Created by hate (Completed )

Part 19 (Uni+Zawgyi)

Uni

"ခင်ဗျား ​သောက်ပြီးရင်
ပိုက်ဆံ​ပေး​လေ "

"ကိုယ့်မှာ ပိုက်ဆံပါမလာဘူး "

"မရဘူးဗျ မြန်မာ အချင်းချင်းဆိုလည်း
ခင်ဗျားကို ရဲလက်အပ်ရမယ်"

ရဲလက်အပ်မယ်ဆိုလို့ ​ပျော်​နေတဲ့ သင့် ။ ထိုင်းနိုင်ငံ၊ ချင်းမိုင်မြို့ ရဲ့ မြန်မာ အများစု ​နေထိုင်တဲ့လူစည်ကားတဲ့ လမ်းမှာ သူ​ရောက်​နေသည်။ မ​နေ့က ညကမှ ​ရောက်တာမို့ ငယ်​လေးနဲ့မ​တွေ့ရ​သေး ။ မနက် လင်းလင်းခြင်း ငယ်​လေး အလုပ်လုပ်တဲ့ ​ကော်ဖီဆိုင် လိုက်သွားသည်။ ရဲရင့် ​ပြောစကား အရ ဆိုင်က​တော့ လိပ်စာ အတိအကျပါ ။ ဒါ​​ပေမယ့် ငယ်​လေးကို ​တွေ့ဖို့ ခွင့်​တောင်းတာ သူ​ဌေးက ​တွေ့ခွင့်မ​ပေး။ အချိုးက ​​ဆောင့်ကြွားကြွား ထိုင်းတစ်​ကောင် ။ သူလည်း ပြသနာ မဖြစ်ဖြစ်​အောင် ရှာ ​​ပေးလိုက်သည်။ အလုပ်သမားအများစုက မြန်မာ​တွေမို့ သူ့ကို မြန်မာလို​တွေ ​ပြောကာ တားသည်။ ထိုင်း​ကောင်ကလည်း မတတ်တတတ် အင်္ဂလိပ်စကား​လေးနဲ့ ဟိတ် ဟန် လုပ်​နေ၏။ သူလည်း စိတ်တိုလာတာမို့ ဝုန်းဒိုင်းကျဲပစ်လိုက်၏။

​"ရှေ့မှာ ဘာဖြစ်​နေတာလဲ ကိုမင်း "

"မြန်မာ ပဲကွ
ဘဲကြီးက အလန်း
စား​သောက်ပြီး ပိုက်ဆံမပါဘူးတဲ့ "

"အမ် !!!သနားပါတယ် "

​"အေး​လေး ရုပ်​အ​ချောဗျ
ငါ​တောင်​ကြွေတယ် "

အမြု​တေ ချင်းမိုင်​ရောက်တာ ၂နှစ်ပြည့်​တော့မှာမို့ အ​တော်​လေး ကျွမ်းကျင်လာသည်။ ကိုယ်နိုင်ငံမဟုတ်တာကတစ်​ကြောင်း၊ ရန်နိုင်နဲ့အလုပ်မတူတာကတစ်​ကြောင်း အစပိုင်းကအ​တော်အဆင်မ​ပြေပါ ။အခုမှ သူ​ဌေးက သူ့ကို သ​ဘောကျပြီး အ​ဖျော်ဆရာ ​နေရာ ​ပေးလို့ ဝင်​ငွေ ပါ တိုးလာတာ ။ ကိုမင်းတို့အဖွဲ့က အညာဘက်က အဖွဲ့​တွေ ဖြစ်ပြီး ဆိုင်မှာ စားပွဲထိုး ၊ သန့်ရှင်း​​ရေးလုပ်ရသည်။ သူက​တော့ ​ကော်ဖီစက်နဲ့ ​ဖျော်တဲ့အလုပ်​ဆို​တော့ မပင်ပန်း​​ပေမယ့် အ​တော်ကြိုး စားရသည်။၊​ချင်းမိုင်​ရောက်​ရောက်ခြင်း ​ကော်ဖီ ​ဖျော်သင်တန်း၆လ​လောက်တက်လိုက်ရသည်။