Günahı Yazmak (+18)

▪︎Büyü Bozumu▪︎

Kitabın +18 olduğunu biliyorsunuz ama yine de uyarı vereyim. 18 yaş altındaysanız biraz uzaklaşın🤗

İyi Okumalar🤍

Rüya görmeye devam et ya da onları gerçeğe dönüştür.

Sevilmek herkesin kuşkusuz kabul ettiği kutsal bir duyguydu. Onu hissedebilmek için elimizdeki her şeyi verebilirdik. Bazen bu karakterimizden ödün verme şeklinde olurken, bazen ruhumuzdan bazen bedenimizden bazen de var olan her şeyimizden verme şeklinde olabiliyordu. Sevilme ihtiyacı bizi şekilden şekle sokarken kendimizi kaybettiğimizden habersiz sürükleniyoruz. Sonu genellikle iyi bitmiyordu.

Annem beni sevsin diye kendimi değiştirmeye çalışmıştım. Mutsuz olduğum bir kalıpta barınmaya çalışmıştım ama annem beni sevmemişti. Çünkü sevgi kalıplara değil kalbe göre şekillenirdi. Birini sevmek içinse onun sizin için mükemmel olması gerekmezdi. Daha doğrusu sevdiğiniz insan sizin mükemmellik kalıplarınızı değiştirirdi.

Şimdi benim hakkımda yapılan o iyi yorumlar bu düşüncelerimle birleşirken içimde yükselen umuda engel olmak kolay değildi. Ben değişmek zorunda kalmamıştım, uygun şartlarda onlar ve ben bir araya gelmiştik. Bana taparcasına bir sevgi beslemiyorlardı ama bu kitabı yazacak en iyi yazar olduğumu düşünüyorlardı. Bu güven bile bana yetiyordu. Tekrardan sevilme hissini bilmek bana bambaşka bir alemin kapısını açtı. Artık nefretle dolu değildim, eh bu bile benim için bir şey sayılırdı.

Yekta beyin karşısında otururken bile nefret hissetmiyordum. Bu iki gündür okuduğum yorumların verdiği mutluluk ezgisiydi.

"Sevilmenin nasıl bir his olduğunu biliyor musunuz?" sorduğumda sorunun cevabını bekleyerek ona baktım. Bugün dünden daha yaşlı görünüyordu ama bu sadece görünüşündeydi. Gözlerindeki alevler hala hayatta olduğunun en büyük göstergesiydi.

"Biliyorum. Bunun için Tanrı'ya kaç kere teşekkür ettim bilmiyorum. Asya'nın sevgisi o kadar güzel ki...Bana baba dediği andan beri sevgisini içimde hissettim. Şimdi bile herkes bana kayıtsız bir öfke beslerken o sadece gülümseyerek bakıyor. Herkes için katilim ama onun için kahramanım. Sanırım bu hayattaki en büyük şansım o. "

"Diğer çocuklarınız peki? Onlar sizi seviyor mu?" Asya'nın babasına olan sevgisi ortadaydı ancak Emir ve Göktuğ hep arada kalıyor gibiydi. Özellikle Emir'in babasından pek hoşlanmadığına emindim.

"Emir miras için bana katlanıyor." yüzünde herhangi bir alay ifadesi yoktu. "Göktuğ beni seviyor ancak sevebildiği kadar. Onun birini çok fazla sevebileceğini sanmıyorum."

Göktuğ adı geçtiği andan itibaren hızla çarpmaya başlayan kalbimi susturup Yekta bey'in sözlerine odaklandım. Sevebildiği kadar seviyor diyordu, birini çok fazla sevemez. Gerçekten o kadar sevgisiz bir miydi?

Niye şaşırıyordum ki? öyleydi. Bu hayattaki her şey onun için işten ve oyundan ibaretti. Duyguların varlığı söz konusu bile olamazdı. Belki hayatında biraz şehvete yer vardı.

"Neden sevemez? Onu bu hale getirecek bir şey mi yaşadı?"

Yekta beyin onu zorla bu hayatın içine çekme ihtimalini düşündüm. Eskiden bambaşka biri olabilirdi, ruhu ölmüştü belki.

Ama böyle olmadığına adım gibi emindim. Göktuğ Talu yaşadığı hayatla gurur duyuyordu. Bir an bile çekip gitmeyi düşündüğünü sanmıyordum.

"Göktuğ'u bu hayattan uzak tutmaya çalıştım ama zorla girdi. Sana benden daha iyi olduğunu söylemiştim. Abartmıyordum. Benim bile korktuğum şeyler onu korkutmuyor. Sırf canı istiyor diye her şeyi yapabilir. "