijken, laar ik zal dat er ligt schijnt onder een deur.

Maar er klopt iets niet.
Er mist iets.
Ik kijk naar Lena haar voeten en ik zie wat ik mis.
Ze heeft haar hakken uit gedaan.
Ik wil er iets van zeggen maar op dat moment vliegt de deur open.

'Eindelijk ik verwachtte jullie al. Willen jullie iets drinken?' Vraagt die ene Taylor.
Ik haat die gast echt zo vreselijk hard.