Jenice Claire's POV
It was the end of another busy evening as we are now getting ready
It’s nanay’s interment, this is going to be the last that I am gonna see her face, I’m gonna miss her so bad
It is early in the morning today nang magliligpit kami sa mga upuan sa labas
“Handa ka na ba ngayon?” I ask him for a second, we are still lacking sleep dahil halos madaling araw na kaming matutulog, for two nights lang yun ha, paano kung nine days straight yun?
“Para saan?” he humbly asks, alam naman niyang ihahatid na namin si nanay sa kanyang huling hantungan, bakit nagtatanong pa siya?
May iba pa siyang dapat paghandaan?
“Last day na ni nanay ngayon, ihahatid na natin siya” I answered with care, giving him my thoughts
Today is a very sunny morning, let’s hope and pray na magiging maganda pa rin ang panahon buong araw
“Baka hindi ako makahatid sa kanya” his message gives me a problem
“Why not?” I asked him
Bakit hindi siya hahatid kay nanay na literal na last day na niya ngayon, and this event will never ever happen again
“Walang maiiwan dito sa bahay, baka may magnanakaw na makapasok”
No matter ano pa ang reason niya, it’s still unacceptable dahil kailangan niyang ihatid si nanay, he’s the one and only son, he can’t be absent for this important event
“Really? Hindi mo ihahatid si nanay only for that reason?” I questioned him, his presence is so important
“I’ll ask Jeff to stay, siya naman ang maiiwan dito” my recommendation which he refuses
“Huwag na, sayang naman at hindi makakahatid si tito Jeff” he reasoned out habang malapit nang matapos sa pagliligpit
Hindi pa kami magwawalis dahil bawal yan sa lamay, isa yang pamahiin na sinusunod pa rin ng mga tao hanggang ngayon
“No, you can’t be absent for today”, I insisted
Baka magtampo si nanay at multohin ka, sige ka
“Nanay Susan needs your presence” I humbly asked
“Pwede na rin ako nalang ang maiiwan dito sa bahay” I volunteered so that pwede na siyang sumama sa paghatid
“Huwag na, sasama nalang ako” he said and lumabas ang isang ideyang maganda
Sasama kaming lahat para ihatid si nanay sa kanyang last stop, the cemetery, nakiusap si Pedro sa isang mapagkakatiwalaang kapitbahay upang maiwan at bantayan ang bahay, and pumayag naman ito
That’s great news
Nakapanglulumo isipin na ililibing na si nanay ngayong araw, I’m still in denial, ang bilis ng takbo ng panahon
Napag-iwanan na ang puso kong nananatili sa imahinasyon, still living in a dream with my eyes closed
Parang ayoko pang magising sa reality that nanay is already gone, ano pa ba magagawa ko? Is there something that I can do? I feel so damn useless, I can’t do something or anything
YOU ARE READING
Pangarap ng Simbahan
RomanceSimula bata pa gusto na maging pari ni Pedro ngunit sa iisang pagkikita nila sa isang babae sa loob ng simbahan habang siyay naninilbihan bilang sakristan ay tila magbabago ang kanyang daan patungo sa pagpapari Magiging isang ganap kaya na pari si P...
