Victoria

' Biten Hisler'

Selammm
Biten Hisler adlı bölüme hoş geldiniz.
Nasılsınız???
Tatil nasıl geçiyor 😀?
Benimki normal işte. Yaşamaya çalışıyoruz işte 👍

~Biten Hisler~

Gözlerimi açtım. Buradaki ikinci günümdü. Ve ben bir şey yapamamıştım ilk gün. Yatakta oturur pozisyona geldim. Eskiden yatağım ne rahatmış arkadaş. Çok iyi uyudum.
Yataktan kalkıp banyoya geçtim. Aynada kendimi inceledim. Yüzüm eski halinden bi tık iyiydi. Sanarım gri gözlerime alışmışım. Şimdi kırmızı olduğu için garipsiyorum. Siyah saçlarım popoma kadar geliyordu. Dafa fazla aynanın önünde durmadım. Yıkanmak için kiyafetlerimi çıkardım. Bir köşeye koyup yıkandım.

İşim bitince havluyu bedenime sardım. Banyodan çıkıp dolabın önüne geldim. Umarım düzgün bir şey vardır. Gözlerimi kapadım. Dolabı açtım. Yavaşça gözlerimi açıp neler olduğuna baktım. Kaşlarım çatıldı. Burada sadece üç renkte olan elbiseler vardı. Gözlerimi devirdim. Ayrılmayan üçlü. Kırmızı, siyah ve beyaz. Bu gün şık olmam lazımdı. Eskiden hoşlandığım adamın yanına gidiyorum nasıl olsa. Bu arada çaktırmayın. Adını hatırlamıyorum bile. Unutmuşum.
Neyse sorarız gidince. Bu gün beyaz giyelim en iyisi. Ama yok. Çok çabuk kirlenir. Saraha bir ara yeni elbiseler almasını söylemeliyim. Beyaz elbiselerden birini alıp üzerime geçirdim. Kahvaltını onda yapacaktım. Mektupta dediği gibi. Saçımıda yaptıktan sonra takılarımı taktım. Babaannemin verdiği kolyeyide takınca tamamdı.

Kapı çaldı. Onaylayınca içeri geldi. "Erkencisiniz prenses. Kahvaltı hazır kral ve kraliçe sizi bekliyor." Bunu diyip çıktı Sarah. Onunla kahvaltı yapacağımı bilmiyorlarmı? Bilmemeleri imkansız. Odadan çıkıp yemek salonuna geldim. Kapıyı çaldıktan sonra içeri girdim. Annem ve babam karşılıklı oturmuş kahvaltı ediyordu. Konuşmak için çağırmışlardır diye düşündüm. Annemin yan tarafında durdum. Babamla bakışlarımız kesişti. Hiç ifadesini bozmadan yeniden kahvaltısına devam etti. Adamdaki keyfe bak lan. Biz burda geleceği değiştire bilecekmiyimiz diye ter döküyoruz endişeden.

"Ben kahvaltı edemeyeceğim anne, baba." Dedim sessizliği bozarak.

"Bay Greyle değilmi? Seninle konuşmamız gereken bir konu var Victoria." Dedi annem elindeki bıçağı kenara koyarken.
Demek soyadı Greydi. Aha şimdi hatırladım.İsmi Otisdi. Ne biçim isimdi bu ya?
Boş verip annemi dinledim.

"Luna. İsmi Luna. Sana kaç kere Victoria deme dedim." Babam sinirle elini masaya vurdu. Bu Victoria ismi ile ne alıp veremediği vardı acaba. Annem alayla güldü. Bir şey biliyordu.
"İstediğim adı söylerim. O benim kızım." Bu sefer babam gülmüştü.

"Luna benimde kızım Elodie." Gözlerimi devirdim. Aynen canım. Bir kez olsun bile kızım deyip öpmediğin kızınım.
Annem konuşacaktıki onu durdurdum.
İkisininde bakışları bana döndü.

"Annem istediği isimle seslene bilir. Buna hakkı var. Ben senin kızın ola bilirim. Ama benim için ben sizin kızınız değilim kralım."

Anneme döndü bakışlarım. "Eğer çabuk gitmezsem geç kala bilirim kraliçem. İzin veriyormusunuz?" Kafasını salladı annem. Hafifçe tebessüm edip ayrıldım oradan. Ne gerici bir sahneydi öyle. Kapılar arkamdan kapanmıştı. At arabasına bindim. Kısa bir süre sonra gelmiştim. Bay Greyin malikanesi büyüktü. Ancak bizimki kadar değildi. Arabadan inip malikaneye doğru yürüdüm. Kapı çalışanlar tarafından açılmıştı. Selam verdikten sonra beni yönlerdikleri yeri takip ettim. Bahçeye gelmiştik.

Her yer yeşillikti. Gülümsedim. Huzurluydu. Ancak bir kaç dakika sonra yapacağım konuşma bütün bu huzuru bozacaktı. Kibar olmayacaktım. Benimle neden olduğunu biliyorum.