TRACE DIMAGIBA (Wild Men Series 1)

Season 2: 20

TRACE

"I want a man who will make me feel secure and will treat me right..." Chloe said softy the latter part of her sentence. Mahina lang ang pagkakasabi niya na parang mas sa sarili niya lang iyon pinaparinig.

And damn...

I can feel her sadness in her words, and I am guilty of that part. That I love her, yet I am not treating her right.

I love her like she makes me have hopes and dreams...

I love her so much that she could be my life and death...

I love her more than anything the devil could offer...

I love her without any reason.

I can promise her love... but security?

Kaya ko bang ibigay iyon? Eh kahit kasama niya nga ako kung gagawa ng kabulastugan ang mga kalaban ko o mga asar sa Foedus ay siguradong madadamay siya. This is the fucking reality and situation I never thought of noong panahon na ang gusto ko ay magpaka-gangster. Mga panahon na hindi ko iniisip na pwede pala akong magmahal.

Pagmamahal na... nakakabaliw... nakakaalis ng kaangasan ko dahil nagmumukha akong tanga dahil sa kaniya.

At ngayon pa ba ako mangangako kung mismong tao pa na pinagkakatiwalaan ko ang gumawa ng katarantaduhan sa amin? Sa akin? Sa kaniya?

Oo, sa kaniya... and the way Chloe trembled yesterday for doubting the two drivers of the vans when we were in Puerto Princesa City made me believe she needs psychological help. Hindi normal na parang napa-paranoid na siya dahil lang may napatingin sa akin o sa kaniya.

At ang nagawang kagaguhan ni Nite ay isa lang sa nagbibigay duda sa akin na hindi ko magagawang ibigay ang seguridad na hanap niya. I know... I will never give her the comfort of being secure with me aside staying in the island.

Indeed. Sa isla lang sigurado na mapapanatag ako na hindi siya mapapahamak.

I was staring at her and thinking what to react on what she said... ano ba ang dapat kong sabihin? Ano ba ang pwede kong ipangako para maging panatag man lang siya at sumang-ayon na magpakasal siya sa akin?

Then I remember something from the past... yeah... si mama at ang sinabi niya na darating ang isang taong mamahalin ko na kahit ano pa ang mangyari at kahit gaano pa ang pagdaanan namin ay mas gugustuhin kong makasama kaysa malayo sa akin... I found that person... and she is the exquisite one in front of me... that belongs to me. My Chloe. Meu roxo.

I puffed out some air from my lungs, thinking kung tama ba na kay Chloe ko na ipahawak ang isa sa iniingatan kong naiwan ni mama sa akin. Ang singsing na suot ni mama noong naaksidente sila ni Paige.

But yeah... I know I found the one who deserves to own the ring now.

Hinubad ko ang kwintas na suot ko at kinuha ang singsing na kasama lagi ng mga pendants na naroon. Nakatingin lang siya sa akin at nakita ko na nakasalubong ng bahagya ang mga kilay niya. Nagtataka sigurado kung ano ang ginagawa ko sa kwintas ko at sa mga pendants.

Nang mahiwalay ko na an singsing at masuot ulit ang kwintas ay parang nanlaki ang mga mata niya na pinipilit niya gawing normal lang ang pagkakatingin sa akin. I think she has an idea now na dapat kanina pa kung hindi sana siya loading.