Badboys

Hoofdstuk 53

P.O.V. Lena

Zou ik Jasper bellen?

Ik sta achter de haag me te verstoppen.
Ik durf niet naar de straat te gaan.
Dan haal ik diep adem.

Ik moet dit zonder Jasper kunnen. Ik ben geen watje.
Misschien kan ik dan niet wat Jasper allemaal kan, maar ik wel dit.

Verbergen, verkleden, een masker opzetten.

Ik was vroeger heel goed in verstoppertje.
Het duurde soms uren tot ze mij gevonden hadden.

Dus waarom zou ik dit niet kunnen? Dit is niet heel verschillend toch? Behalve het achtervolgd worden door een auto en de mensen in de auto heel gevaarlijk kunnen zijn.

Maar ik kan dit.

Ik kan dit.

Verstoppen.

Verkleden.

Een masker op.

Verbergen.

Doe alsof je in de lagere school zit en de pestkop zoekt jou.
Je moet net doen als iemand anders. Iemand totaal anders.

Ik heb het al een tijdje niet meer gedaan.
Zo een zes jaar.
Nadat ik naar de middelbare school ging is het verandert.

Ik wou me niet verbergen. Ik wou mezelf zijn.

Dat is gelukt.

Ik neem mijn fiets bij de hand en fiets naar het centrum.

Er is niets gebeurd.
Je gaat gewoon naar een vriendin.

Herhaal ik in mijn hoofd.

De hele rit.
Helemaal tot bij Cynthia.

'He, je bent er. Ik was al bang dat je niet meer zou komen.' Zegt ze blij en loopt op me af.
Ik geef haar een knuffel.

Het liefste zou ik nu ik hele uitbarsten.
Mijn handen trillen en ik knijp ze samen om het te laten stoppen.

Maar ik moet me nog heel even sterk houden.

'Ik leg het nog wel uit. Gaan we eerst iets drinken.' Vraag ik met een geforceerde glimlach.

'Ja natuurlijk, ik heb zo een dorst.' Zegt ze en neemt me mee naar een cafeetje in een zijstraat van de winkelstraat.

Het is een oudere bar.

'Wat een gezellige plek is dit hier.' Zeg ik bewonderend.

'Ja, mijn oma heeft me ooit hier mee naartoe genomen. Sindsdien kom ik hier vaak iets drinken of eten.' Zegt ze met een verlegen lach.

'Echt, ik heb niet zo een plaats voor mij en mijn oma.' Zeg ik.
Daar moet Cynthia om lachen.

'Dat zal nu wel moeilijk zijn als jij nu hier zit is het niet?' Vraagt ze fronsend.

'Ja, ik mis haar wel. En de rest van mijn families natuurlijk ook he.' Zeg ik met een glimlach. Ik weet wel niet of die heel overtuigend is.

'Dat kan ik wel geloven. Ik zou de mijne nooit kunnen achterlaten. Mijn oma is bijna mijn beste vriendin.' Zegt ze verlegen.
Ik lach.

'Dus... Waar wil je gaan zitten.' Vraagt ze aarzelend.

'Dat maakt niet uit. Kies jij maar.' Zeg ik meet een grijns.

Cynthia heeft me al direct beter laten voelen.
Zie, ik heb Jasper niet altijd nodig. Een goede vriendin is al genoeg.

Een echte vriendin doet zelfs jongens op de achtergrond laten vervagen.