Art Of The Devil (Devil Series #1)

Chapter 48

Jaicy's POV

Hindi ko alam kung gaano katagal na akong nakatitig sa taong nasa harapan ko ngayon. 

He has a different hairstyle. 

Even his taste for clothes has changed.

Pero hindi ako p’wedeng magkamali sa nabubuong ideya sa isip ko ngayon. 

Those chocolate brown eyes.

His luscious lips. 

“R—Ryu?” nauutal kong banggit sa pangalan n’ya. 

Pinanood ko ang unti-unting pagkunot ng noo n’ya. Ang dating maamong mukha n’ya kapag walang emosyon ay napalitan nang pinaghalong inis at pagtataka. 

“Qué?” 

He’s even speaking the language. 

Wala sa sarili kong naitaas ang kamay ko para haplusin ang mukha n'ya. Nakakunot ang noong napatitig s'ya sa akin habang nangingilid naman ang luha sa mga mata ko dahil sa pinaghalong saya at pag-aalala. I thought I lost him... but he came back.

He's alive.

Like a devil who came back to life.

Isang kakaibang emosyon ang dumaan sa mga mata n'ya habang walang tigil sa pagtulo ang luha sa mga mata ko.

"You're crying..." puna n'ya sa wikang Ingles.

Pagak akong napangiti dahil doon. Hindi pa rin nagbabago ang paraan ng pananalita n'ya.

Kusa kong naibaba ang kamay nang may mapagtanto ako sa lalaking nakatayo sa harapan ko ngayon na kamukhang kamukha ng kababata kong si Ryu. May isang bagay na magpapatunay na s'ya talaga si Ryu pero wala iyon sa kanya.

He has no tattoos.

Nahihiya kong pinunasan ang mga luhang walang tigil sa pagpatak mula sa mga mata ko.

A part of me wants believe that it's him but... why is he pretending that he doesn't know me? Mali nga ba talaga ako? Ibang tao nga ba talaga s'ya.

"I'm Davien Montero," pakilala n'ya at akmang aabutin ang kamay ko pero nang makita n'ya ang panginginig nito ay pinili na lang n'yang ibalik ang kamay. "So, you're the ace of your company, yes?"

Naiilang kong pinunasan ang mga bakas ng luha sa mata ko.

I shouldn't let my emotions gets the best of me. It's possible na baka kamukha lang talaga s'ya ni Ryu.

He has a different name.

"I... I wouldn't say that, but I'll try my best to meet your needs, Sir Davien."

Isang mapang-akit na ngiti ang sumibol sa mga labi n'ya.

"Just call me Davien..." he offered.

I nodded.

"...or you can call me Ryu."

Napatigil ako sa huling sinabi n'ya. I was hoping na sana ay hindi na lang n'ya narinig ang pangalan itinawag ko sa kanya. But looks like he heard it.

Nahihiya akong napangiti. "I'm sorry, you just looked like someone I knew, D—Davien."

He smirked.

Unti-unti s'yang lumapit sa akin at doon ko lang napansin na nakatapis lang pala s'ya ng tuwalya. He's basically naked.

I turned pink instantly.

I'm not used to seeing half naked guys, especially hot ones. Hindi naman kasi ganito kapusok si Prince kaya hindi ako sanay kahit na may boyfriend akong parang binaba ng langit sa kagwapuhan.

I tried to divert my attention to the current interior of his house. "You have a good... unique taste."

"Yeah?" he replied. Nakangisi n'yang inilibot ang mga mata sa paligid. "What do you think about the space?"

"It's impressive," I reluctantly said habang pinagmamasdan ang scandalous fountain n'ya. I don't know why, but I feel somewhat connected to it. "But maybe a little... intimidating."

"You think so?" nakangising tugon n'ya.

Tumambol ang dibdib ko nang maramdaman ko ang paggalaw ng presensya n'ya sa likuran. Sinusubukan kong huwag masyadong pansinin ang bawat kilos n'ya pero hindi ko maiwasang huwag makaramdam ng pinaghalong nerbyos at excitement.

"I was thinking...  Maybe we could add a touch of warmth?  Something that would make it feel more inviting."

Gusto kong palakpakan ang sarili dahil sa kabila ng nararamdaman kong kaba ay nagagawa ko pa ring magsalita ng tuwid at tunog propesyonal.

I just wish na hindi n'ya napapansin ang panginginig ng mga tuhod ko.

"Inviting, huh?" he said, a hint of amusement in his voice.

Naiilang ako tumango. "That still depends on your preference—"

Gano'n na lamang ang gulat ko nang bigla kong maramdaman ang mainit n'yang paghinga sa kanang tainga ko. Hindi ko mapigilang mapasinghap nang sunod kong maramdaman ang labi n'yang dumadampi sa balat ko.

What is he doing?!

"Should I add lighter accents? Hang a few pieces of art with a bit more color?"

Agad akong lumayo sa kanya kahit na nanghihina na ang mga tuhod ko. Nanliliit ang mga mata ko s'yang tinitigan. Kalmado naman n'ya akong tiningnan pabalik na parang walang nangyari.

"We... We can do that..."

I awkwardly cleared my voice. Muli kong inilibot ang tingin sa paligid.

"We can also try softer textures like silk to create a more cozy atmosphere," dagdag ko. He nodded his head while looking around his place. Mukhang s'ya iyong tipo na very particular with his choices. Gusto n'ya talaga ay bawat bagay na pag-aari n'ya ay may kuwento at detalye.

That doesn't sound like Ryu. Magkaibang tao nga sila.

"You're right. This place looks like a devil's den. We can create a space that's both artistic and inviting..." he amusedly said. Bahagyang nagwala ang puso ko nang magtama ang mata naming dalawa. "...a place where angels can feel at home."

Bumaba ang tingin ko sa malaking bukol na nagtatago sa tapis n'ya.

That looks like a devil's den to me.

"Come inside. I want to show you something."

Kahit na nanlalambit ang mga tuhod ko ay pinilit ko pa ring sundan ang lalaking nagsisimula nang maglakad papasok sa loob ng malaking mansyon n'ya.

Hindi ko maiwasang huwag pagmasdan ang malapad at maskuladong likuran n'ya.

Wala roon ang malaking dragon tattoo ni Ryu na magsisilbi ko sanang patunay na s'ya nga ang kababata ko.

I found myself in his classic and semi-modern living room area. The ceiling is high with gigantic chandeliers hanging on top of our heads. His windows are from floor to ceiling, reminding me of ballrooms during the renaissance period. Everything, from his interior to furniture, feels classic vintage.

It almost feels like I'm in a different time period.

Inilibot ko pa ang tingin sa bawat sulok ng living room n'ya. This is very peculiar from all the projects I've done before. It's unique in its own way.

You can easily tell that the person who lives here is a man of art.

Tumigil ang mata ko sa malaking artwork na nakadisplay sa itaas ng fireplace n'ya.

"I also want a special place for that artwork of mine. You can do that, right?"

Tila tinakasan ako ng hangin sa lalamunan nang makita ko ang pamilyar na artwork na naging dahilan ng anxiety attack ko nitong nakaraan na Linggo.

"What do you think of 'The Embrace' artwork?"

The artist who painted that exact scenario of Ryu and I that night in the resort was... him?

Now, tell me this is a coincidence.