Victoria

'Ormanın Kalbi'

Helloo
Ben geldimmm
Aklıma geldiği gibi yazıyorum
Hadi hikayemize geçelim

"Benide bekle! Hey kime diyorum ben. Victoria!"  Arkama bile bakmadan yürüyordum. Deminki görüntüde neydi? Sanki daha önce yaşamış gibiyim. Aşırı gerçek gibiydi.
Ryan bana yetişmişti. Merdivenlere varana kadar ne o nede ben konuştu.

Aşağı baktım. Kaşlarım çatıldı. Demin her yer kandı?

Bu nasıl ola bilir?

"İyimisin?" Bakışlarım Ryana döndü. Gözlerimi kaçırdım ondan. Hiç bir şey demeden yanından uzaklaşıp merdivenden indim. Neden Ryanı hep görünce kalbim ağrıyordu? Ağlamak geliyordu içimden.
Her kes buradaydı. Bayan Florence bile. Misafir dedikleri demin adammıydı acaba?

Bizi görünce hemen yanımıza geldi. "İyimisiniz çoçuklar? Nereye kayboldunuz." Ryana baktım. O bana çoktan bakıyordu bile.
B

ayan Florence baktım. Onunda bakışları bana döndü.

"Neredeydiniz küçük hanım?" Bana garip bakıyordu.

"Aslın-"

"İkinci kattaydık. Victoria kendini iyi hissetmiyordu." Rrayana baktım yeniden. Neden yalan söylemişti? Gizemli adamı onunda gördüğüne eminim. Bayan Florence  kafasını sallayıp gitti.

"Neden yalan söyledin?" Dedim ellerimi belime koyarak. Kaşları havaya kalktı.

"Ne?" Gözlerimi devirdim. "Az önce yalan söyledin."
"Yalan söylemedim. O yüzden yukarı çıkmadınmı?" Boş boş baktım. Benden başka onu kimse görmemişmiydi?
Yüzümdeki ifade kafasını karıştırmıştı.

"Ne için çıkmıştın o zaman?"

"Seni ilgilendirmiyor." Dedim ve arkamı döndüm gitmek için. Ancak aniden başıma giren ağrıyla durdum. Gözlerimi kapadım. Kafamda bir anı belirdi.

"Ne için gittin oraya? Bari haber verseydin."

"Seni ilgilendirmiyor."

Bunları daha önce söylemişmiydim? Kolumda hissettiğim sıcaklıkla gözlerimi açtım. "Bu böyle olmayacak. Şifacının yanına gidiyoruz." Kaşlarım çatıldı. Tam sorun yok diyecektimki aniden beni kucağına almasıyla diyemedim. Şaşkınlıkla baktım ona. Neden kucağına aldı beni.

"Ne yapıyorsun sen. Bırak beni. İstemiyorum şifacı." Ne kadar debelensemde bırakmadı. Adamda ne güç varsa.

En sonunda pes ettim. Bir anlamı yoktu.
Gülme sesi gelince koluna vurdum.

"Gülme. Bak döverim seni." Sırıttı. "Senden kat kat güçlü olduğumu biliyorsundur."
Sinirle önüme baktım. Hah! Çok komik.
Sinirim hala yerli yerindeyken var gücümle koluna geçirdim. Gerçekten kötü vurmuş olacağımki inledi.

"Delirdinmi?" Diye bağırdı. Elimi saçlarına attım. Vay yumuşaktı. Kendine gel. Var gücümle yoldum saçını. Ryan benden kurtulmak için uğraşırken birden yere düştüm.

"Ah bu acıttı." Elimi belime attım. Kötü düşmüştüm. Kafamı yukarı kaldırdım. Sırıttım. Ancak yüzünde gördüğüm ifade yüzümdeki sırıtmanın silinmesine sebep oldu.
Gözleri elime düştü. Elime baktım bende. Şokla baktım elime. Resmen saçı elimde kalmıştı.

"Kaçsan iyi olur Victoria. Yoks-" Yerimden kalkıp arkama bile bakmadan koşmaya başladım. Budamı başıma gelecekti? Çoçuğu yolmuştum. Beni öldürürmü acaba? Durdum. Arkama baktım.
Her şeyi bekliyordum ancak tam dibimde duran Ryanı değil. Gözlerimi kırpıştırdım. Çok yakındı.