ရှောင်းသမားတော်လေးရဲ့အိမ်မှာ တည်းခိုရင်း ရက်သတ္တတစ်ပတ်ကြာလာတဲ့အခါ ရိပေါ်ရဲ့ဒဏ်ရာတွေဟာ အတော့်ကိုသက်သာစပြုလာသည်။ ဒဏ်ရာ အနက်ကြီးတွေကို အမာရွတ်အနည်းငယ်သာကျန်စေသည်အထိ ရှောင်းကျန့်ရဲ့ဆေးပညာကထက်မြတ်သည်။
ဒဏ်ရာတွေပျောက်ကင်းသွားပေမဲ့ ရိပေါ်တို့က ဒီရွာလေးကနေပြန်ထွက်မသွားသေး။
ရိပေါ်ကသူလုပ်ကြံခံရသည့်ကိစ္စကို သွေးရိုးသားရိုးမဟုတ်မှန်းရိပ်မိစွာ သူရောက်နေသည့်ရွာလေးမှာပဲကိုယ်ယောင်ဖျောက်ထားသည်။ကျန်းချန်းကလဲ ပါးနပ်စွာ ရွာထဲကို ဟိုဟိုဒီဒီလျှောက်မသွားပဲ ရှောင်းကျန့်ဆီမှာပဲကပ်နေသည်။
ရှောင်းကျန့်ကသူတို့ကိုအိမ်ပေါ်ခေါ်တင်ပေးထားသည့်အတွက် ရိပေါ်ကသူ့ဆီပါလာသည့် ကျောက်စိမ်းဆံထိုးလေးကို စျေးဖိုးအဖြစ်ပေးထားသည်။ ရှောင်းကျန့်ကငြင်းပေမဲ့ ရိပေါ်ကအသက်သခင်ကျေးဇူးရှင်ကို အနည်းငယ်ပြန်ပေးဆပ်ခွင့်တောင်မရှိဘူးလားဆိုကာ ဂျစ်တိုက်လာတာကြောင့် မတတ်သာပဲယူထားရတော့သည်။
အခုလဲ ဒဏ်ရာတွေသက်သာလာသည်နှင့်အမျှ ရိပေါ်နဲ့ကျန်းချန်က ရှောင်းကျန့်ရဲ့အိမ်အနောက်ဘက်မြေကွက်လပ်မှာ မုန်ညင်းပင်တွေပျိုးဖို့ပြင်နေသည်။
ကျောကုန်းကဒဏ်ရာကြောင့် ရှောင်းကျန့်ကရိပေါ်ကိုပေါက်တူးမကိုင်ခိုင်းသည့်အခါ မုန်ညင်းစေ့တွေကိုကိုင်ရင်း ရိပေါ်က
ကျန်းချန်ဆွသွားသည့် မြေကြီးပေါ် ကျဲသည်။
မနက်စောစောသူ့အိမ်နောက်ဖေးမှာပျိုးကျဲနေသည့်နှစ်ယောက်ကို မီးဖိုခန်းထဲ ဟင်းချက်ရင်းရှောင်းကျန့်ကကြည့်နေသည်။
"ဒီနားကိုမုန့်ညင်းပင်တွေစိုက်ပြီးရင် ဟိုဘေးနားကို နံနံပင်တွေစိုက်ကြမယ်.."
"ကြက်သွန်မြိတ်စားရအောင် ကြက်သွန်မြိတ်လေးပါ ထပ်စိုက်ရအောင် သခင်လေး"
"ဂျင်းလေးဘာလေးပါ ထည့်မြုပ်စိုက်ရင် ကောင်းမယ်နော့်.."
"ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် ရှောင်းကျန့်ကလဲသမားတော်တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး နံနံပင်လေးဘာလေးတောင် ခြံထဲစိုက်မထားဘူး၊
သူလိုရင် ရွာထဲပဲပတ်တောင်းနေတာနေမယ်."
