පාන්දර එකපාරටම වගේ මාව නින්දෙන් ඇහැරුනා..... කාමරේ බැල්කනි එකෙන් හඳ එළිය කාමරේ ඇතුලටත් එනවා... මගේ ඇඟට ගුලි වෙලා ඉන්න අයියවත් ටිකක් එහාට කරලා මං සද්දයක් නැති වෙන්න ඇඳෙන් බැහැලා බැල්කනි එකට ගියා....
ටිකක් වෙලා හඳ දිහා මං බලන් හිටියා... ඒ එක්කම මට දැනුනා මගේ ඉණ වටේ එතුණු අත් දෙකක් එක්ක මාව පපුවකට හේත්තු වෙනවා... මගේ උරහිසෙන් බරක් දැනෙද්දී මං අතක් පිටිපස්සට අරන් ගිහින් අයියගේ කොන්ඩේ අතරෙන් ගෙනිච්චා...
"මොකද මෙතන කරන්නේ..."
නිදිමත පිරිලා තියෙන කටහඬින් අහනවා...
"නිකන් මට එන්න හිතුන මෙතනට..."
"චූටිට ගෙදර මතක් වුනාද..."
අයියා ගෙදර ගැන කිව්වම තමයි මට මං ඉන්නෙත් මගේ ගෙදර නෙමෙයි කියලා මතක් වුණේ.... ඇත්තටම මට ගෙදර මතක් වුනේම නෑනේ... එක අතකට අයියා කියපු කතාවත් ඇත්ත වෙන්න ඇති... හිතයි ගතයි දෙකම එක තැනක තියේනම් විතරක් වෙන්න ඇති ඒක ගෙයක් වගේ දැනෙන්නේ... ඉතින් මට දිල්මෙත් අයියා එක්ක ඉද්දි ඒ හැඟීම දැනෙනවා....
"එහෙම නෑ..."
"එහෙනම් මොකද මෙතනට වෙලා කරන්නේ...."
"කල්පනා කලා..."
"මොනවා ගැනද..."
"මොකුත් නෑ..."
දිල්මෙත් අයියා මාව එයාගේ පැත්තට හරවගත්තා... නිදිමතේ හිටියත් එයා මගේ මූණ අත් දෙකෙන්ම අල්ලන් ලංවෙලා මං දිහා බැලුවා...
"සනීප නැද්ද..."
ඒක අහපු විදිහට තමයි හිනා යන්නේ...
"පිස්සුද... මට මොන අසනීපයක්ද..."
"විකාර කියවන්නෙ මොනවද..."
"මං විකාර කියවන්නේ නෑනේ..."
"එහෙනම් දැන් මෙතනට වෙලා ඉන්නේ නැතුව නිදාගමු..."
"අපෝ බෑ..."
මං දිල්මෙත් අයියවත් අහකට තල්ලු කරලා බැල්කනි එකේ වැටට අත් වල බර දීලා හේත්තු වුණා... ඒ ගමන එයත් මට එහාපැත්තෙන් ඒ විදිහටම හේත්තු වුණා...
ඒ එක්කම මගේ හිතට ආවේ හවස මං අහන්න හිතාගත්ත ප්රශ්නේ...
"අයියේ..."
YOU ARE READING
බෝසිළු//Sinhala Bl Novel *ੈ𑁍༘⋆|- ONGOING -|
Non-Fictionවල්කම වූවත් පට්ටම ඩීසන් ඩිංගක් උඹ වැඩිමල් හින්දා ⋆⭒˚。⋆ 2024.05.30