බෝසිළු//Sinhala Bl Novel *ੈ𑁍༘⋆|- ONGOING -|

❀ එකොළොස්වෙනි දිගහැරුම ❀

මං මගේ කනත් අල්ලන් හැරිලා බැලුවේ මොකාද යකෝ මගේ කන කන්න හදන එකා කියලා බලන්න...

"මොකද වෙලා තියෙන්නේ..."

"කොහෙද කඩාගෙන බිඳගෙන දුවන්නේ "

"මොකටද අහන්නේ..."

"නෑ ඊයේ වගේ රස තේකක් හදලා දෙන්න බැරිද අහන්න ගියේ..."

තේ කිව්වමයි මතක් වුනේ... වැඩේ පත්තු වෙන්නයි යන්නේ... අනේ යකෝ කාමරේට රිංගගන්නකන් ඉන්න බැරි වුනානේ මේකාට....මං අසරණ වෙලා වගේ හිතට දැනෙද්දී සුපුරුදු පරිදි විරිත්තුවා මගේ මුතුවන් දත් ඇන්ද...

"මේ මං කවද්ද තේ හැදුවේ... මං ඕව හදන්න දන්නේ නෑ..."

රවාගෙන ඉද්දි මූණ කොච්චර ලස්සනද කියනවනම් මේ අහිංසකයට වචනත් පැටලෙනවා...

"ඊයේ හදලා තිබුනේ... බැරිද අදත් හදලා දෙන්න..."

"මේ මං..."

"ඔව් තමුන් තමයි..."

"මං තේ හදන්නේ නෑ..."

"එහෙනම් නැන්දගෙන් ඇහුවනම් හ‍රි.... එච්චර රසට තේ හැදුවේ කොහොමද කියලා..."

"නෑ නෑ අම්මා දන්නේ නෑ... අනික තේකට ලුණු චුට්ටක්..."

විනාසයි... අද වසලා හමාරයි චූටි පුතේ උඹ.... පැන්නා නේද කටින්... අදනම් දුවන්න පාර මදිවෙනවා.... මිස්ටර් ඩෙවිල් මං දිහා බලන් ඉන්නේ හරියට මූව කිරෙන් හින්දල කනවද නැත්තං තෙලෙන් බැදලා කනවද කියන ගානට... අම්මට කිව්වොත් නම් අපේ අම්මා මාව මිරිසට මලවලා කයි... බඩ පපුවත් දනවා වගේ...

"ඔය කියන්නේ තේ හදපු හැටි... හබරල කොළ දෙකකුත් එල්ලං ඉද්දි හිතුනා අන්ඩපාලයෙක් කියලා... ඒ වුනාට මෙච්චර නොසන්ඩාල වැඩ කරනවා කියලා හිතුවේ නෑ..."

ඒ කියන්නේ හබරල කොළ එල්ලං ආපු එක මතකයි. ඔව් ඉතින් දවසට දෙකට ඕක අමතක වෙන්න විදිහකුත් නෑනේ... තව අන්ඩපාලයාලු.... කවුද යකෝ අන්ඩපාලයා... මේ අහිංසකකම වැක්කෙරෙනවා..... හිතක් පපුවක් නැද්ද තොට...

මේක නිකන් හින්දි චිත්‍රපටියක් ඇතුලට ගියා වගේ... මූ මං දිහා බලන් ඉන්නවා මං මූ දිහා බලන් ඉන්නවා... මේකා ශාරුක් නම් මං කාජල්ද... නෑ නෑ එහෙම කොහොමද වෙන්නේ... හොඳින් මතක තබාගත යුතුයි මට‍ මූව පේන්න බෑ එච්චරයි...