GETTING CLOSER [COMPLETED]

CHAPTER 32

-STEPHANIE

Mukhang na-gets naman ni Alice ang tension kaya nagpaalam na sʼya sa akin. Naiwan kaming dalawa ni Zafiro habang ganoʼn pa rin ang tingin nʼya sa akin. “Canʼt talk huh?” sarcastic nʼyang sabi pero kalmado lang ang tingin ko.

Habang sʼya ay naiinis na dahil sa wala akong sagot sa mga sinasabi nʼya. “I can talk but I didnʼt miss you. Donʼt act like weʼre close even though we are not. Please, remember that you donʼt want me in your life. Stop acting like you care. Itʼs been a five years but I will keep my promise. I hope you will do the same,” sabi ko at sobrang lamig ng boses ko.

Napaawang ang labi nʼya. Hindi sʼya makapaniwala sa sinabi ko. Naglakad ako palapit sa kotse ko pero hinigit nʼya ang kamay ko. Mabilis ko naman iniwaksi ang kamay nʼya at nandidiring lumayo sa kaniya.

“Donʼt touch me. Donʼt lay your dirty hands on me. It disgust me a lot,” sabi ko at tiningnan sʼya mula ulo hanggang paa.

Mas lalong naging guwapo ang hitsura nʼya. Kahit may kaunting pagbabago ay ang bata nʼya pa rin tingnan. 28 years old na sʼya pero parang baby face pa rin sʼya. Mas lalong pumuti ang skin nʼya at clean cut black hair na ang buhok nʼya. Tapos mas tumangkad pa sʼya sa dati nʼyang height.

Hindi pa rin nagbabago ang outfit nʼya na all-black maliban sa sapatos nʼya at black earrings na pabilog sa kaniyang magkabilang tainga. “Stephanie, pakinggan mo sana ang paliwanag ko. Matagal na kitang hinahanap dahil nagkamali ako sa desisyon ko noon pero ginawa ko lang ʼyon dahil ayaw kitang mapahamak. Natatakot ako na baka mapahamak ka,” sabi nʼya pero hindi ko pinakinggan.

Wala na akong pakialam sa katulad nʼya. Bahala na sʼya sa buhay nʼya dahil ayaw ko na. Pagod na ako magmahal at makinig sa tulad nʼya. “Wala akong panahon para pakinggan ang walang kuwenta mong paliwanag. Sana noon mo pa ʼyan sinabi at baka maniwala pa ako,” sabi ko at sumakay sa aking kotse.

Pero nagulat ako dahil sumakay sʼya agad sa passenger seat ng hindi ko namamalayan. Napahigpit ang hawak ko sa manibela. “Get out of my car. I need to go home and youʼre wasting my time. Take your time with your girlfriend instead of wasting my time,” I said with a cold tone of voice.

I want him to stop bothering me. I gritted my teeth in annoyance at nakatingin lang ako sa harapan. Ayaw ko sʼyang tingnan dahil ayaw ko makita ang pagmumukha nʼya.

“Sheʼs not my girlfriend,” he said but I donʼt give a damn.

Pakialam ko kung hindi naman nʼya girlfriend. Pakilala noʼng babae sa coffee shop kanina ay boyfriend nʼya si Zafiro at hindi man lang sʼya nag-react.

“I donʼt care. The hell I care in your life,” sabi ko at palihim na nagnakaw ng tingin sa kaniya na pinagsisihan ko.

Nakatingin pala sʼya sa akin using his lovely eyes. Napangiwi na lang ako at mas lalong nadagdagan ang inis ko.

“Please believe me. I didnʼt meant to hurt you back then. I just want to save you from my stepfather,” sabi nʼya at mas lalong humigpit ang hawak ko sa steering wheel.

Kailan ba ito aalis sa kotse ko? Para makaalis na ako, ayaw ko na pakinggan ang mga walang kwenta nʼyang sinasabi. Sino sʼya para magpaliwanag kung hindi ko naman hinihingi?

"Get out of my sight. I donʼt want to hear any words from you,” sabi ko at humarap sa kaniya sabay turo sa pinto ng passenger seat.

Nagulat pa sʼya sa ginawa ko at naging malungkot ang tingin nʼya. Pero wala akong nararamdaman na katiting na pagmamahal sa kaniya o kahit awa lang man. Naging bato na ang puso ko pagdating sa kaniya.