Badboys

hoofdstuk 30

P.O.V. Jasper

Ik slaag hard tegen een metalen kast.

'Ik wil het spul volgende week, begrepen.' zei ik voor de duizendste keer.

'Maar, Jasper, ze controleren alles momenteel in de haven Singapore. Ik doe mijn best om het zo snel mogelijk hier te krijgen, maar mijn mensen kunnen niet gepakt worden.' zegt Arthur.
Ik kijk hem kwaad aan.

'Dat kan me verdomme niets schelen. En sinds wanneer heb jij het recht om me bij mijn voornaam te noemen?'

'Sorry... meneer.' zegt hij aarzelend.

'Ik wil het volgende week hebben en geen dag later. Je weet wat er gebeurd als het er niet is.' zeg ik en loop zijn kantoor uit.

Arthur verkoopt Japanse auto dus dan is het gemakkelijk om drug of wapens naar hier te smokkelen.

Toch heb ik de laatste tijd veel problemen met hem.
Nu zal het wel duidelijk zijn.
Denk ik in mijn gedachte.

Al een probleem opgelost nu nog het Lena probleem.

En ik heb de perfecte strategie.

P.O.V. Lena

Ik sta voor mijn kast.
Dat is alweer een tijd geleden dat ik zo moet nadenken over wat ik wil aandoen.

Ik zucht, als ik me te mooi kleed gaat hij me misschien niet meer willen en ik geef me dan direct over.
Maar als ik me te zedig kleed lijk ik een non.

Toch ga ik voor zedig.
Ik neem een jeans broek met scheuren en een witte top.
Ik doe daar ook nog zwarte slipper onder.

Ik kom met een glimlach in de keuken aan.

'Lena, wat is er gebeurd?' Vraagt papa direct.

'Wat? dan ben ik is een keer goed gezind dan is het ook al niet goed.'

'Nee hoor, lieverd, papa vind het leuk om je te plagen. Heb je goed geslapen?' vraagt mama.

Ik knik, dat gesprek gisteren heeft echt goed gedaan.

Het heeft me doen inzien dat als ik echt van hem hou, misschien alles toch op zij plaats gaat vallen.
Ik kijk op de klok.

'Waar is Ellen?'

'Die is degene die vandaag te laat is.' antwoordt papa en hij draait nog een pagina van de krant om.

'Ik heb jullie lunchpakketten hier op tafel staan.' zegt mama en wijst naar twee bruine zakjes op de hoek van de tafel.

'Lena? Wat doe jij hier al?' zegt Ellen als ze de keuken in komt hollen en haar zak in haar rugzak propt.

'Wel, ik was vandaag is een keertje vroeg wakker.'

'Dat is fijn. Gaan we vertrekken papa?' vraagt ze afwezig.

'Ja natuurlijk meisjes, ik ben al een half uur klaar hoor.' zegt hij en staat ook recht.

Ik zet de radio iets luider en neurie mee op de tonen van de liedjes.

Op school aangekomen kijk ik of ik zijn auto al zie.

Natuurlijk niet, het is nog tien minuten voordat de bel gaat.

'Lena, ik moet weg. Zie ik je tijdens die lunch?' zegt Ellen.
Ik knikt en wuif haar gedag.
Ik twijfel of ik op mijn bankje zou wachten of al naar binnen zou gaan.

Ik ga naar binnen.
Ik mag niet hopeloos lijken.
Ik ga naar mijn kluisje en wissel al wat boeken.
Het voelt weer als mijn eerste dag.
Toen stond ik ook bij mijn kluisje toen Jasper en ik voor het eerst echt ontmoeten.