Jenice Claire's POV
Things are happening to fast and it was already night time
Kahit na iniyak na naming dalawa ang lahat ng sakit, ay hindi pa rin ito nawawala
Nung nalaman namin na pumanaw na siya, ay parang isang problema na kailanman hindi masosolusyonan
Kahit magtagal ang panahon, kahit matapos na ang kanyang lamay, mananatili pa ring nakaukit sa puso ang sugat na malalim
For the last and final time around, tinulungan namin kaagad si Pedro
We contacted the funeral service, sila mom and Jeff ang gagastos sa punerarya ni nanay
Pedro was too hesitant to ask for help and parang nagdadalawang isip dahil sa dami-dami naming itinulong sa kanya
After kong sinabihan si mom sa nangyari, she was also affected, they were both emotional and shocked to hear the news
Masyadong biglaan ang pagpanawni nanay and it also shocked everyone!
Like starting from my relatives hanggang sa mga kaibigan at kapitbahay ni Pedro
I also heard him telling his relatives na nakatira sa mga karatig-bayan
The whole neighborhood was grieving on her passing, they were mourning since kilala nila ang nanay niya
I plan to hear their stories later dahil alam kong pupunta rin sila dito, lalo na ang mga kapitbahay nila
It’s going to be a simple funeral, sabi niya na huwag na daw masyadong bongga dahil baka mabigat sa bulsa
The place was normal I guess, I gazed around the area, I can’t say that it’s a beautiful since it’s a grieving place
Naglinis kaming dalawa sa buong bahay para sa pagdating ng hapon ay pwesto na kaagad sa lahat-lahat
I can see the coffin arranged in the middle of the room, nasa sala ito na pinapaligiran ng mga bulaklak
Nadudurog ang puso ko sa tuwing nakikita ko ang kanyang maputlang nukha na galing sa punerarya, kasabay ang kanyang picture frame sa ibabaw nito
It was night time around 6 P.M., everything is set and ready.
Sabi raw ni mom na 7 P.M. daw sila pupunta dito and hindi niya kaya ang magpuyat dahil may trabaho siya bukas
“Kumusta ang pakiramdam mo?” he asks me into this moment
Nakaupo lang at parang tulala sa mga nangyayari
I’m spiritually okay to say, pero my physical and emotional self are suffering
“Magiging okay ba ako sa mga ganitong sitwasyon?” I responded by asking him a question, he nodded and didn’t reply
Nakaupo kami sa sopa at nasa harapan lang namin ang kabaong niya when he suddenly shouted
“Ma, oh eto si Jenice oh, umiiyak dahil wala ka na” he let out a presence of positivity saying it in a lightly manner
I felt surprised to see a beam of light shining in these dark times“Nanay, eto naman si Pedro ohh, may pa iyak-iyak pa para lang mayakap ako” I sarcastically said it in front of her
YOU ARE READING
Pangarap ng Simbahan
RomanceSimula bata pa gusto na maging pari ni Pedro ngunit sa iisang pagkikita nila sa isang babae sa loob ng simbahan habang siyay naninilbihan bilang sakristan ay tila magbabago ang kanyang daan patungo sa pagpapari Magiging isang ganap kaya na pari si P...