Gevangen {Harry Styles}

15.

Dit hoofdstuk is ook èèn van mij favoriet :)
------------

Kim
Het is nu een paar dagen later en Harry en ik negeren elkaar nog steeds compleet. Hij brengt me ook niet meer naar school, ik ga met de bus, ookal is dat nu een uur rijden inplaats van een half uurtje met de auto. Maar ik heb liever dat ik met de bus ga dan dat ik met Harry samen in de auto zit.

Gelukkig heb ik Louis niet meer gezien en heeft hij ook geen berichtjes meer gestuurd. Ik hoop dat het ook zo blijft.

Over een paar dagen is mijn verjaardag en dan blijf ik een paar dagen bij mijn moeder. Ik kan niet wachten om haar te zien.

Ik loop op het schoolplein, naar het andere gebouw toe van de school, want daar is het lab voor scheikunde. Ik loop samen met Sam, een jongen, nouja hij gedraagt zich als een meisje, hij is gay. Hij zit bij mij in de klas. Hij is super aardig en ik zie hem als een goede vriend.

"Heb jij geleerd?" Vraagt Sam. "Wat? Geleerd?'' Vraag ik verbaast. O shit. "Ja we moesten de eerste 20 stoffen weten van bladzijde 13." Zegt Sam. Woops. "Oh." Zeg ik. "Hij overhoord maar 2 mensen, dus maak je geen zorgen." Zegt hij. We zijn met ongeveer 30 mensen in de klas dus de kans dat ik word overhoord is klein.

We lopen het lokaal binnen en we gaan zitten. Ik pak mijn boeken. Plotseling krijg ik een steek in mijn buik en krimp in elkaar. "Gaat het?" Vraagt Sam geschrokken. "Ja het gaat." Zeg ik als de steken minder worden. "

Oke, ik ga 2 mensen over horen, ik begin met Kim." Begint de docent. Fijn dat ook nog. "Oke noe-" voordat de docent zijn zin af kan maken ren ik het lokaal uit. Ik voel dat ik moet overgeven en ren de trap op naar de wc's. Ik neem iets te hard de bocht naar de wc toe en ga door mijn enkel heen. Snel hink ik naar de wc toen en zak op mijn knieën en begin met over te geven.

"Gaat het?" Vraagt Sam die achter me staat. "Nee." Zeg ik en pak wc papier en veeg mijn mond af.

Ik ga langzaam opstaan en loop de wc's uit. "Blijf hier maar zitten." Zegt hij en ik neem plaats op een stoel.

"Je mag naar huis." Zegt Sam die terug komt met mijn tas. "Gelukkig." Zeg ik. "Je broer komt je ophalen." Zegt hij. Mijn broer? Bij die gedachte voel ik me spontaan weer misselijk worden. "Oke." Zeg ik. De schoolbus rijd pas vanaf 4 uur en het is pas 1 uur dus met de bus is ook geen optie om naar huis te gaan, wat ik liever had gehad.

Ik hoor iemand op de trap lopen en zie dat het Harry is. Ik sta voorzichtig op en Sam omhelst me "Beterschap." Zegt Sam. "Dankje." Zeg ik. Harry pakt mijn tas over en loopt de trap af. Hij is al een stuk voor mij en ik hink er achter aan om hem bij te houden.

"Hallo dames." Zegt hij als er twee meisjes ons te gemoet lopen. Ze glimlachen verlegen naar hem. "Hij knipoogde." Fluisterd de een tegen de ander. Ik kijk hun boos aan. Hij is van mij.

"Ga je me nog helpen of wat?" Snaauw ik als de meisjes weg zijn. "Is Kimmie jaloers?" Grijnst hij. Hij moest eens weten hoe graag ik een bloempot op zijn krullenbol kapot zou willen slaan. (Oke, dit heb ik geschreven om 5 uur s' ochtends haha) Hij stopt en wacht op mij.

Als ik beneden ben lopen we door de gang. "Kim." Hoor ik iemand zeggen ik draai me om en zie de docent staan van geschiedenis. "Ja?" Vraag ik zacht en slik. "Je hebt geluk dat je ziek naar huis gaat anders had je een groot probleem gehad." Zegt hij streng. "Sorry meneer." Zeg ik zo vriendelijk mogelijk. "Meneer? Vorige keer noemde je me nog snol." Snaauwt hij. Ik kijk naar Harry die naast mij staat en bijna in de lach schiet. "Het spijt me." Zeg ik. "Oke, goed, maar laat dat de laatste keer zijn, anders heb je een groot probleem jonge dame." Zegt hij streng. "Misschien moet je het voorbeeld nemen van je grote broer." Zegt hij en knikt naar Harry. Ik knik. Ja hij is mijn lieve grote broer. "Beterschap, en vergeet je huiswerk niet meer." Zegt hij streng en loopt weg.

