Pangarap ng Simbahan

Chapter 43

Jenice Claire's POV

The lights went dim the moment we started to sleep, i feel so breathless dahil sa sobrang pagod and it only took me a few minutes to finally fall asleep, i feel more secure and safe dahil dito ako natulog

Nasa tabi ko lang si nanay sa pagpikit ng aking mga mata, the day ended in a way that i couldn't even imagine

Isipin nyo yun after nyo lang magkatuwaan habang kumakain ay may nahimatay?

The worst part is kami lang dalawa ni Pedro ang kasama niya dito sa bahay

We're so glad na naaksyunan agad namin ang sitwasyon para hindi na ito lumala, i can only feel terror and misery flowing through my senses making me to burst out in complete disappointment

Kakabalik ko lang magtiwala kay God, sinusubok na niya ulit ang pananampalataya ko sa kanya,

This is so bad!

Pagsubok after pagsubok after pagsubok

I'll just get myself used to it dahil hinding-hindi nawawala ang mga challenges sa buhay

My mind and body in rest, in complete sleep gaining energy to face the uncertain future ahead

Nakakatakot harapin ang bukas ng may nararamdamang kirot, then i realized na katiting pa lang ito sa darating na mga pangyayari sa buhay ko

I have faith in You now

There's no turning back

Kahit minsan hindi ko na maunawaan ang takbo ng panahon, kahit minsan hindi ko na alam kung ano ang mga dahilan sa mga nangyayari sakin

Kahit minsan hindi ko na ramdam ang presensya mo na parang natutulog ka na dahil sa dami ng problemang hinaharap ko

Pero alam kong nakikinig ka sakin

Alam mo ang mga pinagdadaanan ko sa gitna ng katahimikan araw-araw

Alam mo kung ano ang bawat letra at salitang lumalabas sa bibig ko o kahit sa isipan ko

Alam mo kung ano ang ikagagalak at ikasasaya ng puso ko

At higit sa lahat, alam mo kung sino ako at kung ano ang magiging kinabukasan ko

"Jenice" 

I suddenly heard someone calling to me habang natutulog ako

I'm doing my best to open my eyes dahil ayaw talaga bumukas sa sobrang pagod

Gusto ko pang ipikit ang mga mata ko at matulog pa pero parang maiistorbo ang pagtulog ko sa ngayon

Gumising na ako at nakadilat na ang mga mata ko

The room was dark yet seeing the shining starlight coming into the windows of the room gives me enough vision to see what's going on

I looked at the bed barely with my eyes open, struggling myself to stay awake and lahat ng puyat ko ay biglang nawala

"Jenice, hija"

Dahil si nanay pala ang tumatawag sakin, crap!

She's finally back to herself again after nahimatay

It was at dawn, madaling araw pa nang tumatawag siya sakin and it was only soft enough for me to hear

Pedro's still in deep sleep