Azgın İmamnur Ve Cankır

ÖZEL BÖLÜM 2

Selamun akeyküm cemaat. Canım sıkıldı ve biraz da geçmişi anmak istedim dedim bir özel bölüm daha yazayım...
-----------------------------------------------------------

1 sene sonra...
Mezuniyet günü...

Eveet mezun oluyorum gençler. Ne mutluyum ne mutluyum ama anlatamam.

RFL'den mezun olmayı hayal ederken GFL'den mezun olmak insana baya baya koyuyor be vesselam.

Neyse size kısaca açıklayayım bu seneyi.

Babam tipik bir şekilde Cankır'ı iç güvesi olarak kabul etmemişti ve git ne halt yersen ye diye yollamıştı. Beni de tabi eve kapatmıştı.

Ulan kocamla yarım dönem boyunca zor bela görüşebiliyordum.

Eh kocacığım da beni bir başıma bırakmamıştı bu yaban ellerde.

O da küçük 1+1 ev kiralamıştı ki Allah'tan Tahsin babamın geniş tanıdıkları sayesinde baya ucuza ev tutabilmişti.

Eh sonuçta Cankır da sınava çalışıyor adam işte çalışamaz. Arada tabi kaçamak yapıyorduk eve gidip ama işte...

Ulan nikahlı kocamla kaçamak yapıyordum ben düştüğüm hale bak.

Neyse sonra Allah dualarımı kabul etmişti ve babamların çalıştığı yer kapanmıştı.

Devlet de sağ olsun sesimi duymuş ve babamı Malatya'ya sürmüştü.

Anam da benim orada işim ne ben memleketime yakın kalıcam sen tek git demiş babama postayı koymuştu.

Babam hala daha Malatya'da sefalet içinde bekar hayatı sürüyordu.

İşte Allah çektirene çektirir. O kadar Cankır'ıma da bana da çektirdi.

Neyse babam gidince biz de huzura ermiştik ve direk ilk iş olarak Cankır'ın küçük evine yerleşmiştim.

Depremden 1 sene olmadan gittiği için adamın psikolojisi bozulmuştu.

Babam da Malatya'da can derdine düşmüştü. Zaten bu zamana kadar onu bıktırdığım için ne halt yerseniz yiyin diyip salmıştı az buçuk.

Yani Cankır'ın harbi ders çalıştığını gördüğü için içi de rahatlamıştı mazlumun. Ben de çalışıyorum ama beni bir türlü göremiyordu işte ne diyeyim...

Neyse konumuza dönelim gençler.

Diğer dönem de okula az buz gitmiştim ve evde çalışmıştık.

Harbi de çalıştık yani şimdi

Neyse bugün de mezuniyet vardı ve şuan son provadaydık.

Ve topuklu giyinmiştim...

Okuldaki herkes kendi uçkuruna göre takıldığı için prova amacıyla geldiğimiz yerde prova yapamamış iki saat enayi gibi birkaç kişi ayakta dikilmişti.

En sonunda yaklaşık ayakta kalmadan 3.5 saat sonra sıra bana geldi

Mani okuyup çağırıyorlardı. Ve evet spor salonunda bu kalabalıkta ve bu sıcakta

Herkes zaten birşeyler almış eline yelpaze yapıyorlardı. Biz ne yapacaz bir o kadar daha ayakta...

Topuklu ile...

Normalde manileri arkadaşların yazar ama benim bu bir sene içinde arkadaşım olmadığı için hocaya manisiz çıkacağımı söylemiştim.

Hoca da kendi yazacağını söyleyince el mecbur kabul etmiştim ve şuan manimi ilk defa duyacaktım