YANLIŞ ASKER || •texting•

3.3

oy verdiysek başlayalımmm

iyi okumalaarrr

**
Yaptığım türk kahvesini masaya bırakıp yanına küçük bir bardakla su aldım. Saat gecenin üçüydü ve benim uykum bir türlü gelmiyordu. Telefonumu şarja bıraktığım için ona da bakmıyordum.

Kahveyi küçük yudumlarla içmeye başlayıp balkonun sürgülü kapısını sonuna kadar açtım.

Kahveyle beraber yemek için aldığım küçük çikolatalardan almaya salona gittim. Ortadaki sehpaya doldurmuştum hepsini.

Birkaç tane aldıktan sonra mutfağa doğru gittim. Dar koridordan geçtikten sonra mutfağa girdiğim gibi ağzıma kapanan elle atacağım çığlık boğazımda kaldı.

Ağzıma kapanan el o kadar büyüktü ki yüzümün yarısını tamamen avuç içine hapsetmişti.

Kulağıma değen nefesle daha da korkarak bacağımı kaldırdığım gibi arkamdakinin rastgele bir yerine savurdum.

Acı dolu haykırış kulaklarımı doldurduğunda çikolatalarım çoktan yeri boylamıştı. Arkamı dönüp baktığımda adam yeri boylamış erkekliğini tutuyordu.

"Sağol yavrum, bundan sonra çocuğumuzun olma ihtimali sıfır," diyen Yalçın'ın inlemelerle karışık konuşması beni hem mutlu etmiş hemde endişelendirmişti.

Ne işi vardı burada!?

Sinirle konuşmaya başladım. Aklımı almıştı.

"Ne zaman geldin? Ayrıca nereden girdin eve? Hırsız mısın oğlum sen, elime bir şey alıp pekmezini akıtsaydım ne olacaktı?" diyerek yere yanına eğildim.

"Ne bileyim kızım ya, baktım balkon açık sürpriz yapayım dedim."

"İyi bok yedin salak herif."

"Çocuğumuz olmayacak diyorum," diye sızlanarak kasıklarını ovdu.

"Acıyor mu çok?"

Bacaklarına doğru eğilerek eliyle tuttuğu yere şöyle gelişi güzel baktım. Bir şey görünmüyordu tabii, bakmak için bakmış oldum.

"Çok acıyor, öp de geçsin" diyerek orasını tuta tuta yerde oturur pozisyona geldi.

"Adamın bir yerleri patladı hâlâ aklı nerede ya?" Söylene söylene elinden tutarak kaldırdım yerden.

"Özür dilerim yavrum korkuttuysam."

Ne korkması canım, alt tarafı bir yerlerinden oluyordun.

"Neden geleceğini haber vermedin?" dememle beraber acısını bir kenara bırakıp yerden kalkıp kollarını belime doladı.

"Dedim ya sürpriz yapacaktım diye." Kollarımı sıkıca sardım boynuna.

"Kapıdan da girebilirdin Yalçın, annemler yok zaten," diyerek başımı boynuna gömdüm. Tanıdık, huzur kokan kokusu burnuma dolduğunda mayışmıştım.

"Bir dahakine öyle yaparım o zaman. Çok özlemişim seni. Nasıl yorgunum anlatamam," diyerek belimdeki elleriyle kucağına aldı beni.

O kadar çok özlemiştim ki.

"Çok çok özledim," dedikten sonra başımı geri çekip yanaklarına öpücükler kondurmaya başladım. Özlemim sanki hiç dinmeyecek gibiydi.

"Kurban olurum ben sana." Odama çıkıp beni kucağından indirdi.

"Mesaj atmıştım aslında, anlarsın sandım ama görmemişsin mesajımı," dedi ve üzerindeki beyaz tişörtü çıkarıp yere fırlattı.

"Şarjaydı telefonum ondan görmemişimdir."