"Eve gitmek istiyorum." Luhan yürürken mırıldandı.
"Zaten eve gidiyoruz." Sehun umursamadan cevapladı.
"Yürüyerek gitmek istemiyorum."
"Arabayı almadım Luhan."
"Beni kucağına al."
"Yorgunum." Sehun cevap gelmeyince yana baktı.
"Jonginie~" Luhan yumruğunu yanağının yanına koyup aegyeo yaptı. Jongin gülümseyip kollarını açtı.
"Gel ufaklık." Jongin Luhan'ı kucağına alınca Sehun önüne dönüp büyük adımlarla yürümeye başladı. Luhan Sehun'un arkasından dil çıkarıp Jongin'e daha çok sokuldu.
"Evde cezanı kendin seçme hakkına sahipsin." Sehun ellerini pantolonunun cebine koyup hızını yavaşlatıp konuştu.
"Neymiş şıklar?" Luhan başını omuza koyarken mırıldandı.
"Evde öğreneceksin."
"Jongin hyung, Sehun'a bir şey söyle." (Hyung deme lazım olur dbsjsjsk)
"Hey! Niye bana hyung diyorsun? Bende Sehun ile aynı yaştayım. Ona da hyung demelisin."
"Onu beceren birine hyung demek saçma olur." Sehun alayla sırıtıp Luhan'a göz kırpınca Luhan utanıp yüzünü boyuna gömdü.
"Yaptınız mı?! Dostum beni neden çağırmadın?" Jongin şok olmuş bir şekilde bakarken Sehun gözlerini devirdi.
"Çağırsa ne olacaktı ki?" Luhan Jongin'e masumca bakarak konuştu. Jongin bacakların altındaki elini yavaşça kalçaya koydu.
"Bizde bir kaç tur atardık bebeğim." Jongin çarpık bir şekilde sırıttığında Sehun hızla Luhan'ı kucağına aldı.
"Çocuğun aklını karıştırma. Hem sen artık evine gitsene." Sehun konuşurken evinin önündeki Eunhye'yi görmesiyle gözleri irileşti.
"Sehun!" Eunhye, Sehun'un kucağında gördüğü çocukla sesini yükseltti. Sehun evdekilerin duymasından korkup hızlıca ilerlerken Jongin'de arkasından takip etti.
"Rahatınızı bozmuyorum umarım!" Eunhye Luhan'a bakınca Sehun hızla Luhan'ı kucağından indirdi.
"Bak Eunhye hemen bağırma." Luhan Sehun'un anlatacağını sanıp elini tutacağı sıra Sehun eli itekledi. Luhan şaşkınlıkla Sehun'a baktı.
"O, Jongin'in sevgilisi." Sehun, Eunhye'nin elini tutup gözlerine bakarak konuştu. Jongin olayı kavramış olacak ki Luhan'ın belini tutup kendine çekti.
"Evet, o benim sevgilim." Jongin gülümsediğinde Eunhye gözlerini kıstı.
"Neden bana inandırıcı gelmiyor?" Eunhye şüpheci bir şekilde konuştuğunda Luhan Jongin'in yanaklarını kavradı ve parmak ucunda yükselip Sehun'a bakarak dudaklarını bastırdı. Jongin gözlerini kapatıp başını yana eğdi ve kollarını ince bele doladı. Luhan Sehun'un gözlerine bakarak çıldırtacak derecede yavaş şekilde dudaklarını oynatıyordu. Luhan nefes nefese geri ayrıldı.
"Bu inandırıcı oldu mu?" Eunhye'ye bakarak sorduğunda Eunhye tatmin olmuş olacak ki gülümsedi.
"Ah Sehun! Elimi sıkıyorsun." Sehun fark etmeden Eunhye'nin elini sıkıp, Luhan'a bakarak burnundan soluyordu.
"Çok yakışmışlar Hunnie değil mi?" Eunhye, Jongin ve Luhan'ın tutuştuğu ellere baktı.
"Saçmalık! Jongin ondan büyük! Sende evine git artık." Uydurduğu saçma bahaneden sonra Eunhye'den elini kurtarıp kapıyı açtı. Luhan'ın bileğini tutup eve sürükleyip kaşlarını çattı.