"Je hoort het, neem het voorbeeld van je grote broer." Praat Harry hem na. Lachend geef ik hem een poor in zijn zij. Ik heb het gemist het lachen met Harry.

"Ik kan niet meer." Zucht ik. Hij slaat mijn schooltas om zijn schouder en tilt me op, ik slaak een gil.

Hij zet me weer neer bij de auto en maakt de deur voor mij open. Ik stap in en Harry loopt om en stapt ook in.

"Was die jongen je nieuwe loverboy?" Vraagt hij terwijl hij de auto start. Alles leek weer goed te zijn, nu begint hij hier weer over."Hij is gay, dus wees maar niet bang." Zeg ik kortaf. "Ookal is hij gay, dan kan je het alsnog met hem doen." Snaauwt hij. "Harry, kan je misschien er nu over op houden?" Zeg ik kwaad en kijk hem boos aan. "Waarom zou ik?" Vraagt hij. "Stop maar gewoon oke?" Zeg ik kwaad.

"Dus je bent ziek?" Vraagt hij. Ja dat zie je toch?! "Ja ik moest overgeven en ik heb buikpijn." Zeg ik kortaf. "En toen ging ik door me enkel." Voeg ik eraan toe. "Je bent toch niet zwanger hè?" Vraagt Harry. "Nee." Denk ik. Ik ben trouwens wel al over tijd, maar dat betekend niet gelijk dat je zwanger bent.

Als we thuis zijn, maakt Harry de voordeur al open. Ik hink uit de auto en loop naar binnen.

Ik ga op de bank zitten en doe mijn schoenen uit. Ik schrik me rot als ik mijn enkel zie. Het is helemaal dik en blauw. "Heb je zalf?" Vraag ik. "Ja." Zegt hij en loopt naar boven.

Hij komt terug lopen met een tube, ik herken het gelijk. Dezelfde tube voor mijn bovenbenen. Hij gaat op zijn knieën zitten en pakt mijn enkel. Hij smeert mijn enkel voorzichtig in. Ik voel mijn ogen prikken, niet alleen van de pijn van mijn enkel, maar om deze hele situatie. Ik haat het. "Doet het pijn?" Vraagt Harry verbaast als hij mijn tranen ziet. "Een beetje." Zeg ik zacht.

"Harry?" Zeg ik zacht. "Ja." Zegt hij. "Kunnen we gewoon weer normaal tegen elkaar doen?" Snik ik. Harry zegt niks en staat op en loopt weg. "Harry!" Roep ik. "Hoe vaak moet ik het nog zeggen dat het me spijt?!" Snik ik. "Hoe vaak moet ik nog zeggen dat je bij Louis uit de buurt moet blijven?" Zegt hij kwaad. "Hij wou dat ik nog èèn keer deed met hem, hij zou beloven dat hij me daarna met rust zou laten-" "En jij gelooft hem?!" Onderbreekt Harry mij, vol ongeloof kijkt hij me aan. "Laat me uitpraten! De afgelopen dagen heeft hij geen berichten gestuurd en heeft hij me ook niet opgezocht." Zeg ik kwaad. "Dat komt omdat hij in het ziekenhuis ligt!" Schreeuwt hij. "Wat? Je hebt toch niet.." dit ga je niet meenen. "Ja ik heb hem het ziekenhuis ingeslagen." Zegt hij. "Voor jou." Voegt hij eraan toe. "Harry! Je moet is normaal doen!" Zeg ik. "Moet jij nodig zeggen." Snaauwt hij. Een gefrustreerde kreun verlaat me mond en ik sta op, maar ik zak in elkaar door de pijn. Harry komt naar me toe lopen en tilt me op. "Harry, laat me los." Zeg ik kwaad. "En jij wilt gaan lopen?" Vraagt hij en haalt zijn wenkbrauw op. Dat is waar ik kan niet lopen, door de pijn in mijn buik en door mijn enkel.

Als we boven zijn legt Harry me neer op bed. Ik doe de deken om me heen en ik draai me om naar het raam. "Harry?" Vraag ik zacht als ik hem hoor weg lopen. "Ja?" Vraagt hij. "Haat je me?" Vraag ik en bijt op mijn lip. "Nee." Zegt hij. "Harry kom is." Zeg ik. Ik hoor voetstappen naar me toe komen en ik draai me om naar hem toe. Ik pak zijn hand vast en kijk met betraande ogen aan. "Ik.. ik hou van je." Snik ik. Ik heb dat echt nog nooit tegen een jongen gezegt. "Ga maar slapen." Zegt hij lief en veegt mijn traan weg en hij loopt weg. Als ik de deur hoor sluiten barst ik in tranen uit. Ik bedek mijn gezicht in mijn laken.