බෝසිළු//Sinhala Bl Novel *ੈ𑁍༘⋆|- ONGOING -|

❀ විසිනවවෙනි දිගහැරුම ❀

පහුවදා උදේ අම්මා ගෙනියන්න කියලා දීපු කළමනා වගයකුත් අරන් අපි නවනගරෙන් රැජිනට ගොඩවුණා...

දිල්මෙත් අයියට හැම එකටම වනජීවී එකෙන් හම්බුනු කැබ් එකම අරන් යන්න බෑනේ කියලා එයා ආපහු වාහනේ භාරදීලා එයාගේ වාහනේ අරන් එන්න කියලා හිතාගෙන තමයි කෝච්චියෙන් යන් කිව්වේ... එතකොට ආපහු එන දවසට එයාගේ වාහනෙන් එන්න පුළුවන් කියලා..

කෝච්චියට අපි දෙන්නා ස්ටේෂන් එකෙන් ගොඩ උනත් හ‍රි මේ  මනුස්සයා මාව මුල්ලට දාලා මගේ උරහිසෙන් ඔලුව තියන් නිදි... පැය පහකට කිට්ටුව ගිහින් කොටුවෙන් ආපහු බහිනකන්ම කලේ ඕක තමයි...

ස්ටේෂන් එකට අයියගේ ගෙදරින් වාහනයක් එවලා තිබුණු නිසා අපි දෙන්නා වාහනෙන් අයියගේ ගෙදරට ආවා... ගේ දැක්කම නම් ඉතින් මගේ ඇස් නළලේ... අපේ ගෙදර වගේ තුන්හතර ගුණයක් ලොකු ගෙයක්.... කොළඹ ගෙවල් ඔක්කොම ලස්සනයි....

මං ඉතින් ඉස්කෝලෙන් කොළඹ පෙන්නන්න එක්කන් ආපු ට්‍රිප් වලින් අරුණුකොට කොළඹ ඇවිත්ම නෑ.....

"මොකද කට ඇරන් බලන් ඉන්නේ ..."

"මොකුත් නෑ... මේ ගේ හරි ලොකුයිනේ...."

ගේ ඉස්සරහට වෙලා කටත් ඇරන් බලන් ඉන්න මං දිහා හිනාවීගෙන බලන් දිල්මෙත් අයියා අපේ බෑග්ස් ටිකත් උස්සන් ගේ දොරකඩ හිටගත්තා... මගේ සිහිය කොච්චරද කියනවනම් දිල්මෙත් අයියගේ අම්මා  ඇවිත් දොර ළඟ හිටගෙන ඉන්න බවක්වත් මං දැක්කේ නෑ...

"මං මේ එනකන් බලන් හිටියේ.... පුතාගේ නම බෝසිළු නේද... එදා දැක්කට පස්සේ අදනේ දකින්නේ..."

අයියගේ අම්මා හිනා වෙලා මාව පිළිගත්තා... මාත් ඉතින් මගේ අහිංසක හිනාව පෙන්නලා අයියා දිහා බැලුවම ඒ මනුස්සයා බිම බලන් හිනාව... ඇයි දන්නේ නෑ... හිනා වෙන්න තරම් මොකුත් උනේ නෑනේ... එයාට අපේ ගෙදර ඇවිත් සිරිමත් වෙන්න පුළුවන් නම් මොකද මට‍ බැරි මෙහෙ ඇවිත් සිරිමත් වෙන්න... තොට පුළුවන් නම් මට‍ කොච්චර පුළුවන්ද මෙතන...

"අම්මා..."

"ඔය බඩගිනි කියලනෙ කියන්න හදන්නේ... ඕක කියනවා කියලා දන්න හින්දා කෑම ලෑස්ති කරලා තිබ්බේ... දෙන්නා එක්ක වොෂ් එකක් දාන් එන්න..."